แนวทางการพัฒนาแบรนด์การท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชน จังหวัดสงขลา, ประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • ชญาณิศา วงษ์พันธุ์ วิทยาลัยการท่องเที่ยวและการบริการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม
  • แสงสุรีย์ ฐิติรัตนาการ วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • อภิชาติ วิชัยกุล วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

การพัฒนาแบรนด์การท่องเที่ยว, มหกรรมธุรกิจวัวชน, จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาศักยภาพการพัฒนาการท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชนของจังหวัดสงขลา 2) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาแบรนด์ทางการท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชน จังหวัดสงขลาโดยการใช้วิธี การวิจัยเชิงคุณภาพ รูปแบบการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม ซึ่งมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 32 คน จากภาครัฐ ภาคเอกชน ประชาชนและนักท่องเที่ยวที่เดินทางมายังจังหวัดสงขลา โดยใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และการสังเกตแบบมีส่วนร่วมผลการวิจัยพบว่า 1) จังหวัดสงขลา มีศักยภาพในการพัฒนามหกรรมธุรกิจวัวชน ได้แก่ ศักยภาพด้านการมีข้อมูลข่าวสาร เพื่อนำเสนอธุรกิจวัวชนแก่ลูกค้ามีมหกรรมที่โดดเด่นด้านวัวชนเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยว ธุรกิจวัวชนระดับนานาชาติ และระดับอาเซียน 2) แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชน ได้แก่ (1) การสร้างเครือข่ายและการเข้าร่วมเป็นสมาชิกขององค์กรพัฒนาการท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชนในระดับนานาชาติ เพื่อร่วมมือและประสานงาน ได้แก่ สมาพันธ์ กลุ่มประเทศ ภูมิภาค กลุ่มจังหวัด (2) การกำหนดสถานที่จัดมหกรรมธุรกิจวัวชน การพัฒนาความคิดหลักเกี่ยวกับสถานที่การจัดมหกรรมนี้ (3) ควรขยายเวลาการจัดกิจกรรมระดับนานาชาติให้ยาวขึ้น เช่น 5-10 วัน (4) จังหวัดสงขลาควรมีการวางแผนยุทธศาสตร์ด้านการท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชน เพื่อเป็นศูนย์กลางของมหกรรมดังกล่าวในระดับอาเซียนและระดับนานาชาติ (5) สร้างเว็บไซต์สนับสนุนแบรนด์การท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชนของจังหวัดสงขลา และนำไปบูรณาการเข้ากับโซเซียลมีเดีย เช่น เฟซบุค ทวิตเตอร์ เพื่อทำการตลาดติจิทัลบนอินเทอร์เน็ต

References

พจนา สวนศรี. (2546). คู่มือการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: โครงการท่องเที่ยวเพื่อชีวิต และธรรมชาติ.

พะยอม ธรรมบุตร. (2559). เอกสารประกอบการเรียนการสอนการศึกษาเพื่อการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา.

วิเชียร ณ นคร. (2542). วัวชน. ในสารนุกรมวัฒนธรรมไทยภาคใต้ เล่ม 4. กรุงเทพฯ: มูลนิธิ สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.

รงค์ บุญสวยขวัญ. (2559). การเมืองของการพนันวัวชนภาคใต้. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์สุราษฎร์ธานี. 8 (3): 242-266.

สมหมาย คล้ายบ้านใหม่. (2543). พลวัตของกีฬาชนโคในบริบทการท่องเที่ยว: กรณีศึกษา สนามชนโคบ้านบางกล่ำ จังหวัดสงขลา. คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา, 1 (1): 319-325.

สุธีรพันธุ์ สักรวัตร. (2559). สร้างแบรนด์ในยุค Branding 4.0. Positioning. สืบค้นเมื่อ 25 มกราคม 2563 จาก http://www.positioningmag.com.

สุพิชฌาย์ รัตนะ (2547). ยกระดับ "ชนวัว" กีฬาพื้นบ้านเพื่อการท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2563 จาก http://www.nationtv.tv/main/content.

สุภางค์ จันทวานิช. (2546). วิธีการเก็บข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. ในคู่มือการวิจัยเชิงคุณภาพเพื่องานพัฒนา, อุทัย ดุลยเกษม (พิมพ์ครั้งที่ 4). ขอนแก่น: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สุทธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2543). กะเทาะสนิมกริชและวิถีชีวิตชาวใต้ตอนล่าง. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). การพัฒนาการท่องเที่ยวของ ยุทธศาสตร์การพัฒนาของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2563 จาก http://www.nesdb.go.th.

อาคม เดชทองคำ. (2543). หัวเชื่อกวัวชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

เอื้อมพร หลินเจริญ. (2554). การพัฒนารูปแบบการจัดกระบวนการเรียนรู้ เรื่องการศึกษาชุมชนเพื่อสืบค้นองค์ความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่น โครงการทุนวิจัย. สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.).

Hankinson, G. (2006). The Management of Destination Brands: Five Guiding Principles based on Recent Developments in Corporate Branding Theory," Journal of Brand Management, 14 (3): 240-254.

Kotler, P., Haider, D. and Rein, 1. (1993). Marketing Places: Attracting Investment, Industry, and Tourism to Cities, States, and Nations. The Free Press.

McMillan, J. H. and Schumacher, S. S. (1997). Research in Education: A Conceptual Introduction. New York: Longman.

Prentice, R. & Andersen, V. (2003). Festival as Creative Destination. Annals of Tourism Research, 30 (1): 7-30.

Russo A. (2002). The Vicious Circle of Tourism Development in Heritage Cities. Annals of Tourism Research, 29 (1): 165-182.

UNESCO and Institute for Tourism Studies (IFT). (2007). A Training Manual for Heritage Guides Tourism at Cultural Heritage Sites in Asia Cultural Heritage Specialist Guide Training and Certification Program for UNESCO World Heritage Sites. Macao: UNESCO and Institute for Tourism Studies (IFT), Macao SAR.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-06-15

How to Cite

วงษ์พันธุ์ ช., ฐิติรัตนาการ แ., & วิชัยกุล อ. (2021). แนวทางการพัฒนาแบรนด์การท่องเที่ยวมหกรรมธุรกิจวัวชน จังหวัดสงขลา, ประเทศไทย. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 17(2), 53–69. สืบค้น จาก https://so19.tci-thaijo.org/index.php/SDUGSAJ/article/view/408