Basic Chinese Language Instruction in High School Level by Implementing Audiovisual Media of Schools in the Secondary Educational Service Area
Keywords:
Audiovisual Media, Learning Achievement, Satisfaction, Basic Chinese Language InstructionAbstract
This research aimed to 1) study the satisfaction and find out the approaches to implement audiovisual media in Chinese language teaching, and 2) compare the learning achievements of Chinese skills through implementing audiovisual media for Chinese teaching in the schools in the Secondary Educational Service Area Office Bangkok 1 before and after implementing the audiovisual media. The samples used in this research were 115 teachers who taught Chinese in the schools in the Secondary Educational Service Area Office Bangkok 1. The samples were selected by voluntary selection method among teachers who passed the training of “Competency Development and Potential Enhancement of Chinese Language Teachers and Educational Personnel” at Trimitwittayalai School Secondary Educational Service Area OfficeBangkok 1. Research instruments were questionnaires and achievement test. The statistics used in this research included percentage, mean (), standard deviation (S.D.) and paired sample t-test. The research results found that the overall satisfaction level was at the highest level with the mean () at 4.68 and standard deviation (S.D.) at .658 and the overall satisfaction items were at the highest level. The result of the comparative learning achievement after using a video program was higher than begore using at the statistical significance level of .01. The results showed that the production of audiovisual media for Chinese language teaching implementing YouTube was suitable for the present lifestyle. It was able to serve both learners and teachers and create positive motivation for learners. It also helped learners to look up and do research for their topics of interest more easily and enhance their learning achievement before and after using the audiovisual media effectively.
References
กิดานันท์ มลิทอง. (2540). เทคโนโลยีการศึกษาและนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไกรสร ฝั้นเฟย และสัมมา รธนิธย์. (2557). การถอดบทเรียนความสำเร็จในการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานโรงเรียนไตรมิตรวิทยาลัย ที่ส่งเสริมการเรียนการสอนภาษาจีน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร. 5 (1), 277-284.
จินตนา วิเศษจินดา. (2561). แนวทางการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. 11 (2), 445-455.
ดวงกมล นามสองชั้น. (2565). สื่อมัลติมีเดียกับการสอนภาษาจีน. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 16 (1), 1-12.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2540). การออกแบบบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโสตทัศนศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนัชพร นามวัฒน์ และกมลทิพย์ รักเกียรติยศ. (2563). การใช้สื่อเทคโนโลยีสำหรับการสอนภาษาจีนของโรงเรียนในสังกัด กรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 39 (2), 19-31.
นริศ วศินานนท์. (2565). ปัญหาการเรียนการสอนอักษรจีนในประเทศไทย. วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. 9 (1), 53-66.
นวพร ศรีสุข และ ยุวรี ญานปรีชาเศรษฐ, (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษา. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 12 (2), 360-375.
ผ่องพรรณ ทวีเลิศทรัพย์, จันทิมา จิรชูสกุล และมนัสนันท์ ฉัตรเวชศิริ. (2565). การศึกษาการใช้ประโยชน์จากแอปพลิเคชันบนสมาร์ทโฟน สำหรับช่วยในการพัฒนาทักษะและส่งเสริมการเรียนรู้ภาษาจีนของผู้เรียนภาษาจีน. วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. 9 (1), 213-230.
พัชรณัฐ ดาวดึงษ์, วัชรี เลขะวิพัฒน์ และชวลิต จันสะ. (2565). การพัฒนาเว็บมัลติมีเดียสําหรับการฝึกสนทนาภาษาจีนระดับเบื้องต้น. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 20 (2), 28-40.
ภัทรภณ ศิลารักษ์. (2565). การปรับตัวบทบาทภาษาจีนภายใต้บริบทวิถีชีวิตปกติใหม่ในยุคศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. 8 (1), 61-72.
วรรณิษา ไวยฉายี. (2565). การจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในสถานการณ์ปัจจุบัน: มุมมองของผู้เรียนต่อการพัฒนาสถาบันสอนภาษา. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 16 (1), 154 – 166.
วัฒนา ประสานทอง และ เดือนเพ็ญ ธีรวรรณวิวัฒน์. (2560). การศึกษาประสบการณ์ในการเรียนภาษาจีนระดับ มัธยมศึกษา. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. 5(1), 32–41.
วัลภา พงษ์พันธ์, จันทร์ชลี มาพุทธ และสมหมาย แจ่มกระจ่าง. (2558) การส่งเสริมสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาในภาคตะวันออก. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม. 11 (1), 98-111.
ศศิณัฎฐ์ สรรคบุรานุรักษ์. (2560). สื่อมัลติมีเดียและเทคโนโลยีกับการสอนภาษาจีนในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. 10 (3), 1239-1256.
ศูนย์จีนศึกษา สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2551). การเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย: ระดับประถม-มัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: ศรีบูรณ์คอมพิวเตอร์-การพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2555). ประกาศสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เรื่อง การจัดตั้งศูนย์เครือข่ายพัฒนาการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศที่สอง (ภาษาจีน).
สุคนธา อรุณภู่, บุญเสริม วีสกุล และไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2561). กลยุทธ์การพัฒนาคุณภาพการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในประเทศไทย. วารสารวิชาการสุทธิปริทัศน์. 32 (101), 1-12.
สิดารัศมิ์ สิงหเดชาสิทธิ์ และ สุชาดา บวรกิติวงศ์, (2560). การพัฒนาตัวบ่งชี้ความเป็นครูมืออาชีพ. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา. 12 (4), 695-707.
Chomsky, N. (1988). Language and Problems of Knowledge: The Managua Lectures. Cambridge: MIT Press.
Likert, R. (1961). New patterns of Management and Values. New York: McGraw-Hill.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Suan Dusit Graduate School Academic Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.