Private Networks in Mobilizing Camping Businesses to the Public Sector from 2011 to 2023
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article examines (1) the policy to develop camping businesses in Thailand from 2011 to 2023; investigates (2) the private sector networks in mobilizing the policy for tourism and camping businesses in Thailand; and studies (3) the interactions between the private sector and the public sector of the camping businesses in Thailand. The qualitative research approach was employed using the documentary and in-depth interview. Data were analyzed using content analysis techniques. Findings are as follows: (1) The public sector does not have a clear policy for the determination of a policy to promote the development of camping businesses. The operation is conducted with the private sector for the promotion of tourism but not in a specific manner for camping tourism. The project is operated only in the pilot provinces. (2) The private sector networks as business operators play a major role in mobilizing the policy for tourism and camping businesses in Thailand which is mainly self-management. The public sector plays a role in the promotion through the support of the activities of the business operators i.e. music festivals. However, the public sector has no leading role and no concrete support in budget allocation although camping tourism in Thailand has a high potential for growth as a new form of tourism that promotes and supports the economic development of areas. (3) The interactions between the private sector and the public sector for the development of camping tourism in Thailand depend on the cooperation between the public sector, the private sector, and the people sector of business operators in the locality. The goals are for provincial economy and for fostering income to local communities as well as long-term sustainable tourism. In addition, camping tourism creates economic opportunities in new forms i.e. an emergence of specific shops selling camping equipment and equipment for hire. This responds to the needs of an increasing number of new groups of tourists.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The article published in the journal is the opinion and responsibility of the authors. Not related to Kanchanarat Law Office.
References
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560-2564). กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566-2570). กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
พัชรี สิโรรส. (2542). แนวการศึกษาเครือข่ายนโยบายกับการนำมาใช้ศึกษานโยบายสาธารณะ. รัฐศาสตร์สาร, 21(1), 242-271.
อนุสรณ์ ลิ่มมณี. (2542). รัฐ สังคม และการเปลี่ยนแปลง: การพิจารณาในเชิงอำนาจนโยบายและเครือข่ายความสัมพันธ์. เดือนตุลา.
Buckley, R. (2011). Tourism and environment. Annual Review of Environment and Resources, 36(1), 397-416.
Kelly, D. M., & Fairley, S. (2018). What about the event? How do tourism leveraging strategies affect small-scale events? Tourism Management, 64, 335-345.
O’Brien, D., & Chalip, L. (2007). Sport events and strategic leveraging: Pushing towards the triple bottom line. In A. G. Woodside, & D. Martin (Eds.), Tourism management: Analysis, behaviour and strategy (pp. 318-338). CABI.
Rhodes, R. A. W. (2006). Policy network analysis. In M. Moran, M. Rein, & R. E. G. (Eds), The Oxford handbook of public policy (pp. 425-447). Oxford University Press.
Schmitter, P. C. (1974). Still the century of corporatism? The Review of Politics, 36(1), 85-131.
The International Ecotourism Society. (2015). What is ecotourism? Retrieved from https://ecotourism.org/what-is-ecotourism
