การส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมตามหลักไตรสิกขาเพื่อการปฏิบัติงานของบุคลากร องค์การบริหารส่วนตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี

ผู้แต่ง

  • พระครูพิศาลธุราทร (นิรันต์ ฐิตวิริโย) คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.นพดล ดีไทยสงค์ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ธิติวุฒิ หมั่นมี คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

คุณธรรมจริยธรรม, หลักไตรสิกขา, การปฏิบัติงาน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมเพื่อการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลบางปลาม้า 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรม เพื่อการปฏิบัติงานของบุคลากร โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3) เสนอแนวทางการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมตามหลักไตรสิกขาเพื่อการปฏิบัติงานของบุคลากร เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงปริมาณคือ ประชาชนที่อาศัยอยู่ภายในเขตปกครององค์การบริหารส่วนตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี จำนวน 378 คน โดยวิธีสุ่มแบบชั้นภูมิโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีและค่าเอฟ ด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 15 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิควิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมตามหลักไตรสิกขาเพื่อการปฏิบัติงานของบุคลากรภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรม เพื่อการปฏิบัติงานของบุคลากร พบว่า ประชาชนที่มี อายุ ระดับการศึกษา และรายได้ต่อเดือนต่างกัน มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01 ส่วนประชาชนที่มีเพศ และอาชีพต่างกัน มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน 3) แนวทางการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมตามหลักไตรสิกขา คือ อธิสีลสิกขา (พฤติกรรมดี) อธิจิตตสิกขา(มีใจมั่นคง) และอธิปัญญาสิกขา (มีองค์ความรู้) เพื่อใช้เป็นเครื่องมือสร้างเจตจำนงสุจริต เสริมสร้างคุณธรรม และความโปร่งใสทั้ง 6 ด้าน และนำมาเป็นแนวทางการปฏิบัติงานของบุคลากร คือ 1. ความโปร่งใส ตรวจสอบได้ 2. ความพร้อมรับผิดในสิ่งที่ผิดพลาด 3. ปลอดจากการทุจริต ไม่รับสินบน 4. มีวัฒนธรรมคุณธรรมในองค์กร 5. คุณธรรมการทำงานในหน่วยงาน 6. การสื่อสารในหน่วยงานและรับฟังเสียงของประชาชน

เอกสารอ้างอิง

จรรยา ลินลา. (2562). กระบวนการพัฒนาตนตามหลักคุณธรรมจริยธรรม. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 7 (2), 169-176.

เดชชาติ ตรีทรัพย์. (2561). แนวทางการส่งเสริมหลักคุณธรรม จริยธรรม และหลักธรรมาภิบาลในการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ภาคใต้. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5 (2), 317-341.

ทวีศักดิ์ ตั้งวัฒนธรรม, พรนภา เตียสุธิกุล, และบุญเลิศ ไพรินทร์. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณลักษณะข้าราชการพลเรือนที่พึงประสงค์ด้านมาตรฐานจริยธรรม. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 8(ฉบับพิเศษ), 119-137.

เบญจพร จันทรโคตร. (2561). การประเมินคุณธรรมและความโปร่งใสในการดำเนินงานขององค์การบริหารส่วนตำบลปากนคร อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต คณะมนุษยศาสตรและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

พระเกรียงศักดิ์ กิตฺปญฺโญ (รักสนิท). (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการกำหนดนโยบายการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลประสงค์ อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูกิตติวราทร (ทองปั้น) (2562). การส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และธรรมาภิบาลในการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 19(2), 1-12.

พระทะนงศักดิ์ ฐานรโต (มุ่งแก้วกลาง). (2558). การบริหารงานตามหลักอิทธิบาทธรรม ขององค์การบริหารส่วนตำบลพลูตาหลวง อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตโต). (2559). คุณธรรมสำหรับนักบริหาร. กรุงเทพฯ: วัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร.

พระมหาจักรกริช โสภปญฺโญ (วงค์ภักดี). (2559). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักไตรสิกขาขององค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอห้วยทับทัน จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาชินวัฒน์ ธมฺมเสฏฺโฐ (หาญกุล). (2557). การบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลของเทศบาลเมืองสามพรานอำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ภิศักดิ์ กัลยาณมิตร. (2560). ผลการประเมินคุณธรรมและความโปร่งใสในการดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดสระบุรี ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2558. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 7(1), 67-80.

ศุภกร จันทราวุฒิกร. (2562). การศึกษาและพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมตามหลักไตรสิกขาเพื่อเสริมสร้างภาวะ ผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารและหัวหน้างานองค์กร. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุธรรม รัตนโชติ. (2551). การกําหนดการสุ่มตัวอย่างจากวิธีของ TaroYamane. กรุงเทพฯ: พิมพ์ท้อป.

วิภาดา วัชรินทร์. (2558). มาตรฐานทางคุณธรรมจริยธรรมกับการปฏิบัติงานของพนักงานคุมประพฤติจังหวัดเชียงใหม่. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 4(3), 96-103.

อรทัย ทองฤกษ์ฤทธิ์. (2560). การศึกษาคุณธรรม จริยธรรมของผู้เรียนในสถานศึกษาสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อัญชลี กองแก้ว. (2561). การพัฒนาสมรรถนะการบริหารของผู้บริหารเทศบาลตำบลบางละมุง จังหวัดชลบุรี. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อุมาพรรณ ทรงวิวัฒน์. (2556). คุณธรรมและจริยธรรมของข้าราชการสำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-02-15

รูปแบบการอ้างอิง

ฐิตวิริโย น., ดีไทยสงค์ น. ., & หมั่นมี ธ. . (2024). การส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมตามหลักไตรสิกขาเพื่อการปฏิบัติงานของบุคลากร องค์การบริหารส่วนตำบลบางปลาม้า อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 20(1), 35–49. สืบค้น จาก https://so19.tci-thaijo.org/index.php/SDUGSAJ/article/view/289

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย