ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับการซื้อสินค้าออนไลน์ประเภทเครื่องประดับที่เป็นพลอยแท้
คำสำคัญ:
การยอมรับเทคโนโลยี, เครื่องประดับที่เป็นพลอยแท้, ส่วนประสมทางการตลาดบทคัดย่อ
งานวิจัยในครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับการซื้อสินค้าออนไลน์ประเภทเครื่องประดับที่เป็นพลอยแท้ โดยใช้การประยุกต์จากแบบจำลองการยอมรับเทคโนโลยี แบบจำลองความสำเร็จของระบบสารสนเทศ และทฤษฎีส่วนประสมทางการตลาด (Marketing Mix) โดยมีการทดสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา และความน่าเชื่อถือของแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงอนุมาน ด้วยเทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (EFA) จากการเก็บข้อมูลของกลุ่มตัวอย่างที่สุ่มด้วยวิธีแบบเฉพาะเจาะจงคือ ผู้ที่เคยซื้อเครื่องประดับพลอยแท้หรือเครื่องประดับมูลค่าสูงผ่านทางช่องทางออนไลน์ จำนวน 440 ตัวอย่าง ด้วยการใช้แบบสอบถามออนไลน์ ผลการวิจัย พบว่าปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับการซื้อสินค้าออนไลน์ประเภทเครื่องประดับที่เป็นพลอยแท้ประกอบด้วย 8 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยด้านส่วนประสมการตลาดและผู้ขาย ปัจจัยด้านคุณภาพของข้อมูล ปัจจัยด้านคุณภาพของการบริการ ปัจจัยด้านคุณภาพของระบบ ปัจจัยด้านผู้ซื้อ ปัจจัยด้านการรับรู้การใช้งานง่าย ปัจจัยด้านการรับรู้ประโยชน์ และ ปัจจัยด้านการรับรู้ความเสี่ยง
References
ศูนย์ข้อมูลอัญมณีและเครื่องประดับ (2565). ความต้องการอัญมณีและเครื่องประดับเพิ่มสูงขึ้นในปี 2022. สืบค้นเมื่อ 12 มกราคม 2565 จาก https://shorturl.asia/lU1pv.
ศูนย์ข้อมูลอัญมณีและเครื่องประดับ. (2565). ทิศทางการค้าอัญมณี Big 4 หลังโลกฟื้นตัวจากโควิด-1. สืบค้นเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://infocenter.git.or.th/th/article/article-20220221.
ศูนย์ข้อมูลอัญมณีและเครื่องประดับ. (2565). โอกาสและความท้าทายของอัญมณีและเครื่องประดับหลังโควิด-19. สืบค้นเมื่อ 24 มีนาคม 2565 จาก https://infocenter.git.or.th/th/article/article-20220324.
ศูนย์ข้อมูลอัญมณีและเครื่องประดับ. (2565). แนวทางปรับตัวของธุรกิจอัญมณีและเครื่องประดับยุค Next Normal. สืบค้นเมื่อ 1 เมษายน 2565 จาก https://infocenter.git.or.th/article/article-20220401.
สุรพงษ์ คงสัตย์ และธีรชาติ ธรรมวงค์. (2558). การหาค่าความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม (IOC). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 28 กันยายน 2565 จาก https://shorturl.asia/x8EAO.
อัครินทร์ หาญสมบูรณ์เดช (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลเชิงบวกต่อการตัดสินใจซื้อเครื่องประดับเงินหรือพลอยของลูกค้าในกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
อรพรรณ คงมาลัย และอัญณิฐา ดิษฐานนท์. (2562). เทคนิควิจัยด้านการบริหารเทคโนโลยีและนวัตกรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรรถไกร พันธุ์ภักดี. (2559). การเปรียบเทียบผลการใช้สถิติวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดทุนทางสังคมระหว่างการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจกับการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. 11 (2), 46-61.
Armstrong G., Kotler P. and Opresnik M. O. (2017). Marketing an Introduction. London: Pearson.
Delone, W.H., & McLean, E.R. (2003). The DeLone and McLean Model of Information Systems Success: A Ten-year Update. Information System. 19 (4), 9–30.
Davis, F. (1989). Perceived Usefulness, Perceived Ease of Use and User Acceptance of Information Technology. MIS Quarterly. 13 (3), 319–340.
Field, A. (2017). Discovering Statistics Using IBM SPSS Statistics. (5 ed.). London: SAGE edge.
Hair, J. F., Balck, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010).Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. (7 ed.). New York: Pearson.
Jiabao LIN, Shuang XIAO and Yuzhi CAO. (2010). Predicting and Explaining the Adoption of Mobile Banking. Proceedings of Annual Conference of China Institute of Communications, Scientific Research, 421-424. Retrieved July 11, 2019 from http://file.scirp.org/pdf/6-4.15.pdf.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory. (2 ed.). New York: McGraw-Hill.
Rejikumar. G (2015), An Empirical Study on Antecedents of Perceived Service Recovery Quality in E-banking Context. Journal of Internet Banking and Commerce, 20 (3), 130-139.
Thanyanan Worasesthaphong. (2015). Consumer Trust in B2C E-Commerce of the Cluster Fashion Clothing and Jewelry Business. Integrative Business & Economics, 4 (3), 231-240. Retrieved September 25, 2022 from http://www.sibresearch.org.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
