การประยุกต์ใช้หลักไตรสิกขาในการบริหารการศึกษาในศตวรรษที่ 21
Main Article Content
บทคัดย่อ
การบริหารการศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่มีการเปลี่ยนแปลงจากสภาพแวดล้อมที่เกิดการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เพราะโลกได้ก้าวเข้าสู่ยุคของข้อมูลข่าวสารและเทคโนโลยี ซึ่งทำให้การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและการคาดการณ์เพื่อเตรียมวางแผนไว้ล่วงหน้าทำได้ยากขึ้น เป็นการเปลี่ยนแปลงจากกระบวนทัศน์เก่าสำหรับศตวรรษที่ 20 สู่กระบวนทัศน์ใหม่ สำหรับศตวรรษที่ 21 แม้จะเป็นเรื่องยาก แต่เส้นทางในอนาคตก็คงต้องมุ่งการบริหารเพื่อการเปลี่ยนแปลงในหลากหลายมิติ ซึ่งการบริหารการศึกษา สำหรับศตวรรษที่ 21 ที่มีประสิทธิผล นักบริหารการศึกษาจะต้องมีความคาดหวังสูง มองอนาคตอย่างมีวิสัยทัศน์ มีจิตมุ่งสร้างสรรค์ ให้ความสำคัญกับการเรียนรู้ว่าเป็นจุดมุ่งหมายพื้นฐานที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด เป็นเรื่องที่ท้าทายเป็นอย่างยิ่ง เพราะทุกสิ่งเป็นเรื่องไม่แน่นอนในสังคมมนุษย์ตามหลักพุทธธรรม สรรพสิ่งทั้งหลายคือ ความไม่เที่ยง ทุกอย่างเป็น อนิจจัง หลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นองค์กรจะดำรงอยู่ได้ต่อไปอย่างยั่งยืนต้องมีการกำหนดกลยุทธ์การบริหารจัดการความเปลี่ยนแปลงในองค์กรที่เหมาะสม โดยจะต้องอาศัยความร่วมมือจากบุคคลในองค์การทุกคน และผู้บริหารต้องมีทักษะ ความรอบครอบในการจัดการ ความยืดหยุ่น และการตัดสินใจเลือกกลยุทธ์กลวิธีที่เหมาะสมในการบริหารการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับองค์กร บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์หลักไตรสิกขาเพื่อการบริหารการศึกษา โดยจะนำเสนอในประเด็นได้แก่ ความหมายของของไตรสิกขา แนวคิดการประยุกต์ไตรสิกขาเพื่อการบริหารการศึกษาในศตวรรษที่ 21 เพื่อให้การบริหารการศึกษาในยุคนี้ดำรงอยู่ได้ต่อไอย่างยั่งยืน
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารวิชาการจินตาสิทธิ์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของเราสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
References
กรมการศาสนา. (2525). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เล่มที่ 20. พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒
อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
กัญภร เอี่ยมพญา (2564 ). การจัดการศึกษาในยุคโลกาภิวัตน์. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ, 8(1).
-114.
ชมพู เนื่องจำนงค์ ภัทรยุทธ โสภาอัศวภรณ์ และ อัจฉรา ธนีเพียร. (2563). กรอบทักษะการเรียนรู้ใน
ศตวรรษที่ 21 กับการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐาน. วารสารวิชาการ สถาบัน
เทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 6(1). 623-640.
ธงชัย สิทธิกรณ์ (2559). การออกแบบการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน
จาก http://www.birdkm.com/outside-classroom/outsideclass/newlearningc21
พระครูศรีธรรมวรภรณ์. (2562). การประยุกต์ไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาทุนมนุษย์ในศตวรรษที่ 21.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (ม.ป.ป.). การศึกษาเพื่อสร้างบัณฑิตหรือการศึกษาเพื่อเพิ่มผลผลิต.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ. (2544). ธรรมทรรศน์ปฏิวัติการศึกษา. กรุงเทพฯ: ประชาธรรม.
ลานธรรมจักร. (2563). มรรค 8 กับไตรสิกขา. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2564 จาก
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=40099
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษากรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่ 21.
กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.
อดุลย์ วังศรีคูณ. (2557). การศึกษาไทยในศตวรรษที่ 21: ผลผลิตและแนวทางการพัฒนา.