นวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

Main Article Content

ณัฐพงศ์ ไกรนรา
ฐิติมา โห้ลำยอง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับนวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เปรียบเทียบนวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการและนวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร การวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนที่มาใช้บริการกลุ่มงานทะเบียนและบัตร จำนวน 398 คน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามที่มีลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง 0.50-1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.93 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า (1) ระดับนวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ อยู่ในระดับมาก (2) เปรียบเทียบนวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ประชาชนที่มีอายุและการศึกษาต่างกันมีความคิดเห็นต่อนวัตกรรมบริการสาธารณะของกลุ่มงานทะเบียนและบัตรประจำตัวแตกต่างกัน และ (3) ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการและนวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร มีความสัมพันธ์เชิงบวกค่อนข้างต่ำ

Article Details

How to Cite
ไกรนรา ณ., & โห้ลำยอง ฐ. (2024). นวัตกรรมการบริการประชาชนของกลุ่มงานทะเบียนและบัตร อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารนิติรัฐ, 2(4), 1–11. สืบค้น จาก https://so19.tci-thaijo.org/index.php/LSJ/article/view/457
บท
บทความวิจัย

References

กนกวรรณ กลิ่นจันทร์ และปะการัง ชื่นจิตร. (2565). นวัตกรรมบริการของภาครัฐในระดับท้องถิ่น กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลพรหมพิราม จังหวัดพิษณุโลก. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(3), 1099-1108.

ชัชพล ทรงสุนทรวงศ์. (2559). นวัตกรรมการบริการ: กลยุทธ์ที่สร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันขององค์การธุรกิจบริการ. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 14(2), 13–24.

ธีรพล วินิจวัฒนโกมล และสุวรรณี แสงมหาชัย. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของการจัดการนวัตกรรม ในองค์การภาครัฐไทย. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 12(1), 1-18.

ประสงค์ โตนด. (2563). การสร้างนวัตกรรมใหม่กับการบริการสาธารณะในยุคไทยแลนด์ 4.0 ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 6(2), 124-136.

ปัญญา เลิศไกร, นิลรัตน์ นวกิจไพฑูรย์, ลัญจกร นิลกาญจน์ และกฤตพร แซ่แง่ สายจันทร์. (2562). การจัดการนวัตกรรมการพัฒนาองค์กร. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(8), 3745–3757.

พิมพ์ลดา ธีระมนต์ปราณีต. (2566). นวัตกรรมเพื่อการพัฒนาทองถิ่นสู่เมืองอัจฉริยะเพื่อการยกระดับคุณภาพชีวิตประชาชนในเขตการบริการของเทศบาลในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 3(1), 163-182.

วัฒนา นนทชิต, ชนิกานต์ ทุมสิทธิ์, ณัฐพร ใจแข็ง, กรรณิการ์ ดีเบา, ต่วนซูไฮลา นิพร่อน, ธัญลักษณ์ ฮึ่งฮก และเอื้อการย์ พงษ์นยศาสตร์. (2564). พฤติกรรมเชิงนวัตกรรมกับประสิทธิภาพการบริการสาธารณะของเทศบาลตำบลวังวิเศษ อำเภอวังวิเศษ จังหวัดตรัง. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 4(4), 48-61.

ไพลิน มุนินทรวัฒน์ และศรันย์ดิษฐ์ เบญจพงศ์. (2566). นวัตกรรมชุดความรู้และกระบวนการใหม่สำหรับการพัฒนาทักษะภาษาจีนในผู้สูงอายุช่วงระหว่าง 60-69 ปี เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวชาวจีนในชุมชนวัดประยุรวงศ์ ชุมชนกุฎีจีน และชุมชนวัดกัลยาณ์ กรุงเทพมหานคร. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(2), 266-281.

สุดารัตน์ พิมลรัตนกานต์. (2562). ความสามารถในการจัดการนวัตกรรมเพื่อผลการดำเนินงานขององค์กรที่ยั่งยืนของอุตสาหกรรมการเกษตรในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (การจัดการ), มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุพจน์ บุญวิเศษ. (2566). สภาพนวัตกรรมการบริการสาธารณะและความพึงพอใจของประชาชนที่มีต่อนวัตกรรมการบริการสาธารณะในเทศบาลเมือง ในพื้นที่จังหวัดชลบุรี. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(1), 167-178.

Yamane, T. (1973) Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). Harper & Row.