การศึกษาลักษณะเด่นระหว่างวัฒนธรรมที่แฝงอยู่ในประวัติศาสตร์วิชาคาราเต้ญี่ปุ่นในปัจจุบัน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายบริบททางประวัติศาสตร์ที่ทำให้เกิดลักษณะเด่นระหว่างวัฒนธรรมในวิชาคาราเต้ญี่ปุ่น และเพื่อศึกษาลักษณะเด่นระหว่างวัฒนธรรมต่าง ๆ เหล่านั้น โดยใช้วิธีการวิจัยเอกสารเชิงคุณภาพ (Qualitative Documentary Research) ประกอบกับการวิจัยแบบอัตชาติพันธุ์วรรณา (Autoethnography) โดยแบ่งการอภิปรายผลการวิจัยออกเป็น 4 ยุคคือ (1) ยุคที่คาราเต้ยังเป็นของ ‘ราชอาณาจักรริวกิว’, (2) ยุคหลังจากราชอาณาจักรริวกิวถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิญี่ปุ่น, (3) ยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สองที่จักรวรรดิญี่ปุ่นกลายเป็นประเทศญี่ปุ่น, (4) และยุคปัจจุบันที่คาราเต้ผ่านกระบวนการพัฒนาให้เป็นสมัยใหม่ (Modernization) และการกลายเป็นสากล (Internationalization) เรียบร้อยแล้ว
จากการศึกษาพบว่าคาราเต้กลายเป็นสิ่งที่อาจเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับอารยธรรมญี่ปุ่นอีกต่อไปเพราะกลายเป็นวิชา creole คือผสมผสานนานาวัฒนธรรมเข้าไว้ด้วยกันเนื่องจากมีลักษณะเด่นระหว่างวัฒนธรรมหลากหลายของนานาชาติแฝงอยู่ในประวัติศาสตร์การพัฒนาวิชาของตัวเอง คาราเต้จึงเป็นมรดกทางวัฒนธรรมรูปแบบหนึ่งที่ปรับตัวอยู่อย่างไม่หยุดมาตลอด 500 กว่าปีที่ผ่านมา
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤษฎา ศุภวรรธนะกุล. (2552, 30 กรกฏาคม). เปิดตำนานยุทธจักร 5 สำนักมวย. MGR Online. https://mgronline.com/live/detail/9520000086453
คาราเต้คิดส์ยิม. (2547, 3 มิถุนายน). ประวัติอาจารย์ Sadahiro Tetsuo. Karate Kids Gym. http://www.karatekidsgym.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=427171
ทวีสุข เชี่ยวชาญปรีชากุล, สุปราณีวิ์ ขวัญบุญจันทร์ และ อุษากร พันธุ์วานิช. (2556). การศึกษาการใช้จินตภาพของนักกีฬาคาราเต้โดในประเทศไทย. วารสารคณะพลศึกษา, 16(1), 44–54.
ปิยดา ชลวร. (2550). เมืองโบราณในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และการค้ากับริวกิว. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 7(2), 19–53.
วีรยุทธ พจน์เสถียรกุล. (2566, 2 ธันวาคม). ‘ริวกิว’ ไม่ได้มีแต่ปลาหวานและไข่ปลา ความแตกต่างระหว่างโอกินาว่าและญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่. CONOMI. https://conomi.co/culture-history/ryukyu/?fbclid=IwAR1J2JlGFsjrCSDYpgddJCU6cLnFqXrlwZP2o3ckYKq_TlVXqLBehUqnWmo
วีรยุทธ พจน์เสถียรกุล. (2567ก, 6 พฤษภาคม). ‘ศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่น’ ยุทธศาสตร์หลอมรวมจิตใจหลังสงคราม. The People. https://www.thepeople.co/culture/art/53433
วีรยุทธ พจน์เสถียรกุล. (2567ข, 30 ธันวาคม). บ่อเกิดและการจัดหมวดหมู่ของคาราเต้. Marumura. https://www.marumura.com/types-of-karate
สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงโตเกียว. (2550). รอยยิ้มเชื่อมใจ 120 ปี ไทย-ญี่ปุ่น. สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงโตเกียว.
สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น). (2568, 20 กุมภาพันธ์). ถอดความคิด ใช้วัฒนธรรมทำธุรกิจ ต้องคิดแบบอี้โทะโกะโดะริ: คาราเต้ สง่างามในความดุดัน. [วิดีโอ]. ยูทูบ. https://www.youtube.com/watch?v=x94cR8IqVis&t=509s
อิชิอิ, โยเนะโอะ และ โยชิกาวะ, โทชิฮารุ. (2530). ความสัมพันธ์ไทย-ญี่ปุ่น 600 ปี. (พิมพ์ครั้งที่ 2) (พลับพลึง คงชนะ, มารศรี มียาโมโต, และ อาทร ฟุ้งธรรมสาร, ผู้แปล). มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
American Karate Academy (n. d.). Tradition. American Karate Academy. https://americankarateacademy.com
Avildsen, J. G. (Director). (1984). The Karate Kid [Film]. Columbia Pictures.
Brophy, P. (2010). Osamu Tezuka’s Gekiga: Behind the mask of manga. In T. Johnson Woods (Ed.), Manga: An anthology of global and cultural perspectives (pp. 128– 136). Continuum.
Ching, L. (2007). Japan in Asia. In W. M. Tsutsui (Ed.), A companion to Japanese history (pp. 407-423). Blackwell Publishing.
Dornyei, Z. (2007). Research Methods in Applied Linguistics. Oxford University Press.
