กลยุทธ์การสื่อสารของนักการเมืองท้องถิ่น: กรณีศึกษาตำบลบางเสาธง อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ

Article Sidebar

PDF
เผยแพร่แล้ว: พ.ย. 28, 2023
คำสำคัญ:
กลยุทธ์การสื่อสาร การสื่อสารทางการเมือง นักการเมืองท้องถิ่น ตำบลบางเสาธง

Main Article Content

พระมหาสิทธิพงษ์ อินทรแสง
วัดเสาธงนอก

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ใช้เลือกกลยุทธ์การสื่อสาร แรงจูงใจในการเลือกกลยุทธ์การสื่อสาร อุปสรรคที่เกิดขึ้นจากการใช้กลยุทธ์การสื่อสารต่อการทำงานทางด้านการเมือง และกลยุทธ์การสื่อสารของนักการเมืองท้องถิ่น ตำบลบางเสาธง อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพและเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกนักการเมืองท้องถิ่น จำนวน 15 คน และประชาชนในท้องที่ จำนวน 15 คน และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า (1) ปัจจัยที่ใช้ในการเลือกกลยุทธ์การสื่อสารของนักการเมืองท้องถิ่น มาจากปัจจัย 4 ด้าน คือ ปัจจัยด้านผู้ส่งสาร ปัจจัยด้านสาร ปัจจัยด้านช่องทางการสื่อสาร ปัจจัยด้านผู้รับสาร (2) แรงจูงใจในการเลือกกลยุทธ์การสื่อสารของนักการเมือง เกิดจากแรงจูงใจ 3 ประเภท คือ แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ แรงจูงใจใฝ่สัมพันธ์ แรงจูงใจใฝ่อำนาจ (3) อุปสรรคที่เกิดขึ้นจากการใช้กลยุทธ์การสื่อสารต่อการทำงานด้านการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่น มาจากอุปสรรค
4 ด้าน คือ อุปสรรคด้านผู้ส่งสาร อุปสรรคด้านสาร อุปสรรคด้านช่องทางการสื่อสาร อุปสรรคด้านผู้รับสาร และ (4) กลยุทธ์การสื่อสารที่นักการเมืองท้องถิ่นใช้ในการติดต่อสื่อสารกับประชาชน โดยส่วนใหญ่ใช้อยู่ 5 กลยุทธ์ คือ กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อสร้างการมีส่วนร่วม กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อการจัดการความรู้ กลยุทธ์การสื่อสารการประชาสัมพันธ์ กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อแก้ไขความขัดแย้ง กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อสร้างสุขภาวะ

Article Details

How to Cite
อินทรแสง พ. (2023). กลยุทธ์การสื่อสารของนักการเมืองท้องถิ่น: กรณีศึกษาตำบลบางเสาธง อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารนิติรัฐ, 1(4), 40–47. สืบค้น จาก https://so19.tci-thaijo.org/index.php/LSJ/article/view/113
ฉบับ
ปีที่ 1 ฉบับที่ 4 (2023): ตุลาคม – ธันวาคม
บท
บทความวิจัย
Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

บทความที่ตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์ ไม่เกี่ยวข้องกับสำนักงานกฎหมายกัญจนรัตน

References

ชูศักดิ์ ชูช่วย. (2533). บทบาทของผู้นำท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนตามการรับรู้ของผู้นำท้องถิ่นและประชาชนในหมู่บ้านพัฒนาดีเด่นและหมู่บ้านทั่วไปภาคใต้. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัฐวิภา สินสุวรรณ. (2559). การบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารสุขภาวะในชุมชน. ใน การบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารชุมชน (หน่วยที่ 9). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

นันทนา นันทวโรภาส. (2558). สื่อสารการเมือง: ทฤษฎีและการประยุกต์ใช้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). พิมพ์ดี.

บุษบา สุธีธร. (2559). การบริหารจัดการและกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ในชุมชน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารชุมชน (หน่วยที่ 7). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ภัทรา บุรารักษ์. (2559). การบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารเพื่อแก้ไขความขัดแย้งในชุมชน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารชุมชน (หน่วยที่ 8). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

มนัสชนก สุรชัยกุลวัฒนา. (2557). รูปแบบการสื่อสารเพื่อการสร้างภาพลักษณ์ของผู้นำท้องถิ่นในจังหวัดนครปฐม. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 4(1), 36-46.

สิทธิพันธ์ พุทธหุน. (2553). แนวการศึกษารัฐศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 9). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เสาวนี ชินนาลอง. (2559). การบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารเพื่อการจัดการความรู้ในชุมชน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารชุมชน (หน่วยที่ 5). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อมรรัฏค์ เจริญโชติธรรม. (2559). แนวคิดเกี่ยวกับการบริหารจัดการและกลยุทธการสื่อสารชุมชน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหารจัดการและกลยุทธ์การสื่อสารชุมชน (หน่วยที่ 1). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อรอนงค์ สวัสดิ์บุรี และรสชงพร โกมลเสวิน. (2552). รูปแบบการสื่อสารของนักการเมืองท้องถิ่น. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 29(4), 41-53.

Berlo, D. K. (1960). The process of communication: An introduction to theory and practice. Holt, Rinehart & Winston.

McClelland, D. C. (1985). Human motivation. Scott, Foresman.