แนวทางการพัฒนาผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนมัธยมศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันและความต้องการในการพัฒนาสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษา และ 2) นำเสนอแนวทางการพัฒนาผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนมัธยมศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้บริหารสถานศึกษา 20 คน และผู้เชี่ยวชาญด้านการบริหารการศึกษา 5 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า ผู้บริหารมีความต้องการพัฒนาสมรรถนะในทุกด้าน โดยเฉพาะด้านภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมและการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 แนวทางการพัฒนาประกอบด้วย 5 ด้านหลัก ได้แก่ 1) การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม 2) การพัฒนาทักษะการบริหารจัดการดิจิทัล 3) การพัฒนาทักษะการสื่อสารและสร้างเครือข่าย 4) การพัฒนาความรู้และทักษะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 และ 5) การพัฒนาคุณธรรมและจริยธรรมในการบริหาร โดยเน้นการเรียนรู้เชิงปฏิบัติ การแลกเปลี่ยนประสบการณ์ และการสร้างเครือข่าย ข้อเสนอแนะสำคัญ คือ หน่วยงานต้นสังกัดควรจัดทำแผนพัฒนาผู้บริหารระยะยาว และสถาบันพัฒนาผู้บริหารควรปรับปรุงหลักสูตรให้สอดคล้องกับสมรรถนะที่จำเป็นในศตวรรษที่ 21
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารวิชาการจินตาสิทธิ์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของเราสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ปีงบประมาณ พ.ศ.
ผู้แต่ง.
คุรุสภา. (2561). มาตรฐานวิชาชีพผู้บริหารสถานศึกษา. สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
ธีระ รุญเจริญ. (2558). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา (พิมพ์
ครั้งที่ 3). คลังนานาวิทยา.
ธีระ รุญเจริญ. (2559). การบริหารโรงเรียนยุคปฏิรูปการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). ข้าวฟ่าง.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และคณะ. (2560). การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมสำหรับผู้บริหารสถานศึกษา.
วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 11(24), 73-85.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2561). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การพัฒนาทักษะการสื่อสารดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษา. วารสาร
ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(4), 280-293.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). ผู้บริหารโรงเรียน: สามมิติการพัฒนาวิชาชีพสู่ความเป็นผู้บริหารที่มี
ประสิทธิผล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิโรจน์ สารรัตนะ และคณะ. (2561). การพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. วารสาร
ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 41(3), 1-15.
Bass, B. M., & Riggio, R. E. (2006). Transformational leadership (2nd ed.). Lawrence Erlbaum
Associates.
Darling-Hammond, L., Hyler, M. E., & Gardner, M. (2020). Effective teacher professional
development. Learning Policy Institute.
Miles, M. B., Huberman, A. M., & Saldaña, J. (2014). Qualitative data analysis: A methods
sourcebook (3rd ed.). Sage Publications.
Moustakas, C. (1994). Phenomenological research methods. Sage Publications.
Fullan, M. (2020). Leading in a culture of change (2nd ed.). Jossey-Bass.
Leithwood, K., & Sun, J. (2018). Academic culture: A promising mediator of school leaders' influence
on student learning. Journal of Educational Administration, 56(3), 350-363.
Schleicher, A. (2018). World class: How to build a 21st-century school system. OECD Publishing.
Sheninger, E. (2019). Digital leadership: Changing paradigms for changing times. Corwin Press.