Risk Management of Online Sales on E-commerce Platform
Keywords:
Risk Management, E-Commerce, Online SalesAbstract
This study was a quantitative study with the purpose to examine the risk factors of entrepreneurs selling products online on an e-commerce platform. The sample group included 400 entrepreneurs of the small and medium enterprises (SMEs) in the northern region of Thailand. The samples were randomly selected by purposive sampling method. An online questionnaire with closed-ended questions was used to collect data. The content validity and reliability of questionnaire were examined. Exploratory component analysis techniques were used for the data analysis to identify common elements and regroup new elements. The research results showed that the factors affecting risk management consisted of four factors and 15 elements. The back-end risk factor consisted of four elements: logistics, fulfillment, e-payment, and price. The front-end risk factor consisted of four elements: inquiry tools, platform design, products, and convenience. Marketing risk factors consisted of four elements: target market, advertisements, and promotions. and competition and after-sales service factors consisted of three elements: warranty, exchange, return policy, and customer service.
References
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2561). คู่มือเปิดร้านค้าออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.dbd.go.th/data-storage/attachment/54da48c8471e7fa220c10894f.pdf
คณะกรรมการบริหารความเสี่ยง สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. (2561). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ณัฐนันท์ เหล่าอยู่คง. (2555). การศึกษาทัศนคติของผู้บริโภคที่มีต่อการทำโฆษณาแฝง โดยใช้บุคคลที่มีชื่อเสียงทางสื่อสังคมออนไลน์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัย?
ณัฐรดา โภคาพิพัฒน์. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดประสิทธิผลในการโฆษณาผ่าน Facebook. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดลนภา รูปขันธ์. (2558). ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการใช้สื่อโซเซียลมีเดียผ่านเฟชบุ๊กของผู้ขายสินค้ากลุ่มสุภาพสตรี. เอกสารประชุมสัมมนาวิชาการระดับชาติ ประจำปี 2558. คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์. มปท.
นิสา จันทร์หอม. (2558). อิทธิพลของคุณภาพการให้บริการหลังการขายต่อความไว้เนื้อเชื่อใจ ความพึงพอใจ และ ความจงรักภักดีของลูกค้าธุรกิจนาเข้าเครื่องมือแพทย์. Veridian E-journal Slipakron University, 8(3), 691-705.
พนิตานันท์ อังคสกุลเกียรติ. (2556). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้าของผู้หญิงจากร้านค้าในสื่อสังคมออนไลน์จากเฟสบุ๊ค. การค้นคว้าอิสระหลักสูตร...มหาบัณฑิต คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ยุพเรศ พิริยพลพงศ์. (2558). ปัจจัยและพฤติกรรมที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้โมบายแอพพลิเคชั่นซื้อสินค้าผ่านทางสมาร์ทโฟนและแท๊บแล็ตของผู้บริโภค ในกรุงเทพมหานคร. เอกสารประชุมวิชาการระดับชาติ ประจำปี 2558 คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์.
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2016). ประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.ftpi.or.th/2016/9835.
สัจจวัฒน์ จารึกศิลป์. (2564). การดำเนินธุรกิจผู้ประกอบการด้านกีฬาในยุคการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีดิจิทัลอย่างพลิกผัน. วารสารสหศาสตร์, 21(1), 1-13.
สายฤดี พัฒนพงศานนท์ และนภวรรณ ตันติเวชกุล. (2556). การรับรู้วิธีการส่งเสริมการขายบนเฟชบุ๊กแฟนเพจและผลต่อพฤติกรรมผู้บริโภค. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 6(1), 111-129.
สุรพงษ์ คงสัตย์ และธีรชาติ ธรรมวงค์. (2558). การหาค่าความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม (IOC). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 16 มกราคม 2566 จาก https://www.mcu.ac.th/article/detail/14329.
อรพรรณ คงมาลัย. (2563). โครงการวิจัยเรื่อง “ยกระดับธุรกิจเริ่มต้น (Boost up New Entrepreneurs) ปี 2563”. (ทุนสำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม)
อัญณิฐา ดิษฐานนท์ และอรพรรณ คงมาลัย. (2565). โมเดลการพัฒนาผู้ประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม เข้าสู่ตลาดออนไลน์อย่างประสบความสำเร็จ. วารสารเกษตรศาสตร์ธุรกิจประยุกต์, 16(25), 1-24.
อัญณิฐา ดิษฐานนท์ และอรพรรณ คงมาลัย. (2563). เทคนิควิจัย ด้านการบริหารเทคโนโลยีและนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรรถไกร พันธุ์ภักดี. (2559). การเปรียบเทียบผลการใช้สถิติวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดทุนทางสังคมระหว่างการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจกับการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 11(2), 46-61.
COSO. (2004). Enterprise Risk Management-Integrated Framework. New York: Permission request Form.
eMarketer. (2022). Global Ecommerce Forecast 2022. Retrieved February 27, 2023 from https://www.insiderintelligence.com/content/global-ecommerce-forecast-2022.
Field, A. (2017). Discovering Statistics Using IBM SPSS Statistics. London: SAGE Edge.
Hair, J. F., Balck, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. New York: Pearson.
Hajli, N. (2012). An Integrated Model for E-commerce Adoption at the Customer Level with the Impact of Social Commerce. International Journal of Information Science and Management, 10 (1), 77-97.
Hansen, J. D., & Riggle. (2009). Ethical Salesperson Behavior in Sales Relationships. Journal of Personal Selling & Sales Management, 29(2), 151-161.
Marinich M. (2020). Relationship Between Risk Identification, Risk Response, and Project Success. Retrieved February 22, 2023 from http://scholarworks.waldenu.edu/dissertations/9971.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory. New York: McGraw-Hill.
Rolf T. W. (1997). Electronic Commerce: Definition, Theory, and Context. The Information Society, 13(1), 1-16. Retrieved January 29, 2023 from https://doi.org/10.1080/019722497129241.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Graduate School, Suan Dusit University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
