วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

Werner Bonefeld’s Critique of Ordoliberalism and Authoritarian Liberalism

Watcharabon Buddharaksa — 2024-12-31

บทความนี้สำรวจมุมมองเชิงวิพากษ์ของแวเนอร์ โบเนเฟลด์ที่มีต่อลัทธิเสรีนิยมแบบออร์โด โดยเน้นประเด็นขัดแย้งระหว่างความมุ่งมั่นต่อเสรีภาพทางเศรษฐกิจกับการพึ่งพามาตรการของรัฐที่มีลักษณะเผด็จการ โบเนเฟลด์ให้เหตุผลว่าเสรีนิยมแบบออร์โด ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของการจัดการปกครองแบบเสรีนิยมใหม่ที่มี ต้นกำเนิดในเยอรมนี ส่งเสริมรูปแบบการจัดการปกครองที่ให้ความสำคัญกับเสถียรภาพของตลาดเหนืออำนาจการตัดสินใจของประชาชนด้วยการมองลัทธิเสรีนิยมแบบออร์โดผ่านแนวคิด “เสรีนิยมแบบอำนาจนิยม” บทความนี้วิเคราะห์ว่ารัฐแบบเสรีนิยมแบบออร์โดใช้มาตรการกดขี่เพื่อรักษาระเบียบทางเศรษฐกิจอย่างไร การวิพากษ์นี้มีความสำคัญในบริบทปัจจุบัน เช่น นโยบายรัดเข็มขัดของยุโรป ซึ่งมักทำให้หลักการของเสรีนิยมแบบออร์โดนำไปสู่ข้อจำกัดในเสรีภาพทางการเมือง บทความนี้ได้อภิปรายข้อโต้แย้งของโบเนเฟลด์และผลกระทบในวงกว้างของเสรีนิยมแบบอำนาจนิยมในการจัดการปกครองแบบเสรีนิยมใหม่ โดยได้เผยให้เห็นความขัดแย้งพื้นฐานในเสรีนิยมแบบออร์โดและสำรวจผลกระทบต่อเศรษฐกิจการเมืองในปัจจุบัน

เสียงมีไว้ขาย?

Phakkanan Leongpanyawong — 2024-12-31

การซื้อสิทธิขายเสียงถือเป็นประเด็นปัญหาสำคัญที่ถูกกล่าวถึงอยู่ตลอดเวลาเมื่อมีการเลือกตั้งในประเทศไทย อย่างไรก็ตาม การซื้อสิทธิขายเสียงก็กลายเป็นวาทกรรมทางการเมืองของฝ่ายต่าง ๆ ที่ช่วงชิงความชอบธรรมให้กับผลการเลือกตั้งอยู่เสมอ บทความวิชาการนี้ทำการสำรวจและตั้งคำถามต่อประเด็นการซื้อสิทธิขายเสียงว่าเป็นเหตุที่ยอมรับได้หรือไม่ตามทฤษฎีการเมืองกลุ่มสัญญาประชาคม กล่าวคือ เสียงเลือกตั้งนั้นอาจถือว่าเป็นสินค้าที่สามารถซื้อขายในระบบตลาดเสรีได้หรือไม่? และหากเสียงเลือกตั้งกลายเป็นสินค้าแล้ว จะสามารถยอมรับถึงความชอบธรรมของผลการเลือกตั้งได้หรือไม่? ผลการศึกษาพบว่า แนวคิดสัญญาประชาคมมองสิทธิการเลือกตั้งเป็นพันธะที่พลเมืองมีต่อประชาคมการเมืองโดยไม่อาจซื้อขายหรือแลกเปลี่ยนได้ การนำพันธะดังกล่าวมาใช้แลกเปลี่ยนในทางเศรษฐกิจ ย่อมเป็นการสละซึ่งพันธะดังกล่าว เพราะเป็นการใช้สัญญาต่อรัฐเป็นเพื่อดำรงผลประโยชน์ส่วนตนเท่านั้น เช่นเดียวกันรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งที่มีการซื้อสิทธิขายเสียงก็ย่อมไม่ใช่รัฐบาลที่ชอบธรรม เพราะไม่สามารถแสดงได้ว่าเป็นรัฐบาลที่มาจากการยินยอมของสมาชิกประชาคมการเมืองนั่นเอง

