Preventing Victims of Online Shopping Fraud in Thai Teenagers: A Case Study of Bangkok

Authors

  • Wongwaran Chusong Faculty of Social Sciences and Humanities, Mahidol University
  • Sunee Kanyajit Faculty of Social Sciences and Humanities, Mahidol University
  • Suppakorn Poonyarith Faculty of Social Sciences and Humanities, Mahidol University

Keywords:

Fraud, Thai Teenagers, Online Shopping, Crime Prevention, Victim

Abstract

The purpose of this study was to examine situations and causes of victimization of online fraud in Thai teenagers in Bangkok and guidelines for preventing victims of online fraud in Thai teenagers. The research methodology was qualitative research. There were 2 groups of key informants, including group 1: 10 victims who were 18-25 years of age and had experience in regular online shopping; group 2: 18 commissioned inquiry officers selected from the Metropolitan Police Division 1-9 and 5 inquiry officers selected from the Cyber Crimes Investigation Division 1-9 which was totally 23 key informants.  In addition, police officers of both groups had experiences with online shopping fraud cases. Both groups were specialized inquiry officers. The study area was Bangkok. An in-depth interview was used as a tool for this qualitative research. The findings revealed that in the situation of the Digital 4.0 era, there were crimes committed through technology, especially crimes through the internet which was very popular. Generation Y in Thailand was a group of people of working age and students. The characteristic behavior of this age group was online shopping leading to high online shopping fraud. The causes of victimization of online shopping fraud included inexperience/carelessness and victim’s greed. The guideline for preventing victimization was to purchase goods from reliable websites or pages by considering the store’s commercial registration, goods’ prices which were not different from market prices or number of stores’ followers, etc.

References

กฤษมันต์ วัฒนาณงค์. (2564). กระบวนการเรียนรู้ทางสังคม (Social Learning Processes). สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2565. จาก https://www.thairath.co.th/content/270870.

กฤษมันต์ วัฒนาณรงค์. (2564). ทฤษฎีการเรียนรู้ทางสังคม. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2565. จาก https://www.thairath.co.th/content/270870.

จิริทธิ์พล ภวูไชยจีรภทัร. (2560). ปัจจัยกดดันและปัจจัยการควบคุมตนเองกับการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชน. สืบค้นเมื่อ 19 มีนาคม 2567 จาก https://repository.nida.ac.th/server/api/core/bitstreams/dafd106e-8436-4203-81ef-80f91403a7d6/content.

ณัฐธรณ์ เดชสกุล. (2563). ปัญหาการฉ้อโกงซื้อขายสินค้าทางอินเทอร์เน็ตในประเทศไทย. วารสารนวัตกรรมสังคม, 3(1), 137-153.

ตะวัน ตระการฤกษ์. (2552). การมีส่วนร่วมของราษฎรอาสาในการป้องกันปราบปรามอาชญากรรมในเขตพื้นที่รับผิดชอบของสถานีตำรวจภูธรเมืองสมุทรสาคร. สืบค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2567 จาก https://dric.nrct.go.th/Search/ShowFulltext/2/264738.

ประเทือง ธนิตผล. (2556). อาชญาวิทยาและทัณฑวิทยา. กรุงเทพฯ. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

พิสิฐ ระฆังวงษ์. (2561). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมที่เกิดขึ้นกับผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์หลักสูตรมหาบัญฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. NIDA Wisdom Repository. สืบค้นเมื่อ 9 ตุลาคม 2565 จาก https://repository.nida.ac.th/items/3df2d63e-8cfa-4699-9470-08095731432f.

พรชัย ขันตี และคณะ. (2558). ทฤษฎีอาชญาวิทยา: หลักการ งานวิจัย และนโยบายประยุกต์. กรุงเทพฯ: ส.เจริญ การพิมพ์.

รัชดา ธนาดิเรก. (2564). เปิดยอดร้องเรียนสินค้าออนไลน์ สายด่วน 1212 คนเจอตุ๋นผ่านเฟซบุ๊กพุ่งกระฉูด. สืบค้นเมื่อ. 15 ตุลาคม 2565 จาก https://www.dailynews.co.th/news/360625/.

ลดาวัลย์ รุ่งเรืองพัฒนา. (2548). พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่อข่มขืนของวัยรุ่นหญิงในสยามแสควร์. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2565 จาก https://dric.nrct.go.th/Search/ShowFulltext/1/179385.

สุดสงวน สุธีสร. (2547). อาชญาวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สาวตรี สุขศรี. (2560). อาชญากรรมคอมพิวเตอร์/ไซเบอร์ กับทฤษฎีอาชญาวิทยา. วารสารนิติศาสตร์, 46(2), 415-432.

สำนักงานกองทุนสร้างเสริมสุขภาพ. (2562). พฤติกรรม Gen Y นิยมซื้อขายออนไลน์ ทำอย่างไรไม่ให้ถูกโกง. สืบค้นเมื่อ 22 ตุลาคม 2565 จาก https://resourcecenter.thaihealth.or.th/article/.

วรรณนิศา สุขสวัสดิ์. (2562). ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิผู้เสียหายในคดีอาญาตามพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ. 2544 (แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559). สืบค้นเมื่อ 19 มีนาคม 2567 จาก http://dspace.spu.ac.th/bitstream/123456789/6429/7/7.%e0%b8%9a%e0%b8%97%e0%b8%97%e0%b8%b5%e0%b9%88%202%20%2b.pdf.

หทัยชนก พิมพะกุล. (2562) รูปแบบของการฉ้อโกงซื้อขายออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 29 ตุลาคม 2565 จาก http://journalgrad.ssru.ac.th/index.php/index/search/authors/view?.

อัณณพ ชูบำรุง และอุนิษา เลิศโตมรสกุล. (2555). อาชญากรรมและอาชญาวิทยา. กรุงเทพฯ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไทยรัฐ. (2565). บัญชีม้า. สืบค้นเมื่อ. 14 พฤศจิกายน 2565. จาก https://www.thairath.co.th/news0/politic/2748704.

Becker, G. (1976). The Economic Approach to Human Behavior. The University of Chicago Press: Chicago.

Downloads

Published

2024-11-15

How to Cite

Chusong , W., Kanyajit , S. ., & Poonyarith, S. . (2024). Preventing Victims of Online Shopping Fraud in Thai Teenagers: A Case Study of Bangkok . Suan Dusit Graduate School Academic Journal, 20(3), 107–121. retrieved from https://so19.tci-thaijo.org/index.php/SDUGSAJ/article/view/297

Issue

Section

Research Articles