Using Thai and Chinese Personal Pronouns of Chinese Students
Keywords:
Using Thai Personal Pronouns, Using Chinese Personal Pronouns, Chinese StudentsAbstract
This research aimed to compare the use of Thai and Chinese personal pronouns, and to study the problems of using Thai personal pronouns of Chinese students by analyzing, synthesizing, and comparing difference in using Thai and Chinese personal pronouns. This research was qualitative in that seven books of research papers related to the specific use of Thai and Chinese personal pronouns were compared and analyzed. There were two findings from the research: 1) Compared to Chinese, there was a greater choice and number of personal pronouns in Thai. 2) This difference caused the Chinese students, who studied Thai as a foreign language, to have problems with the use of Thai personal pronouns, i.e. they cannot use them according to gender, number, position, and social relationship between speakers, listeners, and those who were mentioned.
References
จินดารัตน์ ธรรมรงวุทย์. (2553) ข้อบกพร่องเชิงวัจนปฏิบัติศาสตร์ในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม: กรณีศึกษาการใช้ภาษาไทยของผู้พูดชาวอเมริกันและชาวจีน. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาภาษาเพื่อการสื่อสาร คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ฉิงหยู่ เหวิน. (2556). ปัญหาการใช้บุรุษสรรพนามของนักศึกษาจีนที่เรียนภาษาไทยตามแนวทางภาษาศาสตร์สังคม. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ชนิกา คำพุฒ. (2545), การศึกษาการใช้ภาษาไทยของนักศึกษาจีนวิชาเอกภาไทยชั้นปี 4 สถาบันชนชาติแห่งยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธิดา โมสิกรัตน์, และคณะ. (2561). การใช้ภาษาไทยของนักศึกษาจีน: กรณีศึกษาปัญหาการเขียนของนักศึกษา จีน หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง มหาวิทยาลัย หัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์. 13 (25): 18.
นววรรณ พันธุเมธา. (2558). ไวยากรณ์ไทย. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิภา กู้พงษ์ศักด์ (2555), ปัญหาการใช้ภาษาไทยของนักศึกษาต่างชาติ:กรณีศึกษานักศึกษาจีน มหาวิทยาลัยกรุงเทพ. วารสารรามคำแหง ฉบับมนุษยศาสตร์. 31 (1): 123-139.
ปณิธาน บรรณาธรรม. (2555). นักศึกษาจีนกับข้อผิดพลาดในการเขียนภาษาไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
พิณทิพย์ ทวยเจริญ. (2547). ภาพรวมของการศึกษาสัทศาสตร์และภาษาศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เย่ หลู. (2555). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการใช้ประโยคคำถามของนักศึกษาจีนที่เรียนภาษาไทยเป็นภาษาต่างประเทศ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการสอนภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
หลาน เซี่ยหลิง. (2554). การใช้คำบุรุษสรรพนามในภาษาจีน ตั้งแต่ยุคใกล้-ยุคปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาและวรรณกรรมไทย-จีน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สรัลนันท์ ภูมิชิษสานันท์. (2559). การสื่อสารข้ามวัฒนธรรมระหว่างผู้เรียนชาวไทยและผู้สอนชาวสเปนในชั้นเรียนภาษาสเปนในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาสเปนคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรีย์วรรณ เสถียรสุคนธ์. (2553). ข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทยของนักศึกษาจีน: กรณีการศึกษามหาวิทยาลัยหอการค้าไทย 2551-2552. กรุงเทพฯ: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2556). ภาษาศาสตร์สังคม. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Zhu Yulin. (2562: 3 กันยายน). สัมภาษณ์โดย ชมพูนุช ประชาญสิทธิ์ ที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
路遥.（1988）.平凡的世界.海南：北京十月文艺出版社.
赵树理.（1955）. 三里湾.北京：人民文学出版社.
余华.（1995）.许三观卖血记.海南：南海出版社.
郭敬明.（2003）. 梦里花落知多少.北京：春风文艺出版社.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Suan Dusit Graduate School Acadamic Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
