หลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์กับการพัฒนาเศรษกิจไทย

ผู้แต่ง

  • พระมหาบุญกว้าง คุตฺตวณฺโณ (โพธิ์นอก) มหาวิทยาลัยมหามุกฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง
  • พระศุภวัฒน์ สุขวฑฺฒโน (เกตุกระทึก) มหาวิทยาลัยมหามุกฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง
  • สุชิน ผลช่วย มหาวิทยาลัยมหามุกฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง

คำสำคัญ:

ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์, การพัฒนา, เศรษกิจ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อค้นคว้าและศึกษาหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในหมวดทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ และนำมาวิเคราะห์การพัฒนาเศรษฐกิจ โดยกระบวนการนำหลักธรรมนี้มาบูรณาการให้เกิดผลกระทบที่ดีต่อการพัฒนาระบบเศรษฐกิจ โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) ผลการศึกษาพบว่า ระบบเศรษฐกิจไทยในปัจจุบันมีความผันผวน ผู้คนในสังคมไทยได้รับผลกระทบจากความยากจนและปัญหาทางเศรษฐกิจในทุกระดับชนชั้น การนำเสนอแนวทางการใช้หลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ในการแก้ไขปัญหาการพัฒนาเศรษฐกิจ เนื่องจากความเจริญก้าวหน้าของเทคโนโลยีในปัจจุบันทำให้ระบบเศรษฐกิจได้รับผลกระทบอย่างหนักและเป็นเครือข่ายที่เชื่อมโยงกันทั่วโลก เมื่อเกิดเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งที่ส่งผลกระทบต่อกลุ่มคนในสังคมไทย กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นด้านบวกหรือลบ ก็จะส่งผลกระทบต่อระบบทั้งระบบ การนำหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์มาประยุกต์ใช้กับเศรษฐกิจปัจจุบันจึงมีความสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจและการแก้ปัญหาความยากจนในประเทศไทย และหลักการนี้จะช่วยเป็นภูมิคุ้มกันให้กับระบบเศรษฐกิจไทย ในช่วงที่มีความผันผวนจากสถานการณ์โลก เช่น สงครามหรือภัยพิบัติต่างๆ หลักการนี้ยังสอดคล้องกับแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 ได้พระราชทานแนวคิดไว้เมื่อปี พ.ศ. 2517 ซึ่งเป็นแนวทางในการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างยั่งยืนและสมดุล

References

กรรณิการ์ กาญจนวัฏศร. (2561). เอกสารประกอบการเรียนวิชาการบริหารการพัฒนา : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

กิตติกร สุนทรานุรักษ์. (2562). องค์ประกอบของการเลือกเรียนต่อในตลาดอุดมศึกษา : กรณีศึกษาจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 12(2), 60-70.

ปภาภัทร อัครางกูร. (2562). ทางเลือกนโยบายประชานิยมกับเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 59(1), 1-15.

พระครูญาณปรีชา. (2561). พระพุทธศาสนากับภูมิปัญญาไทย. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 6(1), 187-205.

พระครูยัติสาทร และ ภาสกร ดอกจันทร์. (2565). การคบบัณฑิตเป็นมงคลอันสูงสุด. วารสารการบริหารและสังคมปริทรรศน์, 5(2), 113-120.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). เครื่องทดสอบพุทธศาสตร์ ฉบับทดลองธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์บริษัทสหธรรมิกจำกัด.

พระมหาพงศ์ทราทิตย์ ก้องเสียง และ หอมหวล บัวระภา. (2558). พุทธศาสนากับเศรษฐกิจ : การศึกษารูปแบบการศึกษาของพระครูบุญชยารวัดไชยศรี ตำบลสาวะถี อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิถีสังคมมนุษย์, 3(2), 85-110.

เพียงหทัย พงศ์สุวรรณ. (2565). คณะกรรมการหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้บริหารธุรกิจก่อสร้างในกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 5(2), 1-14.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 พ.ศ. 2566-2570.เรียกใช้เมื่อ 3 ตุลาคม 2567 จาก https://www.nesdc.go.th/main.php?filename=develop_issue.

แสงจันทร์ แสนสุภา. (2557). ประชากร. เดลินิวส์. เรียกใช้เมื่อ 3 ตุลาคม 2567 จาก https://d.dailynews.co.th/article/273757/.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-03-27