ปรัชญาปฏิฐานนิยมในการศึกษาทางรัฐศาสตร์: พัฒนาการและข้อจำกัดทางญาณวิทยา

Phermsak Chariamphan — 2024-12-31

บทความนี้มีจุดมุ่งหมายในการศึกษาถึงพัฒนาการและข้อจำกัดทางญาณวิทยาของปรัชญาปฏิฐานนิยมต่อประเด็นการศึกษาทางรัฐศาสตร์ ผลการศึกษาพบว่า ปรัชญาปฏิฐานนิยมเริ่มก่อตัวในคริสตศตวรรษที่ 16 ในฐานะแนวคิดที่ต่อต้านการแสวงหาความรู้เชิงอภิปรัชญา ปรัชญาปฏิฐานนิยมเชื่อมั่นว่าความรู้และความจริงมีจากประสาทสัมผัสของมนุษย์ ซึ่งสัมพันธ์กับความสำเร็จของสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติตั้งแต่ศตวรรษที่ 16-20 ส่งผลให้การศึกษาทางสังคมได้รับอิทธิพลจากวิธีการแบบวิทยาศาสตร์ และนำมาใช้ศึกษาปรากฏการณ์ทางการเมืองในยุคพฤติกรรมศาสตร์หรือยุคปฏิฐานนิยมในช่วงราวคริสตศตวรรษ 1950 – 1960 เป็นต้นมา

ในแง่ข้อจำกัดทางญาณวิทยา ปรัชญาปฏิฐานนิยมมีความเชื่อมโยงกับญาณวิทยาแบบประจักษ์นิยม ที่มีปัญหาตรงที่ไม่สามารถยืนยันถึงการดำรงอยู่จริงของปรากฏการณ์ที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยประสบการณ์หรือประสาทสัมผัสได้ ตลอดจนปัญหาในแง่ของพลังในการอธิบาย ที่ไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลที่มีความซับซ้อน ซึ่งมีความเชื่อมโยงกับการประกอบสร้างความหมายของสังคมมนุษย์ และปัญหาที่มาจากความลักลั่นขัดกันในเชิงมโนทัศน์ อันมีที่มาจากการขาดความเคร่งครัดและเข้มงวดในการสร้างคำนิยามเชิงปฏิบัติการของชุมชมวิจัย

การศึกษาไม่ใช่คำตอบสุดท้าย: มรดกทางความคิดของวอลสโตนคราฟต์ กับการต่อสู้ของผู้หญิงร่วมสมัย

Sirisopa Suntitissadeekorn — 2024-12-31

บทความนี้มุ่งวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษากับความเท่าเทียมทางเพศ โดยใช้แนวคิดของแมรี่ วอลสโตนคราฟต์เป็นจุดตั้งต้นในการพิจารณา วอลสโตนคราฟต์เสนอว่าการศึกษาเป็นเครื่องมือสำคัญในการปลดปล่อยผู้หญิงจากการครอบงำของระบบชายเป็นใหญ่ อย่างไรก็ตาม แม้เวลาจะผ่านไปกว่าสองศตวรรษและผู้หญิงมีโอกาสทางการศึกษามากขึ้น แต่ความไม่เท่าเทียมทางเพศในหลายมิติยังคงดำรงอยู่ โดยเฉพาะปรากฏการณ์ "กะที่สอง" ที่ผู้หญิงต้องแบกรับภาระงานบ้านและการดูแลครอบครัวแม้จะทำงานนอกบ้านเทียบเท่าผู้ชาย การวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่ารากเหง้าของความไม่เท่าเทียมฝังอยู่ในโครงสร้างอำนาจทางสังคม วัฒนธรรม และระบบคุณค่าที่ตอกย้ำบทบาททางเพศแบบดั้งเดิม ดังนั้น การสร้างความเท่าเทียมทางเพศที่แท้จริงจึงต้องอาศัยการเปลี่ยนแปลงที่ครอบคลุมและลึกซึ้งกว่าการให้โอกาสทางการศึกษาเพียงอย่างเดียว ทั้งการปฏิรูปเชิงโครงสร้าง การผลักดันนโยบายที่เป็นธรรม และการเปลี่ยนแปลงค่านิยมทางสังคม

การเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศในสังคมไทย : กรณีสิทธิในการสมรสและสิทธิในอัตลักษณ์ทางเพศ

