การศึกษาพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนในโรงเรียนบ้านลาดช้าง จังหวัดนครนายก
คำสำคัญ:
พฤติกรรม, วินัยในตนเอง, นักเรียนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาถึงระดับพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนในโรงเรียนบ้านลาดช้าง จังหวัดนครนายก 2) เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนในโรงเรียนบ้านลาดช้าง จังหวัดนครนายก จำแนกตามเพศ ระดับชั้น ลักษณะการพักอาศัย อาชีพผู้ปกครอง และคุณวุฒิผู้ปกครอง
3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์การมีวินัยในตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และน้ำหนักของนักเรียนโรงเรียนบ้าน
ลาดช้าง จังหวัดนครนายก โดยประชากรคือนักเรียนโรงเรียนบ้านลาดช้าง จังหวัดนครนายก จำนวน 114 คน โดยใช้วิธีของทาโร่ ยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่าง 89 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลเพื่อการศึกษาเป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า โดยกำหนดคะแนนในแต่ละระดับที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบโดยการทดสอบค่าที (t-independent) การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว (One-way ANOVA) และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson’s Correlation Coefficient)
ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนในโรงเรียนบ้านลาดช้าง จังหวัดนครนายก โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการปฏิบัติตนตามระเบียบในโรงเรียน (𝑥̅ = 4.38, S.D. = 0.63) และด้านที่น้อยที่สุด คือ ด้านการปฏิบัติตนเกี่ยวกับการเรียน (𝑥̅ = 3.60, S.D. = 0.73) 2) ผลการเปรียบเทียบระดับพฤติกรรมการมีวินัยในตนเอง พบว่า นักเรียนที่มีเพศแตกต่างกัน มีระดับพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองในด้านการปฏิบัติตนในการเป็นผู้นำแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 นักเรียนที่มีชั้นปีแตกต่างกัน พบว่า
มีระดับพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองในด้านการปฏิบัติตนเกี่ยวกับการเรียน ด้านการปฏิบัติตนตามระเบียบในโรงเรียน ด้านการปฏิบัติตนในการเป็นผู้นำ และโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 นักเรียนที่มีอาชีพผู้ปกครองแตกต่างกัน พบว่า มีระดับพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองในด้านการปฏิบัติตนเกี่ยวกับการเรียน ด้านการปฏิบัติตนตามระเบียบในโรงเรียน และโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และด้านการปฏิบัติตนในการเป็นผู้นำ มีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และคุณวุฒิผู้ปกครองแตกต่างกัน พบว่า มีระดับพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองในด้านการปฏิบัติตนตามระเบียบในโรงเรียน และโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3) วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการมีวินัยในตนเองแบบรายด้านและรายรวม ของนักเรียนในโรงเรียนบ้านลาดช้าง จังหวัดนครนายก พบว่า เกรดเฉลี่ย
มีความสัมพันธ์กับด้านการปฏิบัติตนเกี่ยวกับการเรียน ด้านการปฏิบัติตนตามระเบียบในโรงเรียน และโดยรวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
References
ภาษาไทย
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กระทรวงศึกษาธิการ.
ชไมพร สีมา. (2562). พฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนกรพิทักษ์ศึกษา (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์). มหาวิทยาลัยศิลปากร, พระราชวังสนามจันทร์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2555). วินัยในตนเองและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง. วารสารการวัดผลการศึกษา, 17(1), 3-15.
ประดิษฐ์ ป้องเขตร. (2557). การมีวินัยในตนเองที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปราจีนบุรี เขต 2. วารสารวิชาการศรีปทุมชลบุรี, 12(3), 1686-5715.
ณัฐพงศ์ ดาราเพ็ญ. (2564). การศึกษาการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในกระบวนการเสริมสร้างระเบียบวินัย นักเรียน โรงเรียนเมืองศรีเทพ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 40.วารสาร การศึกษา, 4(1), (มกราคม – เมษายน 2564): 2630-0761.
ณัฐสิตางศุ์ ทัศบุตร. (2539). ศึกษาพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ชั้นปีที่ 3 สังกัดกรมสามัญศึกษา กลุ่มที่ 3 กรุงเทพมหานคร. (ปริญญานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พงศ์เทพ จิระโร. (2566). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ (เอกสารคำสอน). คณะศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยนานาชาติเซนต์เทเรซา.
สิริกร สินสม. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดนนทบุรีสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษาเขต 3. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการศึกษา). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สุริยา อรัญเฉวียง. (2559). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมของนักเรียนโรงเรียนวัดศรีพโลทัยสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยบูรพา.
English
Boonchom Srisaat. (2012). Self-discipline and Related Research. Journal of Educational Measurement, 17(1), 3-15. [In Thai]
Chamai Phorn Seema. (2019). The Behavior of Self-Discipline in Senior High School Students at Krapitak Suksa School. (Master's thesis in Education). Silpakorn University, Sanam Chandra Palace. [In Thai]
Ministry of Education. (2008). Basic Education Core Curriculum B.E. 2551 (2008). Ministry of Education. [In Thai]
Natthapong Daraphen. (2021). A Study of Parental Involvement in the Process of Enhancing Student Discipline at Muang Sri Thep School Under the Secondary Education Service Area Office 40. Education Journal, 4(1), January – April 2021. ISSN: 2630-0761. [In Thai]
Natthasitang Thasabut. (1996). A Study of Eating Behavior of Grade 9 Students in the General Education Group 3, Bangkok. (Master’s thesis in Health Education). Graduate School, Srinakharinwirot University. [In Thai]
Phongthep Jiraro. (2023). Research for Learning Development (Instructional Documents). Faculty of Education, Saint Theresa International College. [In Thai]
Pradit Pongkhet. (2014). Self-Discipline and Its Impact on Academic Achievement of High School Students in Schools Under the Prachinburi Primary Educational Service Area Office 2. Srirat Phathum Chonburi Academic Journal, 12(3), 1686-5715. [In Thai]
Sirikorn SinSom. (2015). Factors Affecting Self-Discipline of Lower Secondary Students in Secondary Schools in Nonthaburi Province Under the Secondary Educational Service Area Office 3. (Master’s thesis in Education Management). Dhurakij Pundit University. [In Thai]
Surya Aranchaweang. (2016). Parental Involvement in Promoting Ethics and Morality of Students at Wat Sri Pholathai School, Chonburi Primary Educational Service Area Office 1. (Master’s thesis in Educational Administration). Burapha University. [In Thai]
