ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแลตนเองของประชาชน ตำบลโพธิ์ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแลตนเองของประชาชนในตำบลโพธิ์ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ โดยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นประชากรทั้งหมดจำนวน 400 คน ขนาดของกลุ่มตัวอย่างได้จากการสุ่มตัวอย่างง่าย (Simple Random Sampling) ในการวิจัยครั้งนี้คำนวณจากสูตรการกำหนดขนาดตัวอย่างของทาโรยามาเน่ (Yamane 1973: 580-581) ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่าน ตรวจสอบความเชื่อมั่น โดยวิธีแอลฟ่าของครอนบาค ได้ค่าสัมประสิทธิ์เท่ากับ 0.94 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความสัมพันธ์ใช้สถิติไคว์สแควร์ และสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

คำผลการวิจัย พบว่า                                                  

1. พฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเองของกลุ่มตัวอย่าง โดยรวมและจำแนกรายด้านอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 1.76 (S.D=0.80)
2. ความรู้เกี่ยวกับการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเอง กลุ่มตัวอย่าง โดยรวมและจำแนกรายด้านอยู่ในระดับต่ำ โดยมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 0.69 (S.D=0.47)
3. ความรู้เกี่ยวกับการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเองมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเองในด้านระบบทางเดินปัสสาวะ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
4. ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ สถานภาพ การศึกษา มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเอง ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ โรคประจําตัว รายได้ อาชีพ และประสบการณ์การใช้สมุนไพร ไม่มีมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพตนเอง