วารสารสหวิทยาการศึกษาครุศาสตร์

เทคนิคการสอนภาษาอังกฤษที่ใช้ได้จริงในห้องเรียน

2025-04-04T16:29:36+07:00

เทคนิคการสอนภาษาอังกฤษที่สามารถนำไปใช้ได้จริงในบริบทของห้องเรียนไทย โดยมุ่งเน้นเทคนิคที่เอื้อต่อการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษอย่างรอบด้าน ทั้งด้านการฟัง พูด อ่าน และเขียน ตลอดจนเสริมสร้างสมรรถนะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 การวิเคราะห์เนื้อหาอ้างอิงจากงานวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการกลุ่ม TCI ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษในระดับประถมศึกษา มัธยมศึกษา
และอุดมศึกษา
เทคนิคการสอนที่มีประสิทธิภาพและใช้ได้จริงในห้องเรียนไทย ได้แก่ (1) เทคนิค Flipped Classroom ซึ่งช่วยให้ผู้เรียนเตรียมความรู้ล่วงหน้าและใช้เวลาในห้องเรียนอย่างมีคุณภาพ (2) เทคนิค Think–Pair–Share ที่กระตุ้นการมีส่วนร่วมและฝึกการสื่อสารภาษาอังกฤษ (3) เทคนิคหมวก 6 ใบ (Six Thinking Hats) ที่ช่วยพัฒนาทักษะการคิดหลากมิติและการแสดงความคิดเห็นอย่างมีระบบ (4) การเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ที่ส่งเสริมการลงมือปฏิบัติและการแก้ปัญหา และ (5) การใช้สื่อมัลติมีเดีย เช่น ภาพยนตร์ การ์ตูน หรือคลิปเสียง ที่ช่วยสร้างแรงจูงใจในการเรียนภาษาและเข้าใจภาษาในบริบทจริงได้ดีขึ้น
โมเดล ACT-E ซึ่งประกอบด้วยองค์ประกอบ 4 ด้าน คือ A – การมีส่วนร่วม, C – ความเชื่อมโยงกับบริบทชีวิตจริง, T – การผสมผสานเทคนิคอย่างเหมาะสม และ E – การประเมินผลที่เน้นการพัฒนาซึ่งสามารถประยุกต์ใช้ในห้องเรียนภาษาอังกฤษไทยได้หลากหลายบริบท โดยเน้นความยืดหยุ่น การมีส่วนร่วมของผู้เรียน และการเรียนรู้ที่นำไปใช้จริง
ข้อเสนอแนะคือครูผู้สอนควรมีความเข้าใจในเทคนิคที่หลากหลาย และสามารถปรับใช้ได้ตามบริบทของผู้เรียน เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษอย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืนในห้องเรียนไทย

การสร้างนิเวศการเรียนรู้ในวิชาสังคมศึกษาสำหรับส่งเสริมการเรียนรู้แบบร่วมมือ

2025-04-04T16:14:43+07:00

การสร้างนิเวศการเรียนรู้ในวิชาสังคมศึกษาสำหรับส่งเสริมการเรียนรู้แบบร่วมมือโดยเน้นการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง สร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียนและผู้สอน รวมถึงสิ่งแวดล้อมการเรียนรู้ทั้งในระดับห้องเรียนและนอกห้องเรียน ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาทักษะทางสังคม ความสามารถในการคิดวิเคราะห์ และการทำงานร่วมกับผู้อื่นอย่างมีประสิทธิภาพดังนั้นนิเวศการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพควรประกอบด้วยองค์ประกอบสำคัญ 3 ประการ ได้แก่ (1) โครงสร้างห้องเรียนที่เอื้อต่อการทำงานกลุ่มและการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ (2) การออกแบบกิจกรรมที่ท้าทายและเปิดโอกาสให้ผู้เรียนมีบทบาทในการกำหนดเป้าหมายการเรียนรู้ร่วมกัน และ (3) การสนับสนุนจากครูในบทบาทผู้อำนวยความสะดวก (Facilitator) มากกว่าการเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้โดยตรง
การจัดพื้นที่เรียนรู้ที่ยืดหยุ่น การใช้เทคนิคการสอนแบบ Jigsaw หรือ Think-Pair-Share รวมทั้งการใช้เทคโนโลยีเพื่อสร้างพื้นที่เรียนรู้นอกเวลาเรียน ทั้งนี้ การสร้างนิเวศการเรียนรู้ที่เหมาะสมไม่เพียงแต่ส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้เท่านั้น แต่ยังพัฒนาทักษะความเป็นพลเมือง ทักษะชีวิต และคุณลักษณะอันพึงประสงค์ตามเป้าหมายของหลักสูตรแกนกลางอีกด้วย

