Characteristics of a Good Political Leader

Main Article Content

Vansai Pharvongsak

Abstract

This article presents an analytical study on the attributes of effective political leadership, emphasizing the significance of leadership in the context of contemporary politics. The research was conducted through document analysis and case studies of successful leaders at both national and international levels, aiming to propose developmental guidelines for leadership attributes that align with societal needs.


The findings reveal that an effective political leader should possess four key attributes 1.Integrity and transparency to build trust and confidence among the public. 2.Management          skills, encompassing policy formulation, problem-solving, and critical decision-making 2 3.Ethics and social responsibility, reflecting a readiness to sacrifice and work for the common good 4.The ability to inspire and foster social unity through clear communication and the promotion of collaboration.


The article also identifies critical factors influencing the development of leadership attributes, including education, ethical training, and support from a fair and transparent social structure. These findings are pivotal for developing the next generation of leaders, particularly in Thai society, which is facing challenges related to governance and political conflicts.

Article Details

Section
Articles
Author Biography

Vansai Pharvongsak, Mahachulalongkornrajavidyalaya University

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์. (2539). แนวคิดการปฏิรูปการเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร: เอเชียเพรซ.

เกรียงศักดิ์ สุวรรณวัจน์. (2549). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุขององค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อภาวะผู้นําของหัวหน้ากลุ่มนิเทศ ติดตาม และประเมินผลการจัดการศึกษา สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

เกียรติกําจร กุศล. (2543). รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุขององค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อภาวะความเป็นผู้นําของคณบดี สถาบันอุดมศึกษาของรัฐในสังกัดทบวงมหาวิทยาลัย. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาอุดมศึกษา. คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กาญจนา แสงสารพันธ์. (2548). การศึกษาภาวะผู้นํากับการบริหารคุณภาพทั้งองค์การของโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา.

เรวัตร์ ชาตรีวิศิษฎ์. (2554). ภาวะผู้นํา. กรุงเทพมหานคร: อิน เฮาส์โนวเลจ.

เวียงรัฐ เนติโพธิ์. (2551). การกระจายอำนาจกับแบบแผนใหม่ของเครือข่ายอิทธิพล. กรุงเทพมหานคร: เอดิสันเพรส โปรดักส์.

โชคสุข กรกิตติชัย. (2560). ทิศทางการปกครองส่วนท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มงานบริการวิชาการ 1 สำนักวิชาการ.

จรัส สุวรรณมาลา. (2550). วัฒนธรรมการเมืองท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 5(3), 83–106.

ชลิตา อินทราไสย. (2546). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารกองเภสัชกรรมตามความคิดเห็นของข้าราชการและเจ้าหน้าที่กองเภสัชกรรม สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขานโยบายสาธารณะ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ธวัชชัย วงศ์สังยะ. (2554). คุณลักษณะนักการเมืองท้องถิ่นในอุดมคติ: กรณีศึกษาเขตตำบลบางโปรง อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเศรษฐศาสตร์การเมืองและการบริหารจัดการ. คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์. (2532). ปัญหาการเมืองไทยในปัจจุบัน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ธีระพงศ์ ธนเจริญรัตน์. (2553). หลักสูตรการพัฒนาภาวะผู้นำอู่กลางประกันภัย. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

บุบผา จานทอง. (2550). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในทัศนะของประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้ง: ศึกษาเฉพาะกรณี ตำบลหน้าพระธาตุ อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ปธาน สุวรรณมงคล. (2554). การเมืองท้องถิ่น: การเมืองของใครโดยใครเพื่อใคร. กรุงเทพมหานคร: จตุพรดีไซด์.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2543). การเมืองการปกครองของไทย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วุฒิสาร ตันไชย. (2548). การกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอ.พี. กราฟิค ดีไซน์และการพิมพ์ จำกัด.

สาโรช บัวศรี. (2526). จริยธรรมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.

สุรชัย ชูค้ำ. (2552). การศึกษาภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา อําเภอโนนแดงสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2552). แปรถิ่น เปลี่ยนฐาน: สร้างการปกครองท้องถิ่นให้เป็นรากฐานของประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อภิชาต สถิตนิรามัย. (2555). รัฐธรรมนูญ การกระจายอำนาจและการมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.

อุดม ทุมโฆษิต. (2550). การปกครองท้องถิ่นสมัยใหม่ : บทเรียนจากประเทศพัฒนาแล้ว. กรุงเทพมหานคร: โครงการเอกสารและตำรา คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

Clement, L. M., & Richard, S. T. (1992). Effective leadership in student services. San Francisco: Jossey-Bass.

Gardner, J. W. (1990). Leadership. New York: Macmillan.

Sopit Krumam Rotchanaruk. (n.d.). ทฤษฎีภาวะผู้นำ (Leadership Theories). [เข้าถึงเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2565].

Yukl, G. (1998). Leadership in organization (4th ed.). Englewood Cliffs: Prentice Hall.