การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้การจัดกิจกรรมรูปแบบการเรียน แบบสะเต็มศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา (STEM Education) ให้มีนักเรียนจำนวนร้อยละ 70 ของนักเรียนทั้งหมด มีคะแนนร้อยละ 70 ขึ้นไป 2) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา (STEM Education) รายวิชาวิทยาศาสตร์ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนกลุ่มเครือข่ายพัฒนาคุณภาพการศึกษา กลุ่มที่ 2 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่นเขต 1 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 23 คน ได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) จำนวน 1 ห้องเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา (STEM Education) 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์ ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.637 3) แบบวัดความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบSTEM เป็นแบบมาตรประมาณค่า (Rating Scale) 5 ระดับ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.)
ผลการวิจัยพบว่า (1) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่ได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา (STEM Education) มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์ ผ่านเกณฑ์ร้อยละ 70 จากจำนวนนักเรียน 23 คน คิดเป็นร้อยละ 100.00 ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด ซึ่งเป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้คือ มีนักเรียนจำนวนไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 ของเด็กทั้งหมด มีคะแนนการประเมินผ่านเกณฑ์ร้อยละ 70 ของคะแนนเต็ม (2) ความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้รายวิชาวิทยาศาสตร์ โดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา (STEM Education) โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.76 ,S.D. = 0.53) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน เรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ดังนี้ ด้านประโยชน์ที่ได้รับ ( = 4.8 ,S.D.= 0.45) ด้านบรรยากาศในการเรียน ( = 4.76,S.D.= 0.53) และด้านการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ ( = 4.72,S.D.= 0.62) ตามลำดับ
Article Details
References
กมลฉัตร กล่อมอิ่ม. (2559). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการสะเต็มศึกษา สำหรับนักศึกษาวิชาชีพครู , วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(4), 334 - 345.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน (ฉบับปรับปรุง) พุทธศักราช 2560, กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จิราณี เมืองจันทร์. (2557). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือเทคนิค STAD แบบผสมผสานเรื่องคำสั่งควบคุมการทำงานของโปรแกรมสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5, (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร).
ชลาธิป สมาหิโต. (2558). การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ตามแนวสะเต็มศึกษาในระดับการศึกษาปฐมวัย, วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 30(2), 1 – 13.
ธัญญารัตน์ รัตนหิรัฐ. (2562). การจัดการเรียนรู้ตามแนวสะเต็มศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์และความสามารถในการสร้างสรรค์ผลงานสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1, งานนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตภาควิชาหลักสูตรและวิธีการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
น้ำเพชร กะการดี. (2560). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการโดยใช้รูปแบบสะเต็มศึกษา เพื่อ พัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความคิดสร้างสรรค์เรื่องแรงและการเคลื่อนที่ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3, มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม, มหาสารคาม, (วิทยานิพนธ์กศ,ม, (วิทยาศาสตรศึกษา)).
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น, (พิมพ์ครั้งที่9), กรุงเทพฯ : บริษัทสุวีริยาสาส์น จำกัด.
ปาลิตา สุขสำราญ และวารีรัตน์ แก้วอุไร. (2560). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ตามแนวสะเต็มศึกษาที่ส่งเสริมจิตวิทยาศาสตร์และทักษะการแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนประถมศึกษา , วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(3), 153-164.
ผ่องพรรณ ตรัยมลคล และสุภาพ ฉัตราภรณ์. (2555). การออกแบบการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 7), กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ภพ เลาหไพบูลย์. (2542). แนวการสอนวิทยาศาสตร์, พิมพ์ครั้งที่ 3, กรุงเทพฯซ ไทยวัฒนาพานิช.
มนตรี จุฬาวัฒนทล. (2556). . (2558). สะเต็มศึกษาประเทศไทยและทูตสะเต็ม, สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 42(185), 14-18.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). การวัดด้านจิตพิสัย,กรุงเทพฯ: สุรีวิริยาสาส์น,ศิลปากร.
วิภา อาสิงสมานันท์, สิรินภา กิจเกื้อกูล และวนินทร สุภาพ. (2562). มุมมองของครูวิทยาศาสตร์ต่อการจัดการเรียนรู้ห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์, มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษานครราชสีมา. (2562). คู่มือค่ายสะเต็มศึกษา STEM, [ม,ป,ท,: ม,ป,พ,]
สมเกียรติ นาคประสาท. (2548). ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนการสอนวิชาวิทยาศาสตร์โดยยึดผู้เรียนเป็นสำคัญ โรงเรียนบางระจันวิทยา จังหวัดสิงห์บุรี, วิทยานิพนธ์ กศ,ม,, มหาวิทยาลัยราชภัฎเทพสตรี, ลพบุรี.
สมถวิล วิจิตรวรรณา และคณะ. (2556). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน, กรุงเทพฯ: บริษัทเจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
สุพรรณี แก้ววิเชียร, อุดม คำขาด และจริยา พิชัยคำ. (2560). การพัฒนาทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์โดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบ STEM สำหรับเด็กปฐมวัย, งานนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุตรดิตถ์.
อภิสิทธิ์ ธงไชย. (2556). เทคโนโลยีและวิศวกรรมคืออะไรในสะเต็มศึกษา, สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 42(185), 10-13.
อรุณ รักธรรม. (2534). การพัฒนาองคการเพื่อการเปลี่ยนแปลง, กรุงเทพมหานคร : สํานักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.