การศึกษาแนวทางการเรียนรู้แบบ Social Learning ผ่านแพลตฟอร์มดิจิทัลเพื่อพัฒนาทักษะทางสังคม
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการเรียนรู้แบบ Social Learning ผ่านแพลตฟอร์มดิจิทัลที่เหมาะสมกับผู้เรียนระดับมัธยมศึกษา 2) วิเคราะห์ผลของการเรียนรู้แบบ Social Learning ที่มีต่อการพัฒนาทักษะทางสังคมของผู้เรียน และ 3) เสนอแนวทางการจัดการเรียนรู้ที่ใช้แพลตฟอร์มดิจิทัลเพื่อส่งเสริมทักษะทางสังคม ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Methods Research) โดยระยะที่ 1 เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพจากการศึกษาวรรณกรรม สัมภาษณ์ครูและผู้เชี่ยวชาญ รวม 8 คน และระยะที่ 2 เป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อน–หลัง (One Group Pretest–Posttest Design) กับนักเรียนมัธยมศึกษาจำนวน 60 คน
ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการเรียนรู้แบบ Social Learning ที่เหมาะสมควรมีองค์ประกอบ 5 ด้าน ได้แก่ การจัดสภาพแวดล้อมดิจิทัลที่เอื้อต่อการมีปฏิสัมพันธ์ การออกแบบกิจกรรมที่เน้นการเรียนรู้ร่วมกัน การส่งเสริมการสื่อสารในบริบทออนไลน์ การสะท้อนคิด และการประเมินพฤติกรรมทางสังคม ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่า ผู้เรียนมีคะแนนทักษะทางสังคมหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยเฉพาะในด้านการสื่อสารและการร่วมมือ อีกทั้งยังได้แนวทางการจัดการเรียนรู้ที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการพัฒนาทักษะทางสังคมในชั้นเรียนจริงได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารวิชาการจินตาสิทธิ์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของเราสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
References
ณภัทร ชัยบุดดี. (2562). การส่งเสริมความสามารถการทำงานเป็นทีมด้วยการเรียนรู้แบบร่วมมือร่วมกับเว็บสนับสนุน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม).
สุพิศ มีทรัพย์มั่น. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้การงานอาชีพตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมเพื่อเสริมสร้างความรู้และแรงจูงใจสู่การเป็นผู้ประกอบการสำหรับนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร).
วราพรรณ กระต่ายทอง. (2558). การพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อพัฒนาทักษะทางสังคมสำหรับการอยู่ร่วมกันในสังคมพหุวัฒนธรรมของนักศึกษา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
วราภรณ์ จันทร์แจ่ม, & สุภาวดี พรหมบุตร. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือเพื่อพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในกลุ่มสาระสังคมศึกษาและวัฒนธรรม. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 10(1), 45–58.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Prentice-Hall.
Chou, P. N., & Chen, W. F. (2018). Learning to collaborate: A study of the effectiveness of online collaborative learning. Interactive Learning Environments, 26(6), 793–806.
https://doi.org/10.1080/10494820.2017.1324495
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice-Hall.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Harvard University Press.
Wang, M. T., Degol, J. L., & Henry, D. A. (2019). An integrative development-in-sociocultural-context model for children's engagement in learning. American Psychologist, 74(9),