การบริหารจัดการเศษคอนกรีตเหลือทิ้งทางการศึกษาสู่อิฐบล็อกประสานตามมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน

ผู้แต่ง

  • สุธนัย ท้าวรี คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา จังหวัดพะเยา 56000
  • นุกุล ปัญญาละ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา จังหวัดพะเยา 56000
  • รัชนีวรรณ หมั่นแสวง คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา จังหวัดพะเยา 56000
  • ปิยพงษ์ สุวรรณมณี คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา จังหวัดพะเยา 56000

คำสำคัญ:

มวลรวมหยาบจากการย่อยเศษคอนกรีต, อิฐบล็อกประสาน, หินฝุ่น

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารจัดการเศษคอนกรีตเหลือทิ้งทางการศึกษา โดยนำกลับมาใช้เป็นส่วนผสมของอิฐบล็อกประสาน และพัฒนาให้มีคุณสมบัติตามมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน (มผช.) เป็นการลดค่าใช้จ่ายในการกำจัดเศษวัสดุ สร้างความตระหนักถึงการใช้ทรัพยากรอย่างคุ้มค่า และสามารถถ่ายทอดความรู้สู่ชุมชนใกล้เคียงได้ โดยทำการวิเคราะห์ข้อมูลการจัดซื้อวัสดุการศึกษา (หิน) และค่าจ้างเหมากำจัดวัสดุคอนกรีตเหลือทิ้งทางการศึกษา ปีงบประมาณ พ.ศ. 2563 ถึง 2565 แล้วทำการย่อยเศษคอนกรีตเพื่อนำกลับมาใช้ในการเรียนการสอน และนำเศษคอนกรีตที่มีขนาดเล็กกว่า 4.75 มม. (หินฝุ่น) เป็นส่วนผสมของอิฐบล็อกประสาน พบว่า กรณีใช้วิธีบริหารจัดการแบบเดิม จะเสียงบประมาณค่าจัดซื้อและค่าจ้างเหมากำจัดเฉลี่ยปีละ 11,013.30 บาท หากนำกระบวนการวิจัยนี้ไปใช้บริหารจัดการเศษคอนกรีตเหลือทิ้งทางการศึกษา จะไม่ต้องเสียงบประมาณค่าจ้างเหมากำจัด และลดจำนวนการสั่งซื้อวัสดุการศึกษา (หิน) ปีละประมาณ 3 ตัน และหินฝุ่นที่ใช้ประโยชน์ในรูปแบบเดิมไม่ได้ เมื่อนำไปแปรรูปเป็นอิฐบล็อกประสาน โดยใช้อัตราส่วนปูนซีเมนต์ต่อหินฝุ่นเท่ากับ 1:6 โดยน้ำหนัก แล้วเติมน้ำอัตราส่วนร้อยละ 20 ของปูนซีเมนต์โดยน้ำหนัก นำมาขึ้นรูปแล้วบ่มในน้ำ 28 วัน ทำการทดสอบการรับแรงอัดและความดูดซึมน้ำ พบว่า อิฐบล็อกประสานที่ทำจากเศษคอนกรีตผ่านเกณฑ์มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน 602/2547

เอกสารอ้างอิง

สมคิด บางโม. (2558). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิทยาพัฒน์.

อาบีดีน ดะแซสาเมาะ, โพชี วาจิ, ดารีต๊ะ สาแล, และ นูรีฮัน แนแช. (2558). อิฐบล็อกประสานที่มีส่วนผสมของเถ้าไม้ยางพารา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 10(1), 77–86.

มีศักดิ์ธนา พัวพิทยาธร. (2563). การพัฒนาอิฐบล็อกประสานรับน้ำหนักจากดินเหนียวท้องถิ่นผสมเถ้าชานอ้อยและเถ้าลอย. วารสารวิจัยและนวัตกรรมการอาชีวศึกษา, 4(2), 44–54.

จรูญ เจริญเนตรกุล. (2557). อิฐบล็อกประสานที่มีส่วนผสมเถ้าและกะลาปาล์มน้ำมัน. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 2(1), 103–112.

ภัทระ เกิดอินทร์, สุรศักดิ์ นิยมพานิชพัฒนา, ธนกฤต นิสดล, และ อนุวัฒน์ พลหนุ่ย. (2565). อิฐบล็อกประสานผสมเศษพลาสติก. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 2(2), 137–148. สืบค้นจาก https://doi.org/10.14456/journalindus.2022.19

อาทร ชูพลสัตย์, และ ณิชาภา มีนาบูลย์. (2556). บล็อกประสานจากขยะคอนกรีต: รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

18-09-2025

รูปแบบการอ้างอิง

ท้าวรี ส. ., ปัญญาละ น. ., หมั่นแสวง ร. ., & สุวรรณมณี ป. . (2025). การบริหารจัดการเศษคอนกรีตเหลือทิ้งทางการศึกษาสู่อิฐบล็อกประสานตามมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน. วารสารวิชาการ ปขมท., 14(3), e2422. สืบค้น จาก https://so19.tci-thaijo.org/index.php/CUASTJournal/article/view/2422