นโยบายภาครัฐในการสนับสนุนการลงทุนนิคมอุตสาหกรรมอมตะในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว พ.ศ. 2560-2567
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษานโยบายภาครัฐในการสนับสนุนการลงทุนนิคมอุตสาหกรรมอมตะในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว พ.ศ. 2560-2567 โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า (1) กลุ่มอมตะเริ่มต้นจากการพัฒนาอุตสาหกรรมในไทยตั้งแต่ทศวรรษ 2530 โดยได้รับการส่งเสริมจากรัฐไทยผ่าน BOI และนโยบายเปิดเสรีเศรษฐกิจ ก่อนขยายสู่ภูมิภาคอาเซียน อมตะมีโครงสร้างทุนเข้มแข็งจากการถือครองทรัพยากร เครือข่ายธุรกิจ และการเข้าถึงกลไกรัฐ พร้อมความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับชนชั้นนำและผู้กำหนดนโยบาย ซึ่งเอื้อต่อการขยายการลงทุนทั้งในและต่างประเทศ และมีบทบาทหลักในการลงทุนและพัฒนา “นิคมอุตสาหกรรมอมตะลาว” ที่แขวงจำปาสัก ผ่านบริษัทร่วมทุนกับรัฐลาวภายใต้กรอบความร่วมมือ G2G ซึ่งการลงทุนในลาวช่วยกระจายฐานการผลิต ลดต้นทุน เพิ่มมูลค่าการค้าชายแดน เสริมบทบาทของไทยในเวทีเศรษฐกิจและอิทธิพลทางการเมือง (2) การลงทุนของกลุ่มอมตะได้รับแรงสนับสนุนจากหน่วยงานรัฐไทยและองค์กรเอกชนข้ามชาติ ชนชั้นนำทางธุรกิจมีบทบาทนำในการขับเคลื่อนการลงทุนข้ามพรมแดนด้วยการใช้เครือข่ายทางอำนาจในภาครัฐและเอกชน รัฐไทยใช้กลไก “Thailand Plus” และ “CLMV Connectivity” สนับสนุนการลงทุน ส่วนรัฐลาวเปิดรับด้วยสิทธิประโยชน์ในเขตเศรษฐกิจพิเศษ และอมตะใช้กลยุทธ์ตั้งบริษัทร่วมทุนในลาว เลือกพื้นที่ยุทธศาสตร์เป็นเมืองอุตสาหกรรมอัจฉริยะ โดยการสนับสนุนจากรัฐไทยและแหล่งเงินทุนอื่น (3) กลุ่มอมตะมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับรัฐไทยในระดับนโยบาย โดยได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานรัฐ ทั้งด้านเงินทุน กฎระเบียบ และการส่งเสริมการลงทุนในต่างประเทศ สะท้อนโครงสร้างแบบทุน-รัฐพึ่งพากัน ซึ่งเอื้อต่อการขยายการลงทุนใน สปป.ลาว การลงทุนของกลุ่มอมตะในลาวเป็นตัวอย่างของบทบาททุนไทยในการผลักดันยุทธศาสตร์ระดับภูมิภาค กลุ่มทุนไทยทำหน้าที่เป็นตัวกลางเชิงนโยบายที่เชื่อมโยงรัฐกับตลาด ส่งเสริมการเคลื่อนย้ายทุนและขยายอิทธิพลเศรษฐกิจในภูมิภาค ส่วนองค์กรระหว่างประเทศมีบทบาทสนับสนุนผ่านโครงการโครงสร้างพื้นฐานในลาว อยู่ภายใต้เครือข่ายนโยบายระดับภูมิภาค ที่ช่วยบูรณาการเศรษฐกิจ CLMV กับไทยและอาเซียน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์ ไม่เกี่ยวข้องกับสำนักงานกฎหมายกัญจนรัตน
เอกสารอ้างอิง
การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย. (2562). รายงานผลการดำเนินงานด้านความร่วมมือระหว่างประเทศ ปีงบประมาณ 2562. ผู้แต่ง.
การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย. (2565). ยุทธศาสตร์การพัฒนานิคมอุตสาหกรรม. ผู้แต่ง.
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2560). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงและการพัฒนาที่ยั่งยืน: กระบวนทัศน์การพัฒนาสู่ประเทศไทย 4.0. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, ศูนย์ศึกษาปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาที่ยั่งยืน.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. ผู้แต่ง.
สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน. (2563). รายงานผลการดำเนินงานการส่งเสริมการลงทุนไทยในต่างประเทศ ปีงบประมาณ พ.ศ. 2563. ผู้แต่ง.
อนุสรณ์ ลิ่มมณี. (2542). รัฐ สังคม และการเปลี่ยนแปลง: การพิจารณาในเชิงอำนาจ นโยบาย และเครือข่ายความสัมพันธ์. เดือนตุลา.
Lowi, T. J. (1979). The end of liberalism: The second republic of the United States. (2nd ed.). W.W. Norton.
Marsh, D., & Smith, M. (2000). Understanding policy networks: Towards a dialectical approach. Political Studies, 48(1), 4-21.
Michels, R. (1999). Political parties: A sociological study of the oligarchical tendencies of modern democracy. Routledge.
Mills, C. W. (1956). The power elite. Oxford University Press.
Mosca, G. (1939). The ruling class. McGraw-Hill.
Olson, M. (1965). The logic of collective action: Public goods and the theory of groups. Harvard University Press.
Pareto, V. (1935). Mind and society: A treatise on general sociology. Harcourt, Brace.
Rhodes, R. A. W. (1997). Understanding governance: Policy networks, governance, reflexivity and accountability. Open University Press.
Truman, D. B. (1951). The governmental process: Political interests and public opinion. Alfred A. Knopf.
United Nations Conference on Trade and Development. (2023). World investment report 2023: Investing in sustainable energy for all. Author.
United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific. (2022). COVID-19 and its economic impact in southeast asia. Author.