The lesson learned from Process for Community-based tourism management to be developed as Community-based tourism model Prototype: a case study of Ban Pa-Miang, Tambol Jae son, Amphur Muang-Pan, Lampang province

Authors

  • Charinda Wisesratana School of Tourism and Hospitality Management, Suan Dusit University
  • Chanapa Nicrothanont School of Tourism and Hospitality Management, Suan Dusit University

Keywords:

Community-Based Tourism management, Lesson Learned, Ban-Pa Miang, Community Prototype

Abstract

  The objectives of this research article were 1) to analyze the context, potential and readiness of Ban Pa-Miang, Tambol Jae son, Amphur Muang-Pan, Lampang province to become the community-based tourism prototype 2) to build an understanding to various related sectors and capture the knowledge of the process of community-based tourism management for developing the community-based tourism prototype. This research was a qualitative research that defined the target population and key informants into 2 groups: academic groups and tourism experts from educational institutions and government agencies and the community groups including community leaders, local scholars and people in the community, totals of 50 people. The research methods were interviewing, knowledge exchanging, knowledge capturing, and focus groups interviewing. The findings from the research were 1) Ban Pa-Miang Community was a community with beautiful and unspoiled mountain view, cool weather throughout the year and abundant natural resources especially Miang leaves. Moreover, most villagers had positive views and interest in community development. 2) Related sectors such as locals, civil officials and tourism scholars understood the process of community tourism management by collecting local identity knowledge, and creating a process of community participation to develop and drive the community to be the community prototype of sustainable tourism.

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560–2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (2560). หมู่บ้าน OTOP เพื่อการท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม 2564 จาก http://www.otop-village.com/th/places_detail/11931.

ขวัญนภา สุขคร และคณะ. (2555). เรียนรู้ชุมชนภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืน. โครงการภูมิปัญญาสู่คุณค่าเชิงนิเวศ กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน 1 ประจำปีงบประมาณ 2555. สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง.

ชุติมันต์ สะสอง, สัญญา สะสอง และอารีย์ บินประทาน (2563). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศผ่านการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้เสียชุมชนบ้านป่าเหมี้ยง ตำบลแจ้ซ้อน อำเภอเมืองปาน จังหวัดลำปาง. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 3(1), 11-21.

ฐิติมา โรจนไพฑูรย์. (2557). การพัฒนาผลิตภัณฑ์หมอนใบชาของฝากจากบ้านป่าเหมี้ยง ตำบลแจ้ซ้อน จังหวัดลำปาง. ลำปาง: มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง สถาบันวิจัยและพัฒนา.

ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการไทยท่องเที่ยวนานาชาติ, 13(2), 25-46.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ดีไซน์.

ปาริชาติ วลัยเสถียร และคณะ. (2548). นวัตกรรมการเรียนรู้: คน ชุมชน และการพัฒนา. กรุงเทพฯ: พิสิษฐ์ ไทยออฟเซต.

พิชญาดา เจริญจิต. (2560). เมี่ยงที่ไม่ใช่หมาก วัฒนธรรมการกินของชาวเหนือ วิถีชาวบ้าน. สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2564 จาก https://www.technologychaoban.com/folkways/article_21570.

พรธิดา วิเชียรปัญญา. (2547). การจัดการความรู้พื้นฐานและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

ไมตรี อินเตรียะ. (2560). ทุนทางสังคม Social Capital. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 9 (2): 14-25.

รุ่งนภา เลิศพัชรพงศ์. (2560). การศึกษาบริบทชุมชนเพื่อการพัฒนารูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกรณีศึกษา วัดพระธาตุจอมปิง จังหวัดลำปาง. (ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.

ธนสิทธิ์ เกษตรก้าวไกล. (2563). ป่าเหมี้ยง ชุมชนน่ารัก มาเที่ยวได้ทุกวัน สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2564 จาก https://www.kasetkaoklai.com/home/2020/01/ป่าเหมี้ยง-ชุมชนน่ารัก-ม/.

สุวรรณฤทธิ์ วงศ์ชอุ่ม. (2553). ทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนท่าคา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิจัยและพัฒนา, 2(2553), 47-59.

สำนักเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน. (2559). คู่มือการจัดการความรู้ของชุมชน. สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน) กระทรวงการพัฒนาสังคม และความมั่นคงของมนุษย์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2564 จาก https://www.nesdb.go.th/ewt_news.php?nid=6420.

อภิรดี ไชยเทพ. (2549). การจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในเขตป่าอนุรักษ์: กรณีศึกษาชุมชนบ้านป่าเหมี้ยง อำเภอเมืองปาน จังหวัดลำปาง. (ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Downloads

Published

2021-10-15

How to Cite

Wisesratana, C., & Nicrothanont, C. (2021). The lesson learned from Process for Community-based tourism management to be developed as Community-based tourism model Prototype: a case study of Ban Pa-Miang, Tambol Jae son, Amphur Muang-Pan, Lampang province. Suan Dusit Graduate School Academic Journal, 17(3), 225–241. retrieved from https://so19.tci-thaijo.org/index.php/SDUGSAJ/article/view/368

Issue

Section

Research Articles