บทบาทพระสงฆ์กับการป้องกันยาเสพติดเชิงพุทธ

Main Article Content

พระครูปฏิภาณธรรมาภรณ์ ปฏิภาโณ

บทคัดย่อ

บทความเรื่อง บทบาทพระสงฆ์กับการป้องกันยาเสพติดเชิงพุทธ” มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาถึงบทบาทของพระสงฆ์ในฐานะผู้นำทางจิตวิญญาณและศาสนา ในการมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหายาเสพติดที่เป็นภัยต่อสังคมไทย โดยเน้นแนวทางเชิงพุทธซึ่งมุ่งเน้นไปที่การป้องกันและแก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืนและครอบคลุม บทความนี้อธิบายถึงหลักธรรมในพระพุทธศาสนา เช่น ศีล 5 และ อริยสัจ 4 ว่ามีบทบาทสำคัญในการสร้างความตระหนักรู้และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการใช้ยาเสพติด นอกจากนี้ยังกล่าวถึงกิจกรรมต่าง ๆ ที่พระสงฆ์ได้ดำเนินการ เช่น การสอนธรรมะ การบำบัดฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด การให้คำปรึกษาและกำลังใจ และการทำงานร่วมกับหน่วยงานภาครัฐและชุมชน


บทความได้ชี้ให้เห็นว่า พระสงฆ์สามารถเป็นตัวกลางในการเสริมสร้างศักยภาพของบุคคลและชุมชน ผ่านการเผยแผ่ธรรมะและสร้างกระบวนการเรียนรู้ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทัศนคติและพฤติกรรมในทางบวก อีกทั้งยังมีบทบาทในการสร้างความเข้มแข็งในชุมชนโดยการจัดโครงการป้องกันยาเสพติด ซึ่งเน้นการมีส่วนร่วมของสมาชิกในชุมชนในการเฝ้าระวังและช่วยเหลือผู้ที่เสี่ยงต่อการใช้ยาเสพติด นอกจากนี้ บทความยังได้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการบูรณาการระหว่างศาสนากับการปฏิบัติงานของหน่วยงานรัฐและองค์กรพัฒนาเอกชน เพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืน


ผลการศึกษาพบว่า การปฏิบัติงานเชิงพุทธในการป้องกันยาเสพติดของพระสงฆ์นั้น ไม่เพียงแต่ช่วยลดปัญหายาเสพติดในชุมชน แต่ยังช่วยพัฒนาจิตใจและสร้างคุณธรรมให้กับผู้ที่เคยเกี่ยวข้องกับยาเสพติดและชุมชนโดยรวม อีกทั้งยังเป็นแนวทางที่สอดคล้องกับบริบททางสังคมและวัฒนธรรมของประเทศไทย ซึ่งมีความศรัทธาและเคารพในศาสนาพุทธเป็นพื้นฐาน บทความสรุปว่า พระสงฆ์มีบทบาทสำคัญและสามารถใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องมือในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยการส่งเสริมให้ชุมชนและสังคมมีการพัฒนาทั้งทางกายและจิตใจอย่างยั่งยืน

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

กองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายในราชอาณาจักร. สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. (2554). ยุทธศาสตร์ 5 รั้วป้องกันระยะที่ 3 (พฤษภาคม 2554).

จรูญ จิตติวุฒิการ. (2544). กลไกทางสมองของการติดยาและสารเสพติด. กรุงเทพมหานคร: วัชระอินเตอร์ปริ้นติ้งจำกัด.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2543). พุทธศาสนาในความเปลี่ยนแปลงทางสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.

ปราชญา กล้าผจัญ. (2541). พฤติกรรมผู้นำทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง (พิมพ์ครั้งที่ 30). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระเทพวรคุณ (สมาน สุเมโธ). (2542). ปีใหม่สุขใจด้วยธรรมะ. ขอนแก่น: เอกสารประกอบการบรรยายวัดป่าแสงอรุณ.

พระไพศาล วิสาโล. (2546). พุทธศาสนาในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤต. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

พระสุธีวรญาณ (ณรงค์ จิตฺตโสภโณ). (2548). พุทธศาสตรปริทรรศน์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ตถาตาพับลิเคชั่น.

พิชัย แสงชาญชัย. (2550). คู่มือจิตเวชศาสตร์สำหรับแพทย์ทั่วไป. สงขลา: ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ภัทรพร สิริกาญจน. (2540). หน้าที่พระสงฆ์ตามพุทธบัญญัติ และบทบาทพระคำเขียน สุวณฺโณในการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ราชบัณฑิตสถาน. (2542). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.

ราชบัณฑิตสถาน. (2544). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่น.

ศูนย์บำบัดรักษายาเสพติดเชียงใหม่. (2547). คู่มือความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับยาเสพติด. เชียงใหม่.

สันติ ชัยสิน และคณะ. (2544). เทคนิคการเผยแพร่ความรู้เพื่อป้องกันภัยยาเสพติด. กรุงเทพมหานคร: ประสานมิตร.

สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. (2553). ความรู้และแนวทางการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด.

สำนักงานพัฒนาการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด. (2550). รูปแบบการบำบัดรักษายาเสพติด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.