Ellis, C. S. (2008). Autoethnography. In L. M. Given (Ed.), The Sage Encyclopedia of Qualitative Research Methods (Vol. 1-16) (pp. 48–51). Sage.
Enkamp, J. (2020a, July 21). Why All Karate Styles are Fake. [Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=GNekAIAkeRE&t=12s
Enkamp, J. (2020b, December 17). This is NOT Karate. [Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=sQUh5tVWd-E&t=425s
Haneji Ryuhoukan. (n. d.). Ryueiryu nit suite [About Ryueiryu]. Haneji Ryuhoukan. https://www.haneji-ryuhoukan.com/?page_id=2435
Henshall, K. G. (2004). A History of Japan: From Stone Age to superpower (2nd ed.). Palgrave Macmilla.
Hua, Z., Wei, L., & Jankowicz-Pytel, D. (2019). Whose Karate? Language and Cultural Learning in a Multilingual Karate Club in London. Applied Linguistics, 41/1, 52–83.
Ito, K. (2005). A history of manga in the context of Japanese culture and society. The Journal of Popular Culture, 38, 456–475.
Japan Taido Association. (n. d.). Taidō no Rekishi to Rinen [The History and Philosophy of Taido]. Japan Taido Association. https://taido.gr.jp/history
Johnson, N. C. G. (2012). The Japanization of Karate? Placing and Intangible Cultural Practice. Journal of Contemporary Anthropology, 3, 61–78.
Kenkon. (n. d.). The Katas of Goju-Ryu Karate. Kenkon. https://www.kenkon.org
Krug, G. (2001). The Feet of the Master: Three Stages in the Appropriation of Okinawan Karate into Anglo-American Culture. International Journal of East Asian Studies, 1(4), 395–410.
Kurz, T (n. d.). Why and Since When Are High Kicks in Karate?. Stadion. https://stadion.com/why-are-high-kicks-in-karate
Martin, J. N., & Nakayama, T. K. (2010). Intercultural Communication in Contexts (5th ed.). McGraw-Hill Higher Education.
Matsusaka, Y, T. (2007). The Japanese Empire. In W. M. Tsutsui (Ed.), A companion to Japanese history (pp. 224–240). Blackwell Publishing.
McGray, D. (2002). Japan’s Gross National Cool. Foreign Policy, 130, 44–54.
Metzler, M. (2007). The occupation. In W. M. Tsutsui (Ed.), A companion to Japanese history (pp. 265–280). Blackwell Publishing.
Miyazato, E. (2005). Okinawa Den Gojuryu Karate-Do. Jundokan.
Nagano, Y. (2021, January 31). Karate Style Comparison! Names & Characteristics Explained. [Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=4pBLM5d-Xms
Naitō, T. (2002). Karatedō-Zensho [Complete Book of Karate-dō]. Tokyo-Shoten.
Podsatiangool, W. (2007). A study of refusals: Comparison of native Japanese speakers raised in Japanese and non-Japanese environments [Unpublished Master's Thesis, International Christian University].
Podsatiangool, W. (2019). Japanese Manga as Intercultural Media of the U.S. and Japan: A Case Study of Akira Toriyama’s Dragon Ball (Unpublished Doctoral Dissertation). Thammasat University, Bangkok, Thailand.
Sasaki-Uemura, W. (2007). Postwar society and culture. In W. M. Tsutsui (Ed.), A companion to Japanese history (pp. 315–332). Blackwell Publishing.
Shorinji Kempo. (n. d.). What is Shorinji Kempo. Shorinji Kempo. https://www.shorinjikempo.or.jp/what
Society of Shurite Fans. (2020, December 16). Okinawa, the Land of Karate Tradition (Shuri / Tomari / Naha Area). Society of Shurite Fans. https://society-of-shurite-fans.hatenablog.com/entry/2020/12/16/%E7%A9%BA%E6%89%8B%E4%BC%9D%E6%89%BF%E3%81%AE%E5%9C%B0%E3%80%81%E6%B2%96%E7%B8%84%EF%BC%88%E9%A6%96%E9%87%8C%E3%83%BB%E6%B3%8A%E3%83%BB%E9%82%A3%E8%A6%87%E5%9C%B0%E5%8C%BA%EF%BC%89
Tai Chi Notebook. (2021, March 6). Where Karate got its Kicks from (it was the French). The Tai Chi Notebook. https://thetaichinotebook.com/2021/03/06/where-karate-got-its-kicks-from-it-was-the-french
Takano, Y., & Osaka, E. (1997). Japanese collectivism and American individualism: Reexamining the dominant view. The Japanese Journal of Psychology, 68, 312–327.
Tang Soo Karate Academy (n. d.). Tang Soo Do Karate. Tang Soo Karate Academy. https://tangsookarate.com
Uechiryu Karatedo Kenkyukai. (n. d.). Uechiryu Shōkai [Introduction of Uechiryu]. Uechiryu Karatedo Kenkyukai. https://ukk.okinawa/what-is-uechi-ryu
Visit Okinawa Japan (n. d.). Shurijo Castle Park. Visit Okinawa Japan. https://visitokinawajapan.com/discover/world-heritage-top/shurijo-castle-park
Yamashiro, Y. (n. d.). History of Okinawa-Kenpo. Okikenkai. https://okinawa-kenpo.com
Yanagihara, S. (2019, October 11). Karate no ryūha wa naze umareta noka [Why did the Karate Styles emerge]. Webdaisanbunmei. https://www.d3b.jp/npcolumn/9706