การบูรณาการการเรียนการสอนรายวิชาสังคมศึกษากับพระพุทธศาสนาและพระวินัย

2025-04-04T21:16:32+07:00

พระวินัยในพระพุทธศาสนาเกี่ยวข้องกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในหลายมิติ ทั้งในแง่ของการตีความตามบริบทสังคมและตามการอนุรักษ์ธรรมชาติ โดยในมุมมองแรก พระวินัยมีเจตนารมณ์เพื่อเสริมสร้างศรัทธาในพระพุทธศาสนาและทำให้สอดคล้องกับค่านิยมของชุมชน ซึ่งส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติตามหลักเสขิยวัตรและปาจิตตีย์ รวมถึงการปฏิบัติที่มุ่งสู่ความสงบและวิเวก ซึ่งถือเป็นวิธีการฝึกตนเองในป่าและธรรมชาติที่ส่งเสริมความสมดุลทางนิเวศ.
การตีความพระวินัยเกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะในกรณีที่ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเผชิญกับการถูกทำลาย การตีความพระวินัยในบริบทนี้ยังคงยืนยันถึงความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติธรรมและการอนุรักษ์ธรรมชาติในยุคปัจจุบัน โดยเฉพาะในชุมชนพระสงฆ์ที่มีบทบาทในการดูแลและรักษาสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน โดยผ่านกระบวนการและพิธีกรรมต่างๆ เพื่อรักษาป่าไม้และธรรมชาติให้เกิดประโยชน์แก่ชุมชน

การเสริมสร้างการตื่นรู้เบิกบานในการเรียนรู้สำหรับนักเรียนโรงเรียนปริยัติธรรม

2025-04-04T22:39:04+07:00

การศึกษานี้มุ่งเน้นการเสริมสร้างภาวะ “การตื่นรู้เบิกบานในการเรียนรู้” สำหรับนักเรียนโรงเรียนพระปริยัติธรรม ซึ่งถือเป็นการศึกษาเชิงบูรณาการระหว่างหลักธรรมทางพุทธศาสนากับการจัดการเรียนรู้สมัยใหม่ โดยอาศัยกระบวนการสังเคราะห์จากแนวคิด ทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ตลอดจนการวิเคราะห์บริบทของผู้เรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม ทำให้เกิดองค์ความรู้ใหม่ในรูปแบบของ “โมเดล 3C-BAAN” ซึ่งเป็นแนวทางแบบองค์รวมที่เน้นพัฒนาผู้เรียนทั้งด้านจิตใจ ปัญญา และจริยธรรม โมเดล 3C ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ (1) Consciousness (จิตตื่นรู้) ที่เน้นการสร้างสติและการใคร่ครวญในตนเองตามหลักไตรสิกขา (2) Compassion (ความเมตตา) ที่ส่งเสริมความสัมพันธ์ทางจิตใจอันเกื้อกูลกับผู้อื่นผ่านการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม และ (3) Contemplative Learning (การเรียนรู้แบบภาวนา) ซึ่งเป็นการบูรณาการพุทธธรรม เช่น อิทธิบาท 4 และไตรลักษณ์ เข้ากับสาระวิชาสามัญเพื่อเสริมสร้างคุณธรรมและความลึกซึ้งในการเรียนรู้ ทั้งนี้ โมเดลดังกล่าวตั้งอยู่บนพื้นฐานแนวคิด “BAAN” ซึ่งหมายถึง Balance (สมดุลทางจิตใจ), Awareness (ความรู้สึกตัว), Aspiration (แรงบันดาลใจ) และ Noble Practice (การปฏิบัติเพื่อความดีงาม) ซึ่งเป็นหลักการสนับสนุนให้การตื่นรู้เบิกบานเกิดขึ้นอย่างยั่งยืนในตัวผู้เรียน โดยโมเดล 3C-BAAN นี้มีจุดเด่นในการส่งเสริมการเรียนรู้แบบจิตตปัญญา มีความสอดคล้องกับหลักธรรมทางพุทธศาสนา และสามารถนำไปประยุกต์ใช้จริงในห้องเรียนผ่านกิจกรรมที่ส่งเสริมสติ การสะท้อนคิด และการเรียนรู้เชิงประสบการณ์
ผลที่ได้จากการนำเสนอโมเดลนี้สะท้อนให้เห็นแนวทางการจัดการเรียนรู้ที่ตอบสนองต่อบริบทของโรงเรียนพระปริยัติธรรม ซึ่งมุ่งเน้นการฝึกตน พัฒนาจิตวิญญาณ และการมีระเบียบวินัย อันเป็นคุณลักษณะสำคัญของนักเรียนในระบบการศึกษาพระพุทธศาสนา และมีศักยภาพในการขยายผลสู่ระบบการศึกษาทางเลือกอื่น ๆ ที่เน้นการเรียนรู้เพื่อความสุข ความดี และการรู้ตน

ทัศนคติของนักศึกษาต่อการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์ในยุคเทคโนโลยีขับเคลื่อนการเรียนรู้: กรณีศึกษา รายวิชา การจัดการเรียนรู้และการบูรณาการ

2025-04-29T14:25:23+07:00

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทัศนคติของนักศึกษาต่อการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์ในยุคเทคโนโลยีขับเคลื่อนการเรียนรู้: กรณีศึกษาในรายวิชา การจัดการเรียนรู้และการบูรณาการ กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาการประถมศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมาที่เรียนรายวิชา การจัดการเรียนรู้และการบูรณาการ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 29 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามเกี่ยวกับทัศนคติของนักศึกษาต่อการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า โดยภาพรวม นักศึกษา มีทัศนคติต่อการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์ในยุคเทคโนโลยีขับเคลื่อนการเรียนรู้: กรณีศึกษารายวิชาการจัดการเรียนรู้และการบูรณาการ
โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการวัดและประเมินผล รองลงมา คือ ด้านการวางแผนและออกแบบการจัดการเรียนรู้ ด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านกระบวนการสื่อสารของอาจารย์