รูปแบบการพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชนโอทอปนวัตวิถีด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมเชิงสร้างสรรค์: กรณีศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี
คำสำคัญ:
รูปแบบการพัฒนาความเข้มแข็ง, ชุมชนโอทอปนวัตวิถี, กระบวนการมีส่วนร่วมเชิงสร้างสรรค์บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาบริบทและสภาพปัญหาชุมชนโอทอปนวัตวิถีจังหวัดสุพรรณบุรี 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชน และ 3) นำเสนอรูปแบบการพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชนโอทอปนวัตวิถีที่เหมาะสมด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมเชิงสร้างสรรค์ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 63 คน ได้แก่ สมาชิกโอทอปที่ร่วมประชุม 25 คน ตัวแทนกลุ่มโอทอปแต่ละประเภท 22 คน ตัวแทนส่วนราชการและเอกชนจาก 9 หน่วยงาน 15 คน หัวหน้าชุมชนโอทอปที่มีลักษณะเด่น 1 คน เครื่องมือที่ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก การประชุมกลุ่มย่อย และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) บริบทและสภาพปัญหาชุมชนโอทอปนวัตวิถีแต่ละประเภทมีความแตกต่างกันตามจุดเด่นแต่ละพื้นที่ 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชนโอทอปนวัตวิถีด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมเชิงสร้างสรรค์ ได้แก่ ชุมชนมีความรักสามัคคี เกื้อหนุนกัน แก้ไขปัญหาร่วมกัน มีความมั่นคงปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน มั่นคงในอาชีพและรายได้ของครัวเรือน มีการรวมกลุ่มชุมชนต่อเนื่อง ได้รับสนับสนุนจากหน่วยงานภายนอก และมีความทั่วถึงด้านสาธารณูปโภค 3) รูปแบบการพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชน โอทอปนวัตวิถีด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมเชิงสร้างสรรค์ จากผลการสัมภาษณ์และประชุมกลุ่มย่อย คือ ตัวแบบ 4 C มีองค์ประกอบ ได้แก่ สร้างสรรค์ชุมชนให้พึ่งตนเองได้ ส่งเสริมเศรษฐกิจฐานรากชุมชนให้ขยายตัว เสริมสร้างทุนชุมชนให้มีประสิทธิภาพและมีธรรมาภิบาล และให้องค์การมีขีดสมรรถนะสูง ข้อเสนอแนะคือ ชุมชนควรปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง ให้โอทอปนวัตวิถีเป็นอาชีพรองจากเกษตรกรรม และค้นหาอัตลักษณ์จุดเด่นเฉพาะที่มีความแตกต่างจากชุมชนอื่นสามารถพัฒนาต่อยอดได้ นำไปสู่การพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากให้มั่นคงต่อไป
References
กรมการพัฒนาชุมชน. (2562). การส่งเสริมสัมมนาชีพชุมชนสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
คณะกรรมาธิการแก้ปัญหาความยากจนและลดความเหลื่อมล้ำ. (2564). รายงาน การพิจารณาศึกษาการจัดการตำบลเข้มแข็งตามแนวทางยุทธศาสตร์ชาติและแผนการปฏิรูปประเทศ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
จรีภรณ์ มีศรี. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มชาลี-วรรณ ชุมชนพัฒนา ตำบลบางปลา อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. สำนักงานประมงจังหวัดฉะเชิงเทรา กรมประมง.
ชนพงษ์ อาภรณ์พิศาล. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชนในภาคกลาง. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม.
นัสรา จันทร์กมล. (2563). เงื่อนไขความสำเร็จในการดำเนินงานวิสาหกิจเพื่อสังคมของวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ประเวศ วะสี. (2556). บทเรียนชุมชนเข้มแข็ง แผนพัฒนาจังหวัดฉบับเจ้าเมือง. ในเอกสารชุดถอดบทเรียนชุมชนเข้มแข็ง. เล่มที่ 4, 8-9.
พรพรรณ เหมะพันธุ์. (2565). ความสำเร็จของชุมชนท่องเที่ยวโอทอปนวัตวิถี กระบวนการและความเป็นผู้ประกอบการเชิงสถาบัน. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต. 10(1), 22-34.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญพัฒนา.
รพีภัทร์ สุขสมเกษม. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการส่งเสริมความเข้มแข็งของชุมชน กรณีศึกษา ชุมชนในเขตเทศบาลนครปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิสิทธ์ ยิ้มแย้ม. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเข้มแข็งของชุมชนหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงต้นแบบ อำเภอเกาะจันทร์ จังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการศิลปะศาสตร์ประยุกต์. 11(1), 39-50.
วุฒิชัย สายบุญจวง. (2561). ชุมชนเข้มแข็งในทัศนะของชาวชุมชน กรณีศึกษา บ้านปลายคลองบางโพธิ์เหนือ หมู่ที่ 3 ตำบลบางโพธิ์เหนือ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 8(1), 119-129.
สำนักงานจังหวัดสุพรรณบุรี. (2562). แผนพัฒนาจังหวัดสุพรรณบุรี (2561-2564). สุพรรณบุรี: สำนักงานจังหวัดสุพรรณบุรี.
สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย. (2566). แผนยุทธศาสตร์กระทรวงมหาดไทย พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดสุพรรณบุรี. (2562). สรุปผลการดำเนินงานการพัฒนาผลิตภัณฑ์โอทอปตามโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี จังหวัดสุพรรณบุรี. ใน เอกสารรายงานประจำเดือน กันยายน 2562. (ไม่ปรากฏเลขหน้า) กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน.
สำนักส่งเสริมภูมิปัญหาท้องถิ่นและวิสาหกิจชุมชน. (2560). โครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP). กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย.
สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน. (2565). การพัฒนาชุมชนเข่้มแข็ง พึ่งพาตนเองและเท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงโดยอาศัยการดำเนินการอย่างบูรณาการ. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
Andrew H. (1986). Central Problems in the Management of Innovation. Management Science, 32(5), 590-607.
Christoffel, V. (2007). The Effectiveness of Community Participation in Planning and Urban Developments. Master’s Thesis, Massey University Palmerston. North New Zealand.
Christi, N. (2016). A Conceptual Framework for Sustainable Community Development. Doctoral Dissertation, Potchefstroom Campus of the North-West University.
Danise, H. (2010). Community Participation in Local Decision-making in Protected Areas: the Case of the New Forest National Park, Hampshire, England. Doctoral Dissertation, Bournemouth University.
Kylie, M. (2011). The Relationship between Residential Satisfaction, Sense of Community, Sense of Belonging and Sense of Place in a Western Australian Urban Planned Community. Doctoral Dissertation, Faculty of Computing, Health&Science.
Lucien, L. (1910). How Natives Think. Retrieved on January 20, 2023 from https://en.wikipedia.org/wiki/Lucien_Lévy-Bruhl
Rebecca, A. (2012). An Analysis of the Conditions for Success of Community-Based Tourism Enterprises. Scientific Research, ICRT Occasional Paper. Journal of Geoscience and Environment Protection. 8(12),1-52.
Smith, W. William. (1991). The AIC Model Concept and Practice. Organization for Development International Institute. OD II. Leroy NW Washington DC.
World Bank. (2008). Appreciation-Influence-Control Collaborative Decisionmaking: Workshop-Based Method. Retrieved on March 10, 2023 from https://www.worldbank.org/ext/en/home
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.