การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการบูรณาการหลักเศรษฐกิจพอเพียงกับหลักศีล 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาและนำเสนอแนวทางในการพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการบูรณาการหลักเศรษฐกิจพอเพียงกับหลักศีล 5 ซึ่งเป็นสองแนวคิดสำคัญที่ส่งเสริมการดำเนินชีวิตอย่างสมดุลและยั่งยืน หลักเศรษฐกิจพอเพียงที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ทรงพระราชทานให้กับประชาชนไทย เน้นการใช้ชีวิตอย่างพอประมาณ มีเหตุผล และมีภูมิคุ้มกันต่อปัจจัยต่าง ๆ ทั้งในระดับปัจเจกชนและสังคม การนำหลักศีล 5 ซึ่งประกอบด้วยการงดเว้นจากการทำร้ายชีวิต การลักขโมย การผิดประเวณี การพูดเท็จ และการเสพสิ่งมึนเมา มาเป็นกรอบในการดำเนินชีวิต จะช่วยให้บุคคลและสังคมดำรงชีวิตอย่างมีศีลธรรม จริยธรรม และสามารถรักษาความสงบสุขในระยะยาวได้ ในปัจจุบัน ปัญหาทางเศรษฐกิจและสังคมที่ซับซ้อนทำให้คุณภาพชีวิตของคนไทยหลายคนเสื่อมโทรม การบูรณาการหลักเศรษฐกิจพอเพียงและศีล 5 ช่วยให้ประชาชนสามารถดำเนินชีวิตอย่างมีจริยธรรม ลดการบริโภคและการใช้ทรัพยากรอย่างฟุ่มเฟือย ทั้งนี้ การบูรณาการทั้งสองหลักการนี้ยังช่วยเสริมสร้างสังคมที่มีความสุขอย่างยั่งยืน ทั้งในระดับบุคคลและครอบครัว งานวิจัยนี้ชี้ให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างหลักศีล 5 และเศรษฐกิจพอเพียงว่าเป็นเครื่องมือที่ทรงพลังในการยกระดับคุณภาพชีวิต ไม่เพียงแต่ในด้านจริยธรรมเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อความมั่นคงทางเศรษฐกิจและสังคม ผลการศึกษาสรุปว่าการนำทั้งสองแนวคิดนี้มาใช้ร่วมกันมีศักยภาพในการสร้างความสมดุลทั้งทางจิตใจและทางเศรษฐกิจให้กับบุคคลและชุมชนในสังคมไทย โดยเฉพาะในยุคที่สังคมเผชิญกับความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและความไม่แน่นอนในอนาคต
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกอร บุญมี. (2560). เศรษฐกิจพอเพียงกับการบริหารธุรกิจอย่างยั่งยืน. วารสารการบริหารจัดการ มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. 10(2), 55-88.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2546). การคิดเชิงวิเคราะห์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ซัคเซสมีเดีย.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2555). ศัพท์รัฐประศาสนศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร: บริษัท วี. พริ้นท์.
พรธิดา วิเศษศิลปานนท์ และคณะ. (2556). โครงการติดตามการเข้าถึงสิทธิของคนพิการและการพัฒนารูปแบบระบบสวัสดิการที่ส่งเสริมการเข้าถึงสิทธิของคนพิการ. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ.
พระครูทักษิณานุกิจ (พิทยา ปริญญาโณ). (2564). การพัฒนาศีล 5 ต้นแบบเพื่อส่งเสริมสันติสุขในชุมชน. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงฆ์.
พระครูวินัยธรสัญชัย ญาณวีโร. (2561). การนำศีล 5 ไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันของนักศึกษา. วารสารปรัชญาปริทรรศน์. 23(1), 37-56.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาณรงค์ จิตฺตโสภณ. (2532). พระพุทธศาสนากับการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาภิรัฐกร อังสุมาลี. (2564). แนวทางการปฏิบัติสู่ความเป็นอริยะที่ปรากฏในภยสูตร. วารสารโพธิศาสตร์ปริทรรศน์.1(1), 26-36.
พระมหาสันติราษฎร์ ฌานสันติ. (2562). การประยุกต์หลักศีล 5 เพื่อพัฒนาพฤติกรรมของชาวบ้านชุมชนบ้านใหม่พัฒนา. วารสารธาตุพนมปริทรรศน์.
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส และคณะ. (2555). คู่มือปฏิบัติงานการบูรณาการพันธกิจ. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาอินทร์วงค์ อิสฺสรภาณี และคณะ. (2562). การศึกษากระบวนการป้องกันและแก้ไขการฆ่าตัวตายตามหลักพระพุทธศาสนา. MCU Journal. 5(2), 15-25.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมพร เทพสิทธา. (2536). การพัฒนาแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สมชายการพิมพ์.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2533). พุทธสังคมวิทยา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เจ้าพระยาการพิมพ์.
สาโรช บัวศรี. (2521). ความรู้สำหรับครูเรื่องบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร: รุ่งเรืองสาสน์การพิมพ์.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2550). แนวทางการนำปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไปจัดการศึกษาในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กระทรวงศึกษาธิการ.
พระสุรเชษฐ์ อิทฺธิเตโช (ไชยรา). (2564). การประยุกต์ใช้หลักศีล 5 ไปใช้ในในการพัฒนาคุณภาพชีวิตประจำวันของประชาชนบ้านส้มป่อยค่ายเมืองแสน ตำบลนาด่าน อำเภอสุวรรณคูหา จังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารปัญญาปณิธาน.6(1), 215-228.
เสกสรรค์ สนวา. (2017). การประยุกต์ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาชุมชนในศตวรรษที่ 21. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
Chaichana, S. (2018). Implementing the Philosophy of Sufficiency Economy to Improve People's Quality of Life.Ramkhamhaeng Journal of Public Administration.
Sanu Mahatthanadull. (2018). THE FIVE PRECEPTS: CRITERIA AND THE PROMOTION OF INDIVIDUAL AND SOCIAL PEACE. Journal of MCU Social Science Review. 7(2), 55-65.
Phrakhru Udomchandavan (Uttamo). (2018). The Buddhist Integrated Life Quality Development of People in Buriram Province. Mahachula Academic Journal. 5(2), 217-230.