Preventing and Addressing Electoral Corruption Through Participatory Approaches

Main Article Content

Thosaporn Inthanam

Abstract

This article aims to study and analyze electoral corruption as a significant issue that impacts democratic governance and public trust in the electoral system. Addressing and resolving this issue necessitates the involvement of all sectors of society in a collaborative process. The objective of this article is to explore preventive and corrective measures against electoral corruption through the participation of citizens, government agencies, the private sector, and civil society organizations. Utilizing qualitative research methods, the study encompasses document analysis, in-depth interviews with experts, and relevant case studies.


The findings reveal that public participation is a cornerstone of creating a transparent and fair electoral process, particularly through election monitoring and oversight initiatives. These include establishing citizen volunteer networks, organizing training sessions on voter rights and responsibilities, and campaigning to raise awareness about rejecting vote-buying practices. Regarding government agencies, proactive measures such as the development of real-time reporting systems, coordination with related agencies, and modernization of electoral laws to ensure comprehensiveness and relevance are crucial for preventing and addressing corruption. Additionally, fostering collaboration with the private sector and civil society organizations—such as launching campaigns to promote youth and public engagement, leveraging information technology to monitor election processes, and enhancing the media's role in effectively reporting corruption issues—significantly reduces opportunities for misconduct.


This article concludes that tackling electoral corruption requires a concerted effort from all sectors, emphasizing a transparent and systematic participatory approach. It also proposes actionable strategies that can be adapted to other national contexts to foster confidence in democratic systems and sustainable elections.

Article Details

Section
Articles
Author Biography

Thosaporn Inthanam, Mahachulalongkornrajavidyalaya University

คนึงนิจ ศรีบัวเอี่ยม. (2545). แนวทางการเสริมสร้างประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540: ปัญหา อุปสรรคและทางออก. รายงานวิจัย. นนทบุรี: สำนักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า.

จรัส สุวรรณมาลา. (2550). วัฒนธรรมการเมืองท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 5(3), 83-106.

ฉลอง ดิษสีม. (2541). การมีส่วนร่วมขององค์กรพัฒนาเอกชนในจังหวัดเชียงใหม่ต่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคม). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ดิเรก ฤกษ์หร่าย. (2527). การพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์กรุงสยามการพิมพ์.

ทวีทอง หงส์วิวัฒน์. (2527). การมีส่วนร่วมของประชาชนในพัฒนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ศักดิ์โสภาการพิมพ์.

ธวัชชัย เทพประสิทธิ์. (2563). การทุจริตเลือกตั้งในประเทศไทย: บทเรียนและแนวทางป้องกัน. วารสารรัฐศาสตร์และการเมือง, 45-60. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ธรรมศาสตร์.

ธโสธร ตู้ทองคำ. (2545). กระบวนการการเลือกตั้ง. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาสถาบันและกระบวนการทางการเมืองไทย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ธีระ หมื่นศรี. (2560). การทำงานกลุ่มหรือเป็นทีม. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(1), 355-359.

ณัชชานุช พิชิตธนารัตน์. (2561). การทุจริตเลือกตั้งท้องถิ่นในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารสหวิทยาการวิจัย ฉบับบัณฑิตศึกษา, 7(1), 77-78.

น้ำทิพย์ วิภาวิน. (2547). การจัดการความรู้กับคลังความรู้. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ และ ถวิลวดี บุรีกุล. (2548). ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

เบญจมาศ อยู่ประเสริฐ. (2544). หน่วยที่ 9 การวิจัยการมีส่วนร่วมทางส่งเสริมการเกษตร. ใน ประมวลสาระประชุมวิชาการวิจัยเพื่อการพัฒนาการส่งเสริมการเกษตร. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปรเมศวร์ วรวิวัฒน์กุล. (2538). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการหมู่บ้านในการพัฒนาชนบท: ศึกษาเฉพาะกรณีอำเภอเมืองจังหวัดบุรีรัมย์ (วิทยานิพนธ์พัฒนบริหารศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ปารวี เจริญยศ. (2548). กลยุทธ์เสริมสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนในการระดมทรัพยากรเพื่อการจัดการศึกษาของสถานศึกษาชั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร เขต 2 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปิยะธิดา อภัยภักดิ์. (2561). แนวทางการป้องกันและปราบปรามการทุจริตคอรัปชั่นในหน่วยงานภาครัฐ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 13(1), 1-12.

ปุรวิชญ์ วัฒนสุข. (2563). การกระทำใดบ้างที่เข้าข่ายทุจริตการเลือกตั้ง. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยและพัฒนา: วิทยาลัยการเมืองการปกครอง.

พงษ์พัฒน์ ศรีเจริญ. (2562). แนวทางการป้องกันการทุจริตเลือกตั้งในระดับท้องถิ่น. วารสารนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 98-115. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ภิรมย์ ปิ่นเกษร. (2561). การแบ่งปันความรู้เชิงปรนัยและการแบ่งปันความรู้ที่ชัดแจ้ง: ปัจจัยเชิงสาเหตุและผลลัพธ์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 12(พิเศษ), 238-248.

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2561). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการจัดทำยุทธศาสตร์ชาติของประเทศไทย (อภิชาติ คุณวัฒน์บัณฑิต, วิทยานิพนธ์ศิลปศาตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายมหาชน).

ยุวัฒน์ วุฒิเมธี. (2526). หลักการพัฒนาชุมชนและการพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ห้างหุ้นส่วนนิติบุคคลไทยอนุเคราะห์ไทย.

สมยศ ทุ่งหว้า. (2527). การพัฒนาชนบท. มปท: มปพ.

สมิต สัชฌุกร. (2564). ทักษะการประสานงาน.

สุนทร กองทรัพย์. (2548). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการดำเนินงานขององค์การบริหารส่วนตำบล กรณีศึกษาตำบลท่าอิฐ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี (วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

เสน่ห์ จามริก. (2527). นโยบายกลวิธีการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.

องค์การบริหารส่วนตำบลห้วยไร่ อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์. (2565). กิจกรรมการรณรงค์ให้ความรู้แก่ประชาชนเพื่อป้องกันการทุจริตประพฤติมิชอบ.

วิชิตร์ แสงทองล้วน. (2561). แนวทางการบูรณาการการทำงานร่วมกันของหน่วยงานภาครัฐ ทั้งส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และท้องถิ่นในพื้นที่จังหวัด. หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักร. วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร: สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ.

วิไลวัจส์ กฤษณะภูติ. (2557). แนวทางการป้องกันการซื้อสิทธิขายเสียงในการเลือกตั้งตามความคิดเห็นของประชาชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 1(2), 64.

Friedman, J. (2019). Electoral Corruption and Its Effects on Political Stability. Journal of Political Ethics, 37(2), 124-140. London: Cambridge University Press.

Gibbins, R. (2021). Election political science. Retrieved from.

Smith, A. (2018). The Impact of Electoral Fraud on Governance: Case Studies from Southeast Asia. International Journal of Electoral Studies, 22(1), 67-84. New York: Springer.

United Nations. (1975). Popular Participation in Decision Making of Development. New York: United Nations Publication.