รูปแบบการเคลื่อนไหวทางการเมืองของภาคประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • ดร.สิปป์ณรงค์ กาญจนาวงศ์ไพศาล วิทยาลัยการเมืองและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
  • รองศาสตราจารย์ ดร.วิจิตรา ศรีสอน วิทยาลัยการเมืองและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

คำสำคัญ:

สื่อสังคมออนไลน์ , การเคลื่อนไหวทางสังคม , การเคลื่อนไหวทางการเมือง

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่อง “รูปแบบความเคลื่อนไหวทางการเมืองของภาคประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร” มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยของพฤติกรรมการใช้สื่อสังคม การเคลื่อนไหวทางสังคม แรงจูงใจทางการเมือง ที่ส่งผลต่อการเคลื่อนไหวทางการเมือง 2) เพื่อศึกษารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของพฤติกรรมการใช้สื่อสังคมของภาคประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร และ 3) เพื่อได้รูปแบบความเคลื่อนไหวทางการเมืองของภาคประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร งานวิจัยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสาน โดยมีการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากกลุ่มตัวอย่างในเขตกรุงเทพมหานครตอนเหนือ จากกลุ่มตัวอย่าง 300 คน ทำการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เพื่อนำมาวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ของตัวแปร ค่าการตรวจสอบความเชื่อมั่นของเครื่องมือ ครอนบาค อัลฟ่า .895 และค่าความเที่ยงจากการทำ IOC ที่ .67 โดยทำการกำหนดระดับนัยสำคัญที่ .05 และเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง เช่น นักเคลื่อนไหว ผู้นำชุมชน และประชาชนทั่วไป ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับปัจจัยของพฤติกรรมการใช้สื่อสังคม การเคลื่อนไหวทางสังคม แรงจูงใจทางการเมือง และรูปแบบการเคลื่อนไหวทางการเมืองของภาคประชาชนอยู่ในระดับมาก 2) จากการทดสอบโมเดลสมการโครงสร้าง พบว่าโมเดลมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 3) รูปแบบความเคลื่อนไหวทางการเมือง เกิดจากองค์ประกอบภายในประกอบด้วย การรับรู้สื่อ ส่งผลให้เกิดพฤติกรรม และส่งผลให้เกิดแรงจูงใจ ที่ส่งผลต่อภายนอกคือความเคลื่อนไหวทางสังคมและเกิดความเคลื่อนไหวทางการเมืองในที่สุด ทำให้เกิดปรากฎการณ์ที่มีผู้คนออกมาร่วมกิจกรรมทางการเมืองได้อย่างสะดวกและมีประสิทธิภาพ เนื่องจากสามารถสื่อสารกันทางออนไลน์ ทำให้ยากต่อการป้องกันการชุมนุมจากเจ้าหน้าที่รัฐ

เอกสารอ้างอิง

กำพล ดวงพรประเสริฐ และวิกานดา พรสกุลวานิช. (2565). อิทธิพลของแรงจูงใจ การใช้สื่อสังคมออนไลน์ การอภิปราย ความรู้และความสามารถ ที่มีต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 16(2), 1–19.

กรมอนามัย กระทรวงสาธารณะสุข. (2566). ประชากรทะเบียนราษฎร์ จำแนกรายเพศ ปีงบประมาณ 2566 กรุงเทพมหานคร. สืบค้นเมื่อ 4 กันยายน 2567 จาก https://dashboard.anamai.moph.go.th/population/pop-all/changwat?year=2023&cw=10

กิตตินันท์ วงษ์สุวรรณ, สรวิศ พรมลี, กันยรัตน์ ไมยรัตน์, และปิยรัช อยู่รักชาติ. (2566). อิทธิพลการสื่อสารทางการเมืองยุคดิจิทัลกับการเคลื่อนไหวทางสังคม. วารสารปัญญา, 30(3), 158–171.

ณัฐพล ดีโต. (2564). โซเชียลมีเดียกับการเคลื่อนไหวทางสังคม: กรณีศึกษากิจกรรมคาร์ม็อบภาคเหนือ พ.ศ. 2564. ในการประชุมนำเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 17 ปีการศึกษา 2565 (หน้า 65-76). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

พีระพงค์ สุจริตพันธ์, และวายุภักษ์ ทาบุญมา. (2566). การสื่อสารทางการเมืองของรัฐบาล: กระบวนการสื่อสารและปัญหาการสื่อสารทางการเมืองผ่านสื่อใหม่ (NEW MEDIA) ในสมัยรัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา. Journal of Modern Learning Development, 8(5), 305–319.

สิโรธร มีปราชญ์สม, สุภาภรณ์ ศรีดี, และวิทยาธร ท่อแก้ว. (2564). การสื่อสารในขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมในรูปแบบแฟลชม็อบของนักศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนวัตกรรมการสื่อสารทางการเมืองและการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อนุศร หงษ์ขุนทด. (2559). Social Movement “การเคลื่อนไหวทางสังคม”. สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2567 จาก http://krukob.com/web/social-movement

แอมเนสตี้. (2560). Socail Movement คืออะไร? ทำไมถึงสำคัญ?. สืบค้นเมื่อ 3 กันยายน 2567 จาก https://www.amnesty.or.th/latest/blog/47/

Azzimonti, M., & Fernandes, M. (2023). Social Media Networks, Fake News, and Polarization. European Journal of Political Economy, 76(2), 1–15.

Busetto, L., Wick, W., & Gumbinger, C. (2020). How to use and Assess Qualitative Research Methods. Neurological Research and Practice, 2(14), 1–10.

Chaffey, D. (2024). Global Social Media Statistics Research Summary 2024. Retrieved on September 5, 2024 from https://www.smartinsights.com/social-media-marketing/social-media-strategy/new-global-social-media-research/

Chin, W. W. (1998). The Partial Least Squares Approach to Structural Equation Modeling. In G. A. Marcoulides, Modern methods for business research (pp. 295–336). Lawrence Erlbaum Associates.

Chon, M.-G., & Park, H. (2019). Social Media Activism in the Digital Age: Testing an Integrative Model of Activism on Contentious Issues. Journalism & Mass Communication Quarterly, 97(1), 72–97. doi: https://doi.org/10.1177/107769901983589

Cronbach, L. J. (1951). Coefficient Alpha and the Internal Structure of Tests. Psychometrika, 16(1), 297–334.

Dey, S. K., & Dey, S. (2024). Identity, Social Media, and Online Political Activism. SSRN, 6(4)1–34. doi: http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.4703365

Fornell, C., & Larcker, D. F. (1981). Evaluating Structural Equation Models with Unobservable Variables and Measurement Error. Journal of Marketing Research, 18(1), 39–50. doi: https://doi.org/10.2307/3151312

Gopal, I. (2023). Political Activism and Social Media. Dissertation Political Science & Social Data Analytics University of Warwick, Penn State University.

Hair, J. F., Black, W., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. Upper Saddle River.

Hair, J. F., Risher, J. J., Sarstedt, M., & Ringle , C. M. (2019). When to use and how to Report the Results of PLS-SEM. European Business Review, 31(1), 2–24. doi: https://doi.org/10.1108/EBR-11-2018-0203

Henseler, J., & Schuberth, F. (2024). Should PLS Become Factor-based, or Should CB-SEM Become Composite-based? Both!. European Journal of Information Systems, 12(4) 1–13.

Lee, L., Petter, S., Fayard, D., & Robinson, S. (2011). On the use of Partial Least Squares Path Modeling in Accounting Research. International Journal of Accounting Information Systems, 12(4), 305–328. doi: https://doi.org/10.1016/j.accinf.2011.05.002

Pleyers, G. (2023). For a Global Sociology of Social Movements. Beyond Methodological Globalism and Extractivism. Globalizations, 21(1), 183–195. doi: https://doi.org/10.1080/14747731.2023.2173866

Rice, N. M., Horn, B. D., Luther, C. A., Borycz, J. D., Allard, S. L., Ruck, D. J., Bentley, A. R. (2022). Monitoring Event-driven Dynamics on Twitter: a Case Study in Belarus. Springer Link, 16(36), 1-17.

Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Tijdschrift Voor Onderwijs Research, 2(7), 49–60.

Schumacker, R. E., & Lomax, R. G. (2010). A beginner's Guide to Structural Equation Modeling. Taylor and Francis Group.

Volk, S. (2022). Far-right digital Activism During and Beyond the Pandemic. Ethnologia Polona, 8(43), 99–114.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-08

รูปแบบการอ้างอิง

กาญจนาวงศ์ไพศาล ส. ., & ศรีสอน ว. . (2025). รูปแบบการเคลื่อนไหวทางการเมืองของภาคประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 21(2), 45–60. สืบค้น จาก https://so19.tci-thaijo.org/index.php/SDUGSAJ/article/view/659

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย