การพัฒนารูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์ โดยใช้ MCCAD Model ในการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5

ผู้แต่ง

  • ก้องเกียรติ ขอบเวศน์ โรงเรียนเทศบาลปลูกปัญญาในพระอุปถัมภ์ฯ สังกัดเทศบาลนครภูเก็ต

คำสำคัญ:

การพัฒนารูปแบบการสอน, การเขียนเชิงสร้างสรรค์, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างและพัฒนารูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์โดยใช้ MCCAD Model ให้มีความเหมาะสมต่อการจัดการเรียนรู้ในกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย 2) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์การใช้รูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์โดยใช้ MCCAD Model และ 3) เพื่อประเมินผลความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5/1 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 40 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบเจาะจง (Purposive Random Sampling) ทดลองใช้ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 เป็นเวลา 12 ชั่วโมง  แบบแผนการทดลอง คือ One–Group Pretest Posttest Design  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และ แบบประเมินความพึงพอใจของนักเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ค่าร้อยละ (%) ค่าเฉลี่ย ( ) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.)  การทดสอบค่าที (t–test)  ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการพัฒนารูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์ในการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ได้รูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์ MCCAD Model ประกอบด้วย (1) ขั้นสร้างแรงจูงใจ (2) ขั้นสร้างประสบการณ์ (3) ขั้นสร้างความคิดที่แปลกใหม่ (4) ขั้นปฏิบัติงานเขียน และ (5) ขั้นพัฒนาสร้างสรรค์  2) นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่เรียนโดยใช้รูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์ โดยใช้ MCCAD Model มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียน และก่อนเรียนแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  3) ความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์ โดยใช้ MCCAD Model โดยรวมนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.

เกศวิมลลักษณ์ แจ่มจันทร์. (2562). การวิจัยและพัฒนารูปแบบการสอนเขียนสร้างสรรค์ ตามแนวคิดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานผสมผสานเทคนิคซินเนคติกส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเมืองพัทยา 11 (มัธยมสาธิตพัทยา) สำนักการศึกษาเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี. สืบค้นเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2566 จาก http://www.kruchiangrai.net.

เกศินี จุฑาวิจิตร. (2557). เมืองสื่อสร้างสรรค์: การพัฒนาตัวชี้วัดและบทเรียนเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชน.รายงานการวิจัยโดยการสนับสนุนงบประมาณจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.

พิศมัย ลาภมาก. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์ ชั้นประถมศึกษา ปีที่ 3 โรงเรียนอนุบาลมหาสารคาม. วารสารบัณฑิตศึกษา. 14(64), 197-205.

โรงเรียนเทศบาลปลูกปัญญา ในพระอุปถัมภ์ฯ. (2564). รายงานผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-Net) วิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. ภูเก็ต: โรงเรียนเทศบาลปลูกปัญญาในพระอุปถัมภ์ฯ.

วรรณี โสมประยูร. (2553). เทคนิคการสอนภาษาไทย. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้าวิชาการ.

สมศักดิ์ ภู่วิภาดาวรรธณ์. (2554). เทคนิคการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). คู่มือการปฏิบัติงาน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา กลุ่มส่งเสริมการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.

Paul E. Plsek. (1997). Creativity, Innovation and Quality. Milwaukee, Wis: ASQC Quality Press.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-11-15

How to Cite

ขอบเวศน์ ก. . . (2024). การพัฒนารูปแบบการสอนเขียนเชิงสร้างสรรค์ โดยใช้ MCCAD Model ในการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 20(3), 13–25. สืบค้น จาก https://so19.tci-thaijo.org/index.php/SDUGSAJ/article/view/78