แนวทางการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ของเขตจตุจักรกรุงเทพมหานคร

Main Article Content

โยษิตา หลวงสุรินทร์
กษินาจ หลิมสวัสดิ์
จิตรกร ลากุล

บทคัดย่อ

              การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาวิเคราะห์สังเคราะห์แนวทางการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ของเขตจตุจักรกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาระดับแนวทางการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ของเขตจตุจักรกรุงเทพมหานคร 3) เพื่อเสนอแนะแนวทางการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ของเขตจตุจักรกรุงเทพมหานคร วิธีการดำเนินการวิจัย กรุงเทพมหานคร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยการใช้แบบสอบถาม (Questionnaire) ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ (Key Informants) เกี่ยวกับการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์


          ผลการวิจัยพบว่า


            ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง จำนวน 220 คน หรือคิดเป็นร้อยละ 55.00 และ เป็นเพศชาย จำนวน 180 คน คิดเป็นร้อยละ 45.00 ตามลำดับ  เป็นผู้มีอายุระหว่าง 26-40 ปี จำนวน 132 คน คิดเป็นร้อยละ 33.0 รองลงมาผู้มีอายุ 41-50 ปี จำนวน 92 คน คิดเป็นร้อยละ 23.0 ถัดมาคือ ผู้มีอายุ ไม่เกิน 25 ปีจำนวน 76 คน คิดเป็นร้อยละ 19.0 ถัดมาคือ ผู้มีอายุ 51 - 60 ปี จำนวน 70 คน คิดเป็นร้อยละ 17.5 และ  น้อยที่สุดคือ ผู้มีอายุมากกว่า 60 ปี จำนวน 30 คน คิดเป็นร้อยละ 7.5 ตามลำดับ  มีระดับการศึกษาระดับต่ำกว่าปริญญาตรี จำนวน 180 คน คิดเป็นร้อยละ 45.0 รองลงมาระดับปริญญาตรี จำนวน 138 คน คิดเป็นร้อยละ 34.5 และระดับสูงกว่าปริญญาตรี จำนวน 82 คน คิดเป็นร้อยละ 20.5 ตามลำดับ  ทำอาชีพรับจ้างทั่วไป จำนวน 242 คน คิดเป็นร้อยละ 60.5 รองลงมาทำอาชีพธุรกิจส่วนตัว จำนวน 86 คน คิดเป็นร้อยละ 21.5 และ ราชการ จำนวน 72 คน คิดเป็นร้อยละ 18 ตามลำดับ  มีรายได้อยู่ในช่วง 25,001 – 30,000 บาท จำนวน 147 คน คิดเป็นร้อยละ 36.75 รองลงมา คือช่วง 30,001 บาท ขึ้นไป จำนวน 121 คน คิดเป็นร้อยละ 30.25 ถัดมา คือ ผู้ที่มีรายได้ ต่ำกว่า 15,000 บาท จำนวน 70 คน คิดเป็นร้อยละ 15.5  ตามลำดับ และต่ำสุด คือ ผู้ที่มีรายได้ช่วง 15,001 – 25,000 บาท จำนวน 62 คน คิดเป็นร้อยละ 17.5


          ระดับค่าเฉลี่ยด้านสภาพของแนวทางการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ ทั้ง 4ด้าน เท่ากับ 2.38 ค่า S.D. เท่ากับ 0.82 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับน้อย ซึ่ง ค่าเฉลี่ยการพัฒนาศักยภาพ เท่ากับ 2.52  มีค่า S.D. เท่ากับ 0.98 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง รองลงมาคือ ระดับการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.46  มีค่า S.D. เท่ากับ 0.75 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับ ปานกลาง ถัดมาคือ แนวทางการพัฒนา มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.30  มีค่า S.D. เท่ากับ 0.65 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับน้อย และด้านที่ค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด คือ แนวทางการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.24  มีค่า S.D. เท่ากับ 0.65 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับน้อย


          ระดับค่าเฉลี่ยด้านการพัฒนาศักยภาพในมนุษย์ มนุษย์ ทั้ง 5 ด้าน เท่ากับ 3.04 ค่า S.D. เท่ากับ 0.75 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีด้านการปรับตัวในมนุษย์ มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 3.20 ค่า S.D. เท่ากับ 0.81 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ถัดมาคือ ศักยภาพในมนุษย์ มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 3.14 ค่า S.D. เท่ากับ 0.78 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ถัดมาคือประสิทธิภาพในมนุษย์ มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 3.09 ค่า S.D. เท่ากับ 0.85 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง ถัดมาคือความก้าวหน้าในมนุษย์ มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 2.93 ค่า S.D. เท่ากับ 0.72 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุดคือ ด้านการเปลี่ยนแปลงในมนุษย์ มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 2.85 ค่า S.D. เท่ากับ 0.62 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). การวิเคราะห์สถิติชั้นสูงด้วย SPSS for Window. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจํากัด สามลดา

ณัฐกุล ภูกลาง. (2561). การพัฒนาศักยภาพการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่บริหารงานทั่วไปในมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

ธนาภรณ์ บุญทอง. (2561). การพัฒนาศักยภาพในการทํางานของบุคลากร กรณีศึกษา กองสถานที่ยานพาหนะ และรักษาความปลอดภัย สํานักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. โครงการรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคําแหง.

ธัศฐ์ชาพัฒน์ ยุกตานนท์. (2560). แนวทางการพัฒนาศักยภาพผู้ประนีประนอมของศาลยุติธรรมกรณีศึกษา : ศาลแรงงานภาค 2. ดุษฎีนิพนธ์ (ปร.ด.) มหาวิทยาลัยบูรพา.

ธัศฐ์ชาพัฒน์ ยุกตานนท์. (2565). กระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทโดยพุทธสันติวิธี ของศาลเยาวชนและครอบครัวกลาง. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

พัชรมน โตสุรัตน์. (2566). ปัจจัยด้านการพัฒนาศักยภาพบุคลากรที่ส่งผลต่อการเป็นระบบราชการ 4.0 ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดราชบุรี. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 14(2), 133 – 146.

วรินทร จินดาวงศ์, วันเพ็ญ วัฒนกูล. (2566). การพัฒนาและเสริมสร้างศักยภาพมนุษย์: แนวคิดและการประยุกต์หลักพุทธธรรม. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์. ปีที่ 6 ฉบับที่ 3 พฤษภาคม -มิถุนายน 2566

สาธินี หมัดสะและ. (2566). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อสมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานบริษัทเจียไต๋. สารนิพนธ์หลักสูตรปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

HREX.asia. (2562). การศึกษา (Education) สำคัญอย่างไรกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. สืบค้นเมื่อ 7 เมษายน 2566, จาก https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190625-education-for-hrd/