Supanida Puangphaka — 2024-12-31

การศึกษาเรื่อง “การเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศในสังคมไทย : กรณีสิทธิในการสมรสและสิทธิในอัตลักษณ์ทางเพศ” เป็นการศึกษาฐานคิดในการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิในการสมรสและสิทธิในอัตลักษณ์ทางเพศของบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ และศึกษาข้อจำกัดเกี่ยวกับสิทธิในการสมรสและสิทธิในอัตลักษณ์ทางเพศของบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศในสังคมไทย โดยใช้การวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) เป็นแนวทางหลักในการเก็บรวบรวมข้อมูล ผลการศึกษาพบว่า ผู้ที่เคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศมีมุมมองว่าการแบ่งเพศตามสรีระส่งผลให้เกิดการแบ่งแยกเป็นขั้วตรงข้ามที่ใช้เพศวิถีแบบรักต่างเพศเป็นศูนย์กลางและกดทับเพศวิถีอื่น ๆ ส่งผลเกิดการแบ่งแยกและเลือกปฏิบัติทางเพศ รวมถึงการถูกจำกัดสิทธิและการกีดกันทางสังคมและกฎหมายด้วยเหตุแห่งเพศ สำหรับประเด็นสิทธิในการสมรสและสิทธิในอัตลักษณ์ทางเพศ หลักสิทธิมนุษยชนถูกนำมาเป็นฐานคิดในการเคลื่อนไหว โดยยึดหลักการที่ระบุไว้ในตราสารระหว่างประเทศด้านสิทธิมนุษยชนที่ประเทศไทยเป็นภาคี และรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย และให้ประเทศไทยมีกฎหมายที่ครอบคลุม 3 เรื่อง คือ กฎหมายรับรองอัตลักษณ์ทางเพศ กฎหมายสมรสเท่าเทียม และกฎหมายความเท่าเทียมระหว่างเพศ สำหรับข้อจำกัด ความเข้าใจเรื่อง “เพศ” ในสังคมไทยยังไม่เปิดกว้างและยอมรับอัตลักษณ์ทางเพศที่หลากหลาย ในขณะที่มิติทางกฎหมาย แม้ว่าสิทธิสมรสของผู้มีความหลากหลายทางเพศจะถูกระบุใน พ.ร.บ.สมรสเท่าเทียม แต่มีเรื่องการรับรองสภาพครอบครัวของผู้มีความหลากหลายทางเพศ รวมถึงการปรับเปลี่ยนกฎหมายที่เกี่ยวข้องอื่นๆ เพื่อรองรับสิทธิดังกล่าวยังเป็นไปอย่างจำกัด ในแง่ของสิทธิในอัตลักษณ์ทางเพศ กฎหมายไทยยังไม่มีการรับรองเป็นการเฉพาะ แม้ว่าจะมีการเสนอร่าง พ.ร.บ.การรับรองอัตลักษณ์ทางเพศ เพื่อให้ผู้มีความหลากหลายทางเพศสามารถกำหนดเจตจำนง และยังสามารถแสดงออกทางเพศ แต่ยังไม่มีบทบัญญัติที่คุ้มครองการเลือกปฎิบัติต่อบุคคลหลากหลายทางเพศเป็นการเฉพาะ ส่งผลให้ผู้มีความหลากหลายทางเพศต้องเผชิญกับการแบ่งแยก กีดกัน และการเลือกปฏิบัติจากทั้งสังคมและกฎหมาย

The การคลายตัวลงของความผูกพันพรรคประชาธิปัตย์ในพื้นที่ภาคใต้ของไทย

kanittha suksong — 2024-12-31

งานศึกษาชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการคลายตัวลงของความผูกพันพรรคประชาธิปัตย์ในพื้นที่ภาคใต้ และปัจจัยที่ส่งผลต่อการคลายตัวลงของความผูกพันพรรคประชาธิปัตย์ในพื้นที่ภาคใต้ โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพผ่านการวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสาร และการวิเคราะห์สถิติข้อมูลการเลือกตั้งด้วยโปรแกรม Microsoft Excel ผลการศึกษาพบว่า การคลายตัวลงของความผูกพันพรรคประชาธิปัตย์ในพื้นที่ภาคใต้เริ่มเกิดขึ้นในการเลือกตั้งปี พ.ศ. 2562 และเห็นเด่นชัดในการเลือกตั้งปี พ.ศ.2562 ที่ผู้สมัครจากพรรคประชาธิปัตย์ได้รับเลือกเพียงร้อยละ 28.33 โดยปัจจัยที่มีผลต่อการคลายตัวลงของความผูกพันพรรคประชาธิปัตย์ในภาคใต้เกิดจากปัจจัยภายในที่เกี่ยวกับพรรค คือ นโยบายพรรค ผลงานที่ผ่านมาของพรรค ผู้นำพรรค และภาพลักษณ์ของพรรค รวมทั้งปัจจัยภายนอก คือ กติกาการเลือกตั้ง และโครงสร้างของประชากรผู้มีสิทธิเลือกตั้ง