การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 และชั้นปีที่ 4 คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเฉลิมกาญจนาที่ขึ้นฝึกปฏิบัติงานในหอผู้ป่วย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 และชั้นปีที่ 4 คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเฉลิมกาญจนา ที่ขึ้นฝึกปฏิบัติ งานในหอผู้ป่วย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 และชั้นปีที่ 4 คณะพยาบาลศาสตร์ มหา วิทยาลัยเฉลิมกาญจนาที่ขึ้นฝึกปฏิบัติงานในหอผู้ป่วย จำนวน 116 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็น แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามพฤติกรรมเชิงจริยธรรมและแบบสอบถามความสามารถ เชิงสมรรถนะหลัก ของนักศึกษาพยาบาล ตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือโดยผู้เชี่ยวชาญ 3 คน หาความเชื่อมั่นได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา ของครอบนบาค เท่ากับ 0.96 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์ สหสัมพันธ์เพียร์สันและสถิติถดถอยอย่างง่าย ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมเชิงจริยธรรมของนักศึกษาพยาบาล ที่ขึ้นปฏิบัติงานในหอผู้ป่วย โดยรวมอยู่ในระดับดี (= 4.45, SD = 0.17) ความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของนักศึกษา พยาบาล ที่ขึ้นฝึกปฏิบัติงานในหอผู้ป่วย โดยรวมอยู่ในระดับดี (= 4.22, SD = 0.14) พฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับความ สามารถเชิงสมรรถนะหลักของนักศึกษาพยาบาล ที่ขึ้นฝึกปฏิบัติงานในหอผู้ป่วย มีความสัมพันธ์ทางบวกใน ระดับปานกลาง (r = .522) และสามารถทำนายความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของนักศึกษาพยาบาล ที่ขึ้นปฏิบัติงานในหอผู้ป่วย ได้ร้อยละ 27 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 ผลการศึกษาครั้งนี้ ใช้เป็นแนวทางพัฒนาการทางจริยธรรมของนักศึกษาพยาบาลเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการเป็นพยาบาลวิชาชีพที่มีจริยธรรมในการประกอบอาชีพการพยาบาลต่อไป