New Value Chain Analysis and Income Distribution Measurement of Khanom La Products in Nakhon Si Thammarat Province
Keywords:
Value Chain, Income Ratio, Value Added, Income DistributionAbstract
This research aimed to analyze the new value chain and study the income distribution measurement of Khanom La products of community enterprise groups in Nakhon Si Thammarat Province. This research was participatory action research, where the population consisted of six community enterprise groups for Khanom La production in Nakhon Si Thammarat Province. The data was collected by using an interview questionnaire, including production process data, selling price, production cost, and other expenses. Such data, collected by interviewing entrepreneurs, was used to analyze the new value chain, income ratio, and value added. The community’s income was also collected to analyze the income distribution of the enterprise groups. The results showed that: 1) For the value chain of Khanom La production, there were six related stakeholders, from upstream to downstream, including manufacturers, people with primary product processing, people with end product processing, wholesalers, retailers, and customers. 2) From the analysis of the income ratio and value added of each product in the new value chain, the results showed that product processing could increase the value added of raw materials up to 76.46 times compared with the price of traditional Khanom La. For the income ratio of each stakeholder, manufacturers had the lowest ratio of income, while people with processing and wholesalers had the highest ratio. 3) The results of the income distribution measurement of six community enterprise groups showed that the income was distributed in Nakhon Si Thammarat of 3,962,990.61 Baht, or 96.05%, and outside the area of 62,751.58 Baht, or 3.88% of the total income distribution. The development of community products that satisfied the requirements and customer behavior could increase the value added to the products and upgrade the basic economy for the community.
References
จิตพนธ์ ชุมเกตุ. (2560). การพัฒนาผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางการจัดการชุมชนอย่างยั่งยืนของชุมชนไทยมุสลิม อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. รายงานผลการวิจัย. จังหวัดเพชรบุรี: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฐิติมา บูรณวงศ์ ศณัทชา ธีระชุนห์ และธัชชา สามพิมพ์. (2564). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์และห่วงโซ่คุณค่าของขนมลาในจังหวัดนครศรีธรรมราช. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. กองทุนส่งเสริมวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม (ววน.) และหน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.).
ฑัตษภร ศรีสุข นิฤมล หิรัญวิจิตรภรณ และสุบิน แก้วเต็ม. (2563). ห่วงโซ่คุณค่าของผลิตภัณฑ์เกษตรแปรรูปเพื่อพัฒนาทักษะด้านการตลาดของเกษตรกรในจังหวัดลำปาง รองรับโครงการ Smart Farmer. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. 14 (2), 505-521.
ณฐมน ทรัพย์บุญโต รสริน สุภารัตน์ ชนนพร ยะใจมั่น ชาดาพร ปงอ้อคำ ปภาวรินทร์ ศรัทธาบุญ และจารุวรรณ ผุดผ่อง. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมเลือกซื้อผลิตภัณฑ์ OTOP หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์: กรณีศึกษา OTOP ประเภทอาหาร จังหวัดพะเยา. 8-9 กันยายน 2559. อาคารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 230-237.
ณัฐภัณฑ์ พงษ์ณะเรศ นิภาพร กลิ่นระรื่น และพิทักษ์ ศิริวงศ์ (2560). การสร้างมูลค่าเพิ่มโดยการประยุกต์ใช้นวัตกรรมและช่องทางการจัดจำหน่าย ของผู้ประกอบการ ผลิตภัณฑ์แปรรูป สมุนไพรสุมาลี ตำบลหนองหัวเเรต อำเภอหนองบุญมาก จังหวัดนครราชสีมา.20 มกราคม 2560. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 93-102.
ธนวัฒน์ ศรีติสาร. (2561). ศึกษาเรื่องห่วงโซ่อุปทานการผลิตข้าวหอมมะลิจากทุ่งกุลาร้องไห้. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต คณะเกษตรศาสตร์ทรัพยากรธรรมชาและสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยนเรศวร.
นิธิดา พระยาลอ และลำปาง แม่นมาตย์. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าประเภทผลิตภัณฑ์อาหารในโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ของผู้บริโภคที่ผลิตในจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัย มข. สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. 3 (1), 38-51.
ภัทรสิญากร คณาเสน. (2558). แนวทางการวิเคราะห์ห่วงโซ่คุณค่าในธุรกิจโรงไม้สับ กรณีศึกษา บริษัทธัญญเจริญยโสธรวู๊ดชิพ จากัด. การค้นคว้าอิสระปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานโยบายและการบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศ วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มณีรัตน์ รัตนพันธ์. (2556). ปัจจัยด้านผลิตภัณฑ์ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อขนมลากรอบ กรณีศึกษาจังหวัดสงขลา. 10 พฤษภาคม 2556. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. 251-259.
มาริษ หัสชู. (2563). การวิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทานและห่วงโซ่คุณค่า สำหรับแนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนและผู้ประกอบการสินค้าโอทอป. การค้นคว้าอิสระปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาเทคโนโลยีอาหาร บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ยรรยง ศรีสม. (2553). ห่วงโซ่คุณค่า (ตอนจบ) Value chain ในงานโลจิสติกส์. [Online]. Available: https://www.tpa.or.th/publisher/pdfFileDownloadS/TN211A_p039-44.pdf. [2565 มกราคม 4].
ศิริเชษฐ์ สังขะมาน (2559). การสร้างมูลค่าเพิ่มของผลิตภัณฑ์แปรรูปข้าว กรณีศึกษาจังหวัดยโสธร. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สินาด ตรีวรรณไชย สุกำพล จงวิไลเกษม และปพิชญา แซ่ลิ่ม (2564). การวัดผลกระทบต่อการกระจายของรายได้ของชุดโครงการ “มหาวิทยาลัยกับการพัฒนา กลไกเพื่อดูดซับเศรษฐกิจภายในพื้นที่”. รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการ ส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560–2564. [Online]. Available: http://www.nesdc.go.th. [2564 ธันวาคม 20].
อุทิศ ทาหอม สำราญ ธุระตา ชุลีพร บุ้งทอง และคเนศ วงษา. (2561). รูปแบบการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์อาหารพื้นถิ่น “ตำเปียงทรงเครื่อง” เพื่อสร้างความเข้มแข็งของเศรษฐกิจชุมชนบ้านเสม็ด ตำบลหนองเต็ง อำเภอกระสัง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารพัฒนาสังคม. 20 (2), 35-61.
Kotler, P. (2000). Marketing Management. (11th ed.). Upper Sanddle River, New Jersey: Prentice Hall.
Krippendorff, K. (2004). Content analysis: an Introduction to its Methodology. 2nd ed.USA: Sage Publications, Inc
Michael E. Porter. (1985). Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance. New York: MacMillan.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Graduate School, Suan Dusit University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.