ประสิทธิผลของการใช้สื่อวีดิทัศน์นมแม่โดยการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษาพยาบาล
คำสำคัญ:
ความพร้อมในการนำตนเอง, ผลการเรียนรู้ , ความพึงพอใจ, สื่อวีดิทัศน์ , นักศึกษาพยาบาลบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียว วัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาเปรียบเทียบความพร้อมในการนำตนเองของนักศึกษาก่อนและหลังการเรียนรู้ด้วยตนเองทางสื่อวีดิทัศน์นมแม่ 2) ศึกษาผลการเรียนรู้ของนักศึกษาภายหลังการศึกษาด้วยตนเองผ่านวีดิทัศน์นมแม่ 3) ศึกษาความพึงพอใจและความคิดเห็นของนักศึกษาที่ได้รับการจัดประสบการณ์เรียนรู้โดยใช้สื่อวีดิทัศน์นมแม่ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 2 คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ที่ลงทะเบียนเรียนในรายวิชานมแม่: โภชนาหารแห่งมวลมนุษย์ ปีการศึกษา 2566 จำนวน 63 คน กลุ่มตัวอย่างได้รับการจัดการเรียนการสอนแบบการศึกษาด้วยตนเองผ่านระบบเทคโนโลยีสารสนเทศออนไลน์ของมหาวิทยาลัยโดยใช้ชุดสื่อวีดิทัศน์นมแม่ เป็นวิธีการสอนที่ใช้วีดิทัศน์ 10 เรื่อง เอกสารประกอบและการทดสอบความรู้ภายหลังการศึกษาแต่ละวีดิทัศน์ ผลการศึกษาวิเคราะห์ด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test dependent พบว่า 1) ความพร้อมในการนำตนเองของนักศึกษาพยาบาลก่อนเรียนมีระดับมากและความพร้อมในการนำตนเองของนักศึกษาพยาบาลหลังการเรียนรู้ด้วยตนเองด้วยวิธีการจัดการเรียนรู้โดยใช้สื่อวีดิทัศน์นมแม่สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 2) ผลการเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณภาพการศึกษาหลังเรียนอยู่ในระดับมากที่สุดและ 3) ความพึงพอใจต่อสื่อวีดิทัศน์นมแม่มีระดับมากที่สุด นักศึกษามีข้อคิดเห็นว่าชอบการสอนนี้จากสื่อวีดิทัศน์มีความน่าสนใจ มีความยาวเหมาะสม วิธีการสอนนี้ทำให้สามารถวางแผนการเรียนได้ด้วยตนเอง จัดเวลาเรียนเองได้ ศึกษาซ้ำด้วยตนเองได้ ประเมินตนเองได้จากการตอบคำถามภายหลังดูสื่อวีดิทัศน์แต่ละหน่วย
เอกสารอ้างอิง
เกียรติกำจร กุศล และทัศน์ศรี เสมียนเพชร. (2558). ผลสัมฤทธิ์ในการเรียนรู้แบบชี้นำตนเองโดยการเรียนรู้แบบใช้ปัญญาเป็นฐาน สำหรับนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2567 จาก https://cte.wu.ac.th/backEnd/myfile/attReportResearch/2557/AsstProfDr%20Kiatgamjorn%20Kusol.pdf
ขจิตา มัชฌิมาและคณะ. (2564). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 16(1), 15-30.
จริยา ทรัพย์เรือง พัชรี รัศมีแจ่ม และวนิดา ดุรงค์ฤทธิชัย. (2562). ประสิทธิผลของการจัดการเรียนการสอนแบบนำตนเองเพื่อสร้างศักยภาพการตัดสินใจอย่างมีเหตุผลทางคลินิก: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2567 จาก https://has.hcu.ac.th/jspui/handle/123456789/1240
มณี อาภานันทิกุล รุจิเรศ ธนูรักษ์ และยุวดี ฦาชา. (2551). การพัฒนาเครื่องมือวัดความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษาพยาบาลไทยระดับปริญญาตรี. วารสารสภาการพยาบาล, 2(2), 52-69.
เบญญาภา ธิติมาพงษ์ และนัจญวา นิยมเดชา. (2565). การรับรู้ของนักศึกษาพยาบาลต่อการสอนโดยใช้สื่อวีดิทัศน์เรื่องการคุมกำเนิด. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์, 42(2), 23-33.
บุศรินทร์ ผัดวัง และสุภาภรณ์ อุดมลักษณ์. (2556). ความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครลำปาง. วารสารการพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 21(2), 74-84.
ไพรินทร์ สุคนธ์ตระกูล ปราณี ป้องเรือ และทัดทรวง ปุญญทลังค์. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ของนักศึกษาพยาบาลในความพร้อมของการเรียนรู้ด้วยตนเอง ความพร้อมในการทำงานกลุ่มและผลสัมฤทธิ์ในการเรียนวิชาการพยาบาลมารดา-ทารกและการผดุงครรภ์. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 25(2), 195-207.
ศิวพร อึ้งวัฒนา สุกฤตา ใจชมชื่น และ วิลาวัลย์ เตือนราษฎร์. (2565). การพัฒนาสื่อวีดิทัศน์เพื่อการเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการตรวจร่างกายตามระบบต่อทักษะปฏิบัติและความพึงพอใจของนักศึกษาพาบาล. พยาบาลสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 49(2), 112-127
ศรีสุนทรา เจิมวรพิพัฒน์ ลฎาภา ดีไมล์ และศิริพร ชุนฉาย. (2566). ผลการเรียนรู้โดยใช้สื่อวีดิทัศน์ต่อความรู้ ความมั่นใจและความพึงพอใจของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่สองในการปฏิบัติการพยาบลเพื่อวางแผนจำหน่ายก่อนกลับบ้านของผู้ป่วยที่ใส่ท่อหลอดคอและผู้ดูแล. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 39(2), 147-160.
สมัคร อยู่ลอง. (2556). การพัฒนาวีดิทัศน์เพื่อการเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเป็นผู้ดำเนินรายการและวิทยากรรายการโทรทัศน์เพื่อการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (เทคโนโลยีการศึกษา) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทาวิโรฒ.
สุวัจนา น้อยแนม กมลรัตน์ กิตติพิมพานนท์ ผจงจิต ไกรถาวร และธิดา ทองวิเชียร. (2564). ประสิทธิผลของการใช้สื่อวีดิทัศน์เรื่องการตรวจประเมินสภาพเท้าผู้ที่เป็นเบาหวานต่อความรู้ ความมั่นใจและความพึงพอใจของนักศึกษาพยาบาล. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 27(3), 402-414.
Brockett, R.G., & Hiemstra, R. (1991). Self-directed in Adult learning: Perspective on Theory, research, and practice. New York: Routledge.
Candy, P. C. (1991). Self-directed for lifelong Learning: A comprehensive Guide to theory and practice. San Francisco: Jossey-Bass, CA, USA.
Fisher, M., King, J. & Taque, G. (2001). Development of self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse Education Today, 21, 516-525.
Hiemstra, R. & Brockett. R.G. (2012). Reframing the meaning of Self-directed learning: An updated modeltt. Retrieved on Jine 5, 2024 from https://newprairiepress.org/cgi/viewcontent.cgi?article= 3070&context=aerc.
Knowles, M.S. (1975). Self-directed Learning: A guide for learners and teachers., New York: Association Press.
Kunjukunju, A., Ahmad, A., & Yusof, P. (2022). Self-directed learning skills of undergraduate nursing students. Enfermeria Clinica, 33(2), 15-19.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.