ความท้าทายของประชาธิปไตยในยุคดิจิทัล: การวิเคราะห์ผลกระทบของสื่อสังคมออนไลน์ต่อกระบวนการทางการเมือง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งวิเคราะห์ผลกระทบของสื่อสังคมออนไลน์ต่อกระบวนการทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย โดยพิจารณาทั้งโอกาสและความท้าทายที่เกิดขึ้น การศึกษาพบว่าสื่อสังคมออนไลน์ได้เปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ทางการเมืองอย่างมีนัยสำคัญ ทั้งในด้านการเข้าถึงข้อมูล การมีส่วนร่วมทางการเมือง และการรณรงค์หาเสียง อย่างไรก็ตาม ยังพบความท้าทายสำคัญ เช่น การแพร่กระจายของข่าวปลอม การแบ่งขั้วทางความคิด และการละเมิดความเป็นส่วนตัว บทความนี้นำเสนอแนวทางการรับมือ ซึ่งรวมถึงการพัฒนานโยบายและกฎหมาย การส่งเสริมการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล และการสร้างความร่วมมือระหว่างภาคส่วนต่างๆ นอกจากนี้ ยังเสนอแนะทิศทางการวิจัยในอนาคตเพื่อเสริมสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับปรากฏการณ์นี้ การศึกษานี้มีส่วนสำคัญในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของประชาธิปไตยในยุคดิจิทัลและการพัฒนาแนวทางในการรักษาคุณค่าของประชาธิปไตยท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารวิชาการจินตาสิทธิ์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของเราสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
References
คณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2566). บันทึกข้อตกลงความร่วมมือระหว่างคณะกรรมการการเลือกตั้งและบริษัทเทคโนโลยีชั้นนำในการป้องกันการแทรกแซงการเลือกตั้งผ่านสื่อสังคมออนไลน์. ผู้แต่ง.
ชัยวัฒน์ สถาอานันท์. (2564). พลเมืองดิจิทัลกับประชาธิปไตยไทย. สถาบันพระปกเกล้า.
นิธิดา แสงสิงแก้ว. (2566). อารมณ์ร่วมทางการเมืองบนทวิตเตอร์: กรณีศึกษาการเคลื่อนไหวทางการเมืองในประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตร์, 41(2), 1-20.
ประภาส ปิ่นตบแต่ง. (2565). การใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการเคลื่อนไหวทางการเมืองของกลุ่มคนรุ่นใหม่ในประเทศไทย (2563-2564). วารสารสังคมวิทยามานุษยวิทยา, 41(1), 31-62.
ปริญญา เทวานฤมิตรกุล. (2564). การคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลในบริบทของการเลือกตั้ง: ความท้าทายและแนวทางการพัฒนากฎหมายไทย. วารสารนิติศาสตร์, 50(2), 267-298.
พนม คลี่ฉายา. (2566). ความเสี่ยงของการแทรกแซงการเลือกตั้งผ่านสื่อสังคมออนไลน์: บทเรียนสำหรับประเทศไทย. วารสารรัฐศาสตร์, 74(1), 1-25.
พิรงรอง รามสูต และคณะ. (2564). การศึกษาสถานการณ์การรู้เท่าทันสื่อดิจิทัลของประชาชนไทย. สำนักงานกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์.
พิรงรอง รามสูต. (2565). Echo Chambers ในสื่อสังคมออนไลน์: ผลกระทบต่อการแบ่งขั้วทางการเมืองในสังคมไทย. วารสารนิเทศศาสตร์, 40(3), 1-25.
มูลนิธิเพื่อการพัฒนาประชาธิปไตย. (2565). รายงานผลการดำเนินโครงการ "พลเมืองตื่นรู้" ประจำปี 2565. ผู้แต่ง.
วิโรจน์ สุขพิศาล. (2565). การเคลื่อนไหวทางการเมืองของคนรุ่นใหม่ในประเทศไทย: มุมมองผ่านแนวคิด networked publics. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 13(1), 1-25.
ศูนย์ชัวร์ก่อนแชร์ สำนักข่าวไทย อสมท. (2565). รายงานสถานการณ์ข่าวปลอมในประเทศไทย ประจำปี 2565. อสมท.
ศูนย์ต่อต้านข่าวปลอม กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2565). รายงานประจำปี 2565: การดำเนินงานด้านการต่อต้านข่าวปลอมในประเทศไทย. ผู้แต่ง.
สถาบันพระปกเกล้า. (2565). รายงานการพัฒนาแพลตฟอร์ม "ประชาไท" เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการนิติบัญญัติ. ผู้แต่ง.
สมชาย ปรีชาศิลปกุล. (2564). สื่อสังคมออนไลน์กับการตื่นตัวทางการเมืองของคนรุ่นใหม่ในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์, 51(2), 1-30.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2565). รายงานผลการดำเนินงานโครงการ "คนไทยรู้ทันสื่อ" ประจำปี 2565. ผู้แต่ง.
แอนนา จุมพลเสถียร. (2565). การใช้ข้อมูลส่วนบุคคลในการทำ micro-targeting ทางการเมืองผ่านสื่อสังคมออนไลน์: กรณีศึกษาประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตร์, 40(4), 1-30.
Bennett, W. L., & Segerberg, A. (2012). The logic of connective action: Digital media and the personalization of contentious politics. Information, Communication & Society, 15(5), 739-768. https://doi.org/10.1080/1369118X.2012.670661
Bimber, B. (2014). Digital media in the Obama campaigns of 2008 and 2012: Adaptation to the personalized political communication environment. Journal of Information Technology & Politics, 11(2), 130-150. https://doi.org/10.1080/19331681.2014.895691
Boulianne, S. (2015). Social media use and participation: A meta-analysis of current research. Information, Communication & Society, 18(5), 524-538. https://doi.org/10.1080/1369118X.2015.1008542
boyd, d. (2010). Social Network Sites as Networked Publics: Affordances, Dynamics, and Implications. In Z. Papacharissi (Ed.), Networked Self: Identity, Community, and Culture on Social Network Sites (pp. 39-58). Routledge.
Buckingham, D. (2015). Defining digital literacy: What do young people need to know about digital media? Nordic Journal of Digital Literacy, 10(Jubileumsnummer), 21-35.
Diamond, L. (2019). The Road to Digital Unfreedom: The Threat of Postmodern Totalitarianism. Journal of Democracy, 30(1), 20-24. https://doi.org/10.1353/jod.2019.0001
Graves, L. (2016). Deciding what's true: The rise of political fact-checking in American journalism. Columbia University Press.
Habermas, J. (1989). The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society. MIT Press.
Jamieson, K. H. (2020). Cyberwar: How Russian hackers and trolls helped elect a president: What we don't, can't, and do know. Oxford University Press.
Kanchanatanee, K. (2021). Social Media and Political Participation in Thailand. Journal of MCU Social Science Review, 10(2), 270-283.
Kemp, S. (2023). Digital 2023: Global overview report. DataReportal. https://datareportal.com/reports/digital-2023-global-overview-report
Kreiss, D., & Howard, P. N. (2010). New challenges to political privacy: Lessons from the first US Presidential race in the Web 2.0 era. International Journal of Communication, 4, 19.
Kreiss, D., & McGregor, S. C. (2019). The "arbiters of what our voters see": Facebook and Google's struggle with policy, process, and enforcement around political advertising. Political Communication, 36(4), 499-522. https://doi.org/10.1080/10584609.2019.1619639
Lazer, D. M., Baum, M. A., Benkler, Y., Berinsky, A. J., Greenhill, K. M., Menczer, F., Metzger, M., Nyhan, B., Pennycook, G., Rothschild, D., Schudson, M., Sloman, S. A., Sunstein, C. R., Thorson, E. A., Watts, D. J., & Zittrain, J. L. (2018). The science of fake news. Science, 359(6380), 1094-1096. https://doi.org/10.1126/science.aao2998
Loader, B. D., & Mercea, D. (2011). Networking democracy? Social media innovations and participatory politics. Information, Communication & Society, 14(6), 757-769. https://doi.org/10.1080/1369118X.2011.592648
Macintosh, A. (2004). Characterizing e-participation in policy-making. In Proceedings of the 37th Annual Hawaii International Conference on System Sciences. IEEE. https://doi.org/10.1109/HICSS.2004.1265300
Mossberger, K., Tolbert, C. J., & McNeal, R. S. (2007). Digital citizenship: The Internet, society, and participation. MIT Press.
Noveck, B. S. (2018). Crowdlaw: Collective intelligence and lawmaking. Analyse & Kritik, 40(2), 359-380. https://doi.org/10.1515/auk-2018-0020
Papacharissi, Z. (2015). Affective publics: Sentiment, technology, and politics. Oxford University Press.
Pariser, E. (2011). The filter bubble: What the Internet is hiding from you. Penguin UK.
Persily, N. (2017). The 2016 US Election: Can democracy survive the internet? Journal of Democracy, 28(2), 63-76. https://doi.org/10.1353/jod.2017.0025
Pongsawat, P. (2020). Social Media and Political Mobilization in Thailand. In S. Chachavalpongpun (Ed.), Routledge Handbook of Contemporary Thailand (pp. 348-361). Routledge.
Sinpeng, A. (2021). Hashtag activism: Social media and the #FreeYouth protests in Thailand. Critical Asian Studies, 53(2), 192-205. https://doi.org/10.1080/14672715.2021.1882866
Sombatpoonsiri, J. (2018). Manipulating civic space: Cyber trolling in Thailand and the Philippines (GIGA Focus Asia No. 3). German Institute of Global and Area Studies. https://www.giga-hamburg.de/en/publications/11574687-manipulating-civic-space-cyber-trolling-thailand-philippines/
Sunstein, C. R. (2017). #Republic: Divided democracy in the age of social media. Princeton University Press.
Thananithichot, S. (2022). Polarization and Social Media: The Case of Thailand. In M. Oswald (Ed.), The Palgrave Handbook of Digital Politics (pp. 525-545). Palgrave Macmillan.
Tucker, J. A., Guess, A., Barberá, P., Vaccari, C., Siegel, A., Sanovich, S., Stukal, D., & Nyhan, B. (2017). Social media, political polarization, and political disinformation: A review of the scientific literature. Hewlett Foundation. https://ssrn.com/abstract=3144139
Vaidhyanathan, S. (2018). Antisocial media: How Facebook disconnects us and undermines democracy. Oxford University Press.
Vosoughi, S., Roy, D., & Aral, S. (2018). The spread of true and false news online. Science, 359(6380), 1146-1151. https://doi.org/10.1126/science.aap9559
Zuiderveen Borgesius, F. J., Möller, J., Kruikemeier, S., Ó Fathaigh, R., Irion, K., Dobber, T., Bodo, B., & de Vreese, C. (2018). Online political microtargeting: Promises and threats for democracy. Utrecht Law Review, 14(1), 82-96. http://doi.org/10.18352/ulr.420