การพัฒนากระบวนการคิดเชิงสร้างสรรค์ในการจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการ สำหรับนักเรียนยุคใหม่ โดยใช้รูปแบบ NUKIDS
คำสำคัญ:
การคิดเชิงสร้างสรรค์, การจัดการเรียนการสอนเชิงบูรณาการ, แนวคิด NUKIDSบทคัดย่อ
บทความนี้กล่าวถึงแนวคิด NUKIDS ซึ่งเป็นกรอบการสอนที่เน้นการพัฒนาทักษะที่จำเป็นสำหรับนักเรียนในยุคศตวรรษที่ 21 โดยแนวคิดนี้ประกอบด้วยองค์ประกอบหลักหลายประการที่มีเป้าหมายเพื่อสร้างนักเรียนที่มีความพร้อมในการเผชิญกับความท้าทายของโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว องค์ประกอบเหล่านี้รวมถึงการพัฒนาทักษะใหม่ (New Skills) เช่น การสื่อสาร การคิดเชิงวิพากษ์ และการทำงานร่วมกัน ซึ่งเป็นทักษะสำคัญที่ช่วยให้นักเรียนสามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ การสร้างความเข้าใจในเนื้อหาอย่างลึกซึ้ง (Understanding) และการบูรณาการความรู้จากหลายสาขาวิชา (Knowledge Integration) ซึ่งช่วยให้นักเรียนสามารถเชื่อมโยงความรู้ที่หลากหลายและนำไปใช้ในสถานการณ์จริงได้ นอกจากนี้ แนวคิด NUKIDS ยังส่งเสริมการคิดเชิงสร้างสรรค์ (Innovation) โดยให้นักเรียนมีโอกาสในการคิดค้นและสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ที่มีประโยชน์และมีคุณค่า การพัฒนาทักษะดิจิทัล (Digital Literacy) เป็นอีกหนึ่งองค์ประกอบที่สำคัญ เนื่องจากเทคโนโลยีมีบทบาทสำคัญในการเรียนรู้และการทำงานในปัจจุบัน การใช้เครื่องมือดิจิทัลในการค้นคว้าและสร้างสรรค์ผลงานช่วยให้นักเรียนพัฒนาทักษะที่จำเป็นสำหรับการใช้ชีวิตในโลกดิจิทัลได้อย่างมีประสิทธิภาพ สุดท้าย แนวคิด NUKIDS ยังเน้นการปลูกฝังแนวคิดเรื่องความยั่งยืน (Sustainability) โดยให้นักเรียนตระหนักถึงผลกระทบของการกระทำของตนเองต่อสิ่งแวดล้อมและสังคม การเรียนรู้เกี่ยวกับความยั่งยืนช่วยเตรียมความพร้อมให้นักเรียนเป็นพลเมืองที่มีความรับผิดชอบและมีส่วนร่วมในการสร้างโลกที่ยั่งยืน เพื่อให้แนวคิด NUKIDS มีประสิทธิภาพมากขึ้นในอนาคต ควรมีการฝึกอบรมและพัฒนาครูให้มีความเข้าใจและทักษะในการสอนเชิงบูรณาการ การสนับสนุนทรัพยากรและสื่อการเรียนการสอนที่หลากหลายและทันสมัยก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยให้การสอนตามแนวคิด NUKIDS มีประสิทธิภาพมากขึ้น นอกจากนี้ ควรพิจารณาการประยุกต์ใช้แนวคิดนี้ในบริบทอื่น ๆ นอกเหนือจากการศึกษาในโรงเรียน เช่น ในการฝึกอบรมพนักงานในองค์กร หรือการพัฒนาทักษะในชุมชน เพื่อเสริมสร้างทักษะที่จำเป็นสำหรับการเติบโตอย่างยั่งยืนและการเผชิญกับความท้าทายในอนาคต การบูรณาการแนวคิด NUKIDS ในหลากหลายบริบทจะช่วยสร้างสังคมที่มีพลวัตและสามารถปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงได้อย่างมีประสิทธิภาพ
References
ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2559). การพัฒนาและประเมินความคิดสร้างสรรค์ในสถานศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์, 27(1), 1-14.
ธนกร คงรัตน์. (2560). ปัจจัยด้านการจัดการไอเดียความคิดสร้างสรรค์ และสมรรถนะของบุคลากรที่ส่งผลให้เกิดนวัตกรรมในองค์กร กรณีศึกษา บริษัทผู้ผลิตยางรถยนต์ขนาดใหญ่ในประเทศไทย. วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
บวร เครือรัตน์. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนเน้นความคิดสร้างสรรค์สาหรับ นักศึกษาปริญญาตรีวิชาความคิดสร้างสรรค์เพื่อการออกแบบ. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 12(3), 476-494.
เบญจวรรณ ถนอมชยธวัช, ผ่องศรี วาณิชย์ศุภวงศ์, วุฒิชัย เนียมเทศ, ณัฐวิทย์ พจนตันติ. (2559). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21: ความท้าทายในการพัฒนานักศึกษา 21st Century Skills: A Challenge for Student Development. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 3(2), 208-222.
ประจักษ์ ปฏิทัศน์ (2562) การคิดเชิงระบบและความคิดสร้างสรรค์ (SYSTEMATIC AND CREATIVE THINKING). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระมหาประยุทธ์ ปยุตฺโต (ยาวิชัย). (2564). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการในชั้นเรียน. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(12), 329-342.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และคณะ. (2559). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มณฑล สรไกรกิติกูล. (2562). สถานการณ์ท้าทายที่กระตุ้นการสร้างความรู้ ของพนักงานในองค์กรขนาดใหญ่. Journal of Intelligence, 14(1), 28-44.
มารุต พัฒผล. (2562). รูปแบบการพัฒนาหลักสูตรร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: ศูนย์นวัตกรรมหลักสูตรหลักสูตรและการเรียนรู้.
ศิวกร อโนรีย์. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขัน และความสำเร็จของผู้ประกอบการ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตจังหวัดราชบุรี. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิวลาภ สุขไพบูลย์วัฒน์. (2560). บทบาทของผู้สูงอายุต่อความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในประเทศไทย. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา, 9(11), 176-191.
สิทธิพล อาจอินทร์. (2561). การพัฒนาหลักสูตร. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุภารัตน์ จูตระกูล. (2559). ครอบครัวกับการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล (Digital Literacy) ของดิจิทัลเนทีฟ (Digital Natives). วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 11(1), 131-150.
เหงียน ถิทูฮ่า และสิรินาถ จงกลกลาง. (2561). การศึกษาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายจังหวัดกาวบั่ง ประเทศเวียดนาม. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2, 14-18.
เอกชัย อ้ายม่าน และคณะ. (2565). ศึกษานิเทศก์ยุคใหม่ : การปรับตัวต่อความท้าทายในโลกที่เปลี่ยนแปลง. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 10(39), 1-8.
Beane, J. (1997). The Middle School : The Natural Home of integrated. Curriculum, Educational Leadership, 49(2), 9 – 13.
