การบริหารตามแนวพุทธธรรมเพื่อเสริมสร้างศักยภาพพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน

Main Article Content

ฉัตรชัย ชมชารี

บทคัดย่อ

            การบริหารตามแนวพุทธธรรม เพื่อเสริมสร้างศักยภาพพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน เป็นการบริหารที่ใช้หลักธรรมควบคู่กับหลักทางด้านการบริหารการศึกษา เพื่อให้สอดคล้องกับยุทธศาสตร์การพัฒนาหน่วยงาน คือ พระพุทธศาสนาได้ยกระบบและเคียงคู่ไปกับสรรพวิทยาของมวลมนุษย์ เพื่อให้องค์ความรู้แห่งพุทธธรรมปรากฏอยู่ทามกลางความเป็นสรรพวิชา บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารตามแนวพุทธธรรม เพื่อเสริมสร้างศักยภาพพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน จากการศึกษาพบว่า หลักพุทธธรรมในพระพุทธศาสนาประกอบด้วยหลักศีลธรรม และจริยธรรม มุ่งเน้นให้รู้เท่าทันความจริงของโลกและชีวิต ในปัจจุบันโดยเฉพาะการบริหารงานตามแนวพุทธธรรมนั้น นับว่ามีส่วนสำคัญในการกระตุ้นให้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข มีการพัฒนาที่ยั่งยืนและประสบความสำเร็จในองค์การ โดยพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน ยึดหลักธรรมทางพุทธศาสนาที่สังคมยอมรับ มาเสริมสร้างศักยภาพ โดยมีหลักการบริหารตามแนวพุทธธรรม คือ ธรรมะสําหรับการบริหารจัดการดังนี้ 1) หลักธรรมาธิปไตย คือ การมีหลักยึดเป็นมาตรฐาน และดําเนินการตามหลักการอย่างมั่นคง 2) หลักพรหมวิหาร คือ การใช้ความเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา 3) การเลี่ยงความลําเอียงหรืออคติ 4) การเลี่ยงการทํางานที่มีโทษ เช่น เว้นจากการคบคนชั่วเปนมิตร โดยบูรณาการควบคู่กับหลักธรรมที่ใช้ ครองตน ครองคน และครองงาน หลักสัปปุริสธรรม 7 ซึ่งเป็นหลักธรรมที่ทำให้คนเป็นสัปบุรุษ คือเป็นบุคคลที่มีคุณธรรม มีสัมมาทิฐิ กล่าวคือ เป็นผู้ที่มีความรู้ มีปัญญา หรือมีมุมมองที่ถูกต้องตรงกับความเป็นจริง เพื่อเสริมสร้างศักยภาพพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน คือ 1) ด้านเนื้อหาแลหลักสูตร 2) ด้านการจัดการเรียนการสอน 3) ด้านผลิตและการใช้สื่อ 4) ด้านการวัดและประเมินผล 5) ด้านการวิจัยในชั้นเรียน 6) ด้านคุณลักษณะและเจตคติ ให้มีประสิทธิภาพในการสอนศีลธรรมแก่ เด็ก และเยาวชน ของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนต่อไป

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

ชนะพงษ์ กล้ากสิกิจ. (2562). การประยุกต์หลักสัปปุริสธรรม 7 กับการบริหารงานสมัยใหม. หลักสูตร

ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง

กรณราชวิทยาลัย, วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 2(1),99-110.

บรรจง ลาวะลี. (2562). คุณธรรมสําหรับผู้บริหารในศตวรรษที่ 21. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยวิทยาเขตร้อยเอ็ด, วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์, 3(1), 51-65.

พระครูสมุห์ประมวล ปภสฺสโร (นาคะเวช). (2562). การพัฒนาศักยภาพพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนอำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม. สารนิพนธ์วิชาการจัดการเชิงพุทธ, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตโต). (2549). พุทธวิธีบริหาร. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาเกรียงศักดิ์ อินทปญฺโญ, ดร., พระมหาจีรวัฒน์กนฺตวณฺโณ (กันจู),ดร., ดร.ถวิล คำโสภา. (2562). การพัฒนาศักยภาพของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในจังหวัดลำปาง. วารสารนิติสาสตร์และสังคมท้องถิ่น, 3(1), 96-117.

พระมหาฉัตรชัย อภิชโย, จักรี ศรีจารุเมธีญาณ. (2564). การบริหารงานตามแนวหลักพุทธธรรม.วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 3(3), 56-65.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น. (2553). คู่มือปฏิบัติงานโครงการพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน. ขอนแก่น: โรงพิมพ์แอนนาออฟเซต ขอนแก่น.

สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560). คู่มือพระสอนศีลธรรมปีงบประมาณ 2560. นนทบุรี: ห้างหุ้นส่วนจ ากัด เชน ปริ้นติ้ง.

อานนท์ เมธีวรฉัตร. (2562). รูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะด้านการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในเขตการปกครองคณะสงฆ์ ภาค 4. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครสวรรค์, บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 7(2), 168-180.