การบริหารความเสี่ยงของการขายสินค้าออนไลน์บนแพลตฟอร์ม E-Commerce
คำสำคัญ:
การบริหารความเสี่ยง, อีคอมเมิร์ซ, การขายออนไลน์บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยความเสี่ยงของผู้ประกอบการในการขายสินค้าออนไลน์บนแพลตฟอร์ม E-Commerce กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ประกอบการในกลุ่มวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ในพื้นที่ภาคเหนือของประเทศไทย จำนวน 400 ตัวอย่าง ซึ่งถูกสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามออนไลน์ ลักษณะคำถามแบบปลายปิด โดยมีการทดสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา และความน่าเชื่อถือของแบบสอบถาม สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลใช้เทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ เพื่อระบุองค์ประกอบร่วม และจัดกลุ่มองค์ประกอบใหม่ ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการบริหารความเสี่ยงประกอบด้วย 4 ปัจจัย 15 องค์ประกอบ ดังนี้ ปัจจัยด้านความเสี่ยงงานหลังบ้าน ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ การขนส่ง ระบบคลังสินค้าออนไลน์ ระบบจ่ายเงินอิเล็กทรอนิกส์ และราคา ปัจจัยด้านความเสี่ยงงานหน้าบ้าน ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ เครื่องมือที่ใช้ในการตอบคำถาม การออกแบบแพลตฟอร์ม สินค้า และความสะดวกสบาย ปัจจัยความเสี่ยงด้านการตลาด ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ กลุ่มเป้าหมาย โฆษณา การส่งเสริมการขาย และการแข่งขัน และปัจจัยด้านบริการหลังการขาย ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ได้แก่ การรับประกัน นโยบายการเปลี่ยนและคืนสินค้า และการบริการลูกค้า
References
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2561). คู่มือเปิดร้านค้าออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.dbd.go.th/data-storage/attachment/54da48c8471e7fa220c10894f.pdf
คณะกรรมการบริหารความเสี่ยง สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. (2561). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ณัฐนันท์ เหล่าอยู่คง. (2555). การศึกษาทัศนคติของผู้บริโภคที่มีต่อการทำโฆษณาแฝง โดยใช้บุคคลที่มีชื่อเสียงทางสื่อสังคมออนไลน์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัย?
ณัฐรดา โภคาพิพัฒน์. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดประสิทธิผลในการโฆษณาผ่าน Facebook. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดลนภา รูปขันธ์. (2558). ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการใช้สื่อโซเซียลมีเดียผ่านเฟชบุ๊กของผู้ขายสินค้ากลุ่มสุภาพสตรี. เอกสารประชุมสัมมนาวิชาการระดับชาติ ประจำปี 2558. คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์. มปท.
นิสา จันทร์หอม. (2558). อิทธิพลของคุณภาพการให้บริการหลังการขายต่อความไว้เนื้อเชื่อใจ ความพึงพอใจ และ ความจงรักภักดีของลูกค้าธุรกิจนาเข้าเครื่องมือแพทย์. Veridian E-journal Slipakron University, 8(3), 691-705.
พนิตานันท์ อังคสกุลเกียรติ. (2556). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้าของผู้หญิงจากร้านค้าในสื่อสังคมออนไลน์จากเฟสบุ๊ค. การค้นคว้าอิสระหลักสูตร...มหาบัณฑิต คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ยุพเรศ พิริยพลพงศ์. (2558). ปัจจัยและพฤติกรรมที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้โมบายแอพพลิเคชั่นซื้อสินค้าผ่านทางสมาร์ทโฟนและแท๊บแล็ตของผู้บริโภค ในกรุงเทพมหานคร. เอกสารประชุมวิชาการระดับชาติ ประจำปี 2558 คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์.
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2016). ประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.ftpi.or.th/2016/9835.
สัจจวัฒน์ จารึกศิลป์. (2564). การดำเนินธุรกิจผู้ประกอบการด้านกีฬาในยุคการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีดิจิทัลอย่างพลิกผัน. วารสารสหศาสตร์, 21(1), 1-13.
สายฤดี พัฒนพงศานนท์ และนภวรรณ ตันติเวชกุล. (2556). การรับรู้วิธีการส่งเสริมการขายบนเฟชบุ๊กแฟนเพจและผลต่อพฤติกรรมผู้บริโภค. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 6(1), 111-129.
สุรพงษ์ คงสัตย์ และธีรชาติ ธรรมวงค์. (2558). การหาค่าความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม (IOC). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 16 มกราคม 2566 จาก https://www.mcu.ac.th/article/detail/14329.
อรพรรณ คงมาลัย. (2563). โครงการวิจัยเรื่อง “ยกระดับธุรกิจเริ่มต้น (Boost up New Entrepreneurs) ปี 2563”. (ทุนสำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม)
อัญณิฐา ดิษฐานนท์ และอรพรรณ คงมาลัย. (2565). โมเดลการพัฒนาผู้ประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม เข้าสู่ตลาดออนไลน์อย่างประสบความสำเร็จ. วารสารเกษตรศาสตร์ธุรกิจประยุกต์, 16(25), 1-24.
อัญณิฐา ดิษฐานนท์ และอรพรรณ คงมาลัย. (2563). เทคนิควิจัย ด้านการบริหารเทคโนโลยีและนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรรถไกร พันธุ์ภักดี. (2559). การเปรียบเทียบผลการใช้สถิติวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดทุนทางสังคมระหว่างการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจกับการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 11(2), 46-61.
COSO. (2004). Enterprise Risk Management-Integrated Framework. New York: Permission request Form.
eMarketer. (2022). Global Ecommerce Forecast 2022. Retrieved February 27, 2023 from https://www.insiderintelligence.com/content/global-ecommerce-forecast-2022.
Field, A. (2017). Discovering Statistics Using IBM SPSS Statistics. London: SAGE Edge.
Hair, J. F., Balck, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. New York: Pearson.
Hajli, N. (2012). An Integrated Model for E-commerce Adoption at the Customer Level with the Impact of Social Commerce. International Journal of Information Science and Management, 10 (1), 77-97.
Hansen, J. D., & Riggle. (2009). Ethical Salesperson Behavior in Sales Relationships. Journal of Personal Selling & Sales Management, 29(2), 151-161.
Marinich M. (2020). Relationship Between Risk Identification, Risk Response, and Project Success. Retrieved February 22, 2023 from http://scholarworks.waldenu.edu/dissertations/9971.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory. New York: McGraw-Hill.
Rolf T. W. (1997). Electronic Commerce: Definition, Theory, and Context. The Information Society, 13(1), 1-16. Retrieved January 29, 2023 from https://doi.org/10.1080/019722497129241.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
