หมอลำและวิวัฒนาการแสดง

Main Article Content

พระครูปลัดอภินันท์ โชติธีโร (สุนทรภักดี)
มะลิ ทิพพ์ประจง
พระใบฎีกาสุชินนะ อนิญฺชิโต (พรหมนิล)

บทคัดย่อ

               หมอลำถือว่าเป็นการแสดงอย่างหนึ่งที่ได้รับความนิยมมาอย่างยาวนานและก็มีการปรับเปลี่ยนให้ทันต่อกระแสสังคม ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างเหมาะสมทั้งด้าน การสร้างความทันสมัยแสงสีเสียงเวทีนักร้องนำของแต่ละวงให้เกิดความชอบจนเป็นกระแสแห่งประชาชนได้รับชมและติดตามอย่างต่อเนื่องทั้งผ่านระบบถ่ายทอดผ่านสื่อต่าง ๆ หมอลำยังแสดงถึงความสามารถในการปรับตัวเข้ากับสังคมสมัยใหม่ ขณะเดียวกันยังรักษารากเหง้าทางวัฒนธรรมอันยาวนานของคนอีสานไว้ได้อย่างเข้มแข็งรายได้ของคณะหมอลำ มาจากการแสดงในงานบุญ งานเชิงพาณิชย์ การขายบัตรเข้าชม การสนับสนุนจากสปอนเซอร์ และการผลิตผลงานสื่อ ค่าใช้จ่าย ของคณะหมอลำประกอบด้วยค่าเช่าเวทีและอุปกรณ์แสงเสียง ค่าเดินทาง ค่าจ้างนักแสดงและทีมงาน ค่าเสื้อผ้า และค่าโฆษณาคณะหมอลำขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียงอาจมีรายได้ที่ดีและสามารถครอบคลุมค่าใช้จ่ายได้สบาย แต่คณะหมอลำขนาดเล็กอาจต้องจัดการค่าใช้จ่ายอย่างระมัดระวังมากขึ้นเพื่อให้สามารถดำเนินการต่อไปได้อย่างยั่งยืน

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

คำพูน บุญทวี. (2525). วัฒนธรรมหมอลำในภาคอีสาน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นิตยา กาญจนะวรรณ. (2540). บทบาทของหมอลำในวัฒนธรรมอีสาน. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ประคอง นิมมานเหมินท์. (2550). การปรับเปลี่ยนของหมอลำพื้นบ้านสู่หมอลำซิ่ง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุรินทร์ สุขวัฒน์. (2551). หมอลำกับสังคมไทยในอดีตและปัจจุบัน.ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.Barendregt, B. (2014). Popular Music in Southeast Asia: From Mor Lam to Global Pop. London: Routledge.

Greene, P. D. (2001). Thai Northeast Folksong: Exploring Mor Lam’s Impact on Cultural Identity. New York: Oxford University Press.

Meyer, C. (1997). Folksongs of Northeast Thailand: A study of Mor Lam. Bangkok: White Lotus Press.

Wong, D. (2004). Sounding the Center: History and Aesthetics in Thai Buddhist Performance. Chicago: University of Chicago